Reisverhaal «Our Men in Havana»

Reis rond de wereld deel II | Cuba | 0 Reacties 17 Mei 2022 - Laatste Aanpassing 17 Mei 2022

CULTUURSHOCK! De hoofdletters staan er niet zomaar. De oude auto’s rijden hier overal rond. Je waant je zo in de golden sixties. Een oude Lada, een polski Fiat of een blinkende Amerikaanse slee die rijden hier vrolijk door de straten en denken op hun 67^ste nog lang niet aan hun pensioen.

Het werd ons de eerste avond wel even benauwd toen we op zoek gingen om iets te eten. Na lang wandelen vonden we een winkel waar we uiteindelijk 4 dollar (jawel, Amerikaanse) moesten betalen met onze kredietkaart voor een pak van 1 kilogram rijst en een blik erwten. De winkel was er echt één uit de communistische boekjes: alle waren staan uitgestald en deze week staan er volgens ons vooral veel bonen en fruit in blik op het Cubaanse menu. Op zo’n moment sla je jezelf voor het hoofd dat je niet wat meer proviand uit Mexico hebt meegebracht. De zonnecrème die we met onze laatste peso’s hadden gekocht, smaakt bijlange niet zo goed als de lekkere koekjes die we er evengoed mee hadden kunnen kopen.

We hadden het trouwens ook niet gedacht van onszelf, maar sinds we in Cuba zijn, begeven we ons meer en meer in de illegaliteit. Internationale valutazwendel is helemaal ons ding geworden. Toen we aankwamen wisselden we in de luchthaven €50 om in een officieel wisselkantoor waarop we vaststelden dat alles hier superduur is. Toen we ’s avonds toch nog een open restaurantje vonden (met de rijst en de erwten in de rugzak), betaalden we opnieuw in euro en kregen we heel wat Cubaanse peso’s terug. Het deed ons besluiten dat er hier twee wisselkoersen zijn: de officiële en de “zwarte”. Het illegaal geld wisselen op straat als in een echte gangsterfilm levert ons minstens vier keer zoveel op als wisselen volgens de officiële wisselkoers. Waar zijn die communistische kameraden als je ze nodig hebt?

We trokken ook al op pad in Havana. Het hotel dat vorige week door een gasexplosie instortte, ligt op wandelafstand van ons hotel. Het is een vreemd zicht: de gevel is gewoon helemaal weggeblazen. Het maken van foto’s voelt wrang, gezien de vele slachtoffers. Ook foto’s maken van het Capitolio is niet zo evident, aangezien dat er vlak naast ligt en de hele buurt is afgesloten. Havana is los daarvan een aangename stad om te bezoeken, met een speciale Cubaanse vibe. Pleintjes waarop Abe naar hartenlust duiven kan wegjagen terwijl de mama en de papa er genieten van een verse mojito, werelderfgoed bezoeken in het (nooit gebruikte) fort, de Malecón, een rondleiding in het ‘Club Havana’ huis van de rum… Aan amusement geen gebrek.

Morgen gaan we hier op pad in de hoop om een internetkaart te kunnen kopen. Zal het ons lukken? Ik weet het niet. De securityman in de winkel snauwde ons vandaag toe dat we morgen om 8u30 maar eens moeten terugkomen…