Reisverhaal «Groeten uit Bali»

reis rond de wereld in ca. 365 dagen | Indonesië | 0 Reacties 22 November 2011 - Laatste Aanpassing 22 November 2011

Na de aangename ‘Westerse’ verpozing in Hong Kong was het bij landing in Indonesië terug met de voetjes op de grond. De prijzen van hotels en transport bleken heel wat hoger te liggen dan in Indochina. Helaas verhouden prijs en comfort zich omgekeerd evenredig, hoewel alles prijziger is krijgen we heel wat minder comfort. Met het vooruitzicht op het dure Australië misschien geen zo slechte overgang.

Bali is zon, zee en strand. Aan het zandstrand van Kuta rustten we enkele dagen uit van het drukke Hong Kong: wat aan het strand liggen, nasi goreng eten en Diederik ging zelfs surfen. Laat het ons er op houden dat er nog heel wat progressie mogelijk is en dat wereldkampioen Kelly Slater nog niet onmiddellijk hoeft te vrezen voor zijn plaats aan de top… 
Het was trouwens hier in Kuta dat enkele jaren geleden meer dan 200 doden vielen na enkele terroristische aanslagen. Heden is het toerisme volledig hersteld, maar wij voelden wel enkele aanslagen op onze portefeuille: Te weinig wisselgeld teruggeven, een taxi die ons halverwege de rit afzet,  zeggen dat de vuile was 6 kilo weegt en wanneer we vragen om de balans te mogen aflezen constateren dat het er maar 4 zijn. Toen ook een hotel ons eerst een kamer voor 80000 voorschotelt en bij uitchecken 180000 Roepias wil aanreken (“… dat moeten jullie verkeerd verstaan hebben”), ontstak een Brugse furie. In Azië wordt over de prijs onderhandeld maar eenmaal een akkoord wordt dat gerespecteerd. We hadden het zeker vijf keer gevraagd bij inchecken en waren absoluut zeker. We weigerden dan ook halsstarrig om te betalen en uiteindelijk gaven ze toe. Zo werd het voor ons een koopje, we zullen waarschijnlijk nergens meer zo goedkoop logeren. 

Met de minibus ging het vervolgens richting Ubud. Een klein schildersdorpje met een leuk Monkey Forest waar honderden aapjes zichzelf amuseren en de toeristen te grazen nemen:  argeloze bezoekers  worden vliegensvlug ontvreemd van hun sigaretten in de borstzak maar vooral de toeristen met bananen zijn een gewillig slachtoffer.

Aangezien het openbaar vervoer hier niet zo geweldig snel gaat en we nog heel wat wilden zien, kochten we een vliegtuigticket naar Jogjakarta. De plaatselijke luchtvaartmaatschappij Lion Air mag dan al op de zwarte lijst staan in Europa, toch verliep alles uiterst vlot.