Reisverhaal «Oaxaca en Tuxtla»

Reis rond de wereld deel II | Mexico | 0 Reacties 26 April 2022 - Laatste Aanpassing 26 April 2022

Na Cancun (een niet onaangenaam Amerikaans toeristenresort) en Mexico-Stad (druk, druk, druk, zoals elke hoofdstad) arriveerden we in Oaxaca: voor de eerste keer het echte Mexico. Veel leven en kleur, veel schoenenpoetsers en ’s avonds live muziek en dans op en rond het centrale plein. Er is geen gebrek aan kerken of musea in Oaxaca (textiel, foto’s, moderne kunst…) maar die lieten we grotendeels aan ons voorbij gaan. Het was Monte Albán (500vC-950nC) die op onze agenda stond. Vandaag blijft er niet veel meer over dan grijze ruïnes in groen gras, maar ooit was dit een kleurrijke en drukbevolkte stad. Het is alsof de Zapoteken de goden wilden uitdagen door in de bergen, zonder kennis van het wiel en zonder natuurlijke wateraanvoer, een plateau te creëren waarop majestueuze gebouwen werden gezet. De ruïnes ervan zijn er vandaag nog altijd, maar net als in Teotihuacan blijven er meer vragen dan antwoorden over de site.

Onze volgende stop was Tuxtla. Dat kan met een nachtbus, maar aangezien we die nu enkel nemen als het echt niet anders kan, kozen we ervoor om te vliegen. Dat kan niet rechtstreeks maar met een tussenstop van iets meer dan een uur in Mexico-City, lukt het wel. Op papier het perfecte plan, in de praktijk helaas wat minder… ’s Ochtends kregen we een mail dat de eerste vlucht was vertraagd zodat we de tweede zeker niet konden halen. Na wat paniek (en de vrees dat we zouden vastzitten in Mexico-Stad) bleek dat er gelukkig ’s avonds nog een vlucht was. ’s Avonds om 22u kwamen we aan in ons hotelletje: het Hilton (jawel!). Deze keer hadden we trouwens wel alle valiezen meegenomen. Enkel het slotje en beide ritsen van de beschermzak van Vanessa ontbraken toen we die van de band haalden... Zo zie je maar, we leren bij… Grrr. RIP beschermzak, bedankt voor alle bewezen diensten!

In Tuxtla genoten we niet enkel van het lekkere ontbijt en het aangename zwembad van ons allereerste Hiltonbezoek, we gebruikten het als uitvalsbasis om wat verderop een speedboottrip doorheen de Cañón del Sumidero te maken. Bij momenten was het niet varen maar vliegen over het water! Dus daarom had de kapitein ons verwittigd dat we best onze petjes vasthielden… Niet alleen de steile kliffen maakten indruk, maar ook de gieren, de pelikanen, de aapjes en de krokodil deden er alles aan om er een boeiende tocht van te maken.

Na een bezoek van de mannen aan de lokale coiffeur zetten we onze tocht verder.