Reisverhaal «Go Blues!»

reis rond de wereld in ca. 365 dagen | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 25 Maart 2012 - Laatste Aanpassing 25 Maart 2012

De laatste dagen hadden we nog een uitstapje naar de Coromandel Peninsula gepland maar het weer was ons niet gunstig gezind. Twee dagen lang viel het water met bakken uit de hemel, storm aan de kust, inclusief plaatselijke overstromingen (het wordt een constante op onze reis…)  echt Nieuw-Zeelands weer dus. Alhoewel wij zeker niet mogen klagen: op anderhalve maand hebben we misschien een dag of zes regen gehad. De regendagen vulden we dan maar met onze was te doen, ons wat voor te bereiden op Zuid-Amerika en wat te niksen.  

Na het inleveren van ons Spaceship – met ruim 6000km op de teller – konden we na 36 dagen in een auto geslapen te hebben ons weer nestelen in een echt bed. De miljoenenstad Auckland werd ons eindstation. Nog eens op hotel, nog eens een eigen WC en douche, men leert genieten van eenvoudige zaken als men ze een tijdje ontbeert.

Op vrijdagavond hadden we tickets voor het rugby gekocht. Het rugby is hier razend populair, iets zoals het voetbal bij ons. Het nationale team werd onlangs nog wereldkampioen, niet zoals bij ons. Het stadion vulde zich met 30000 man en twee enthousiaste toeristen die uitbundig mee supporterden voor de thuisploeg. The Blues speelden uitstekend en stonden voor tot 12 seconden voor het einde. The Hurricanes maakten echter nog een try en conversion en konden zo met één puntje verschil winnen. Wij, als nieuwe Bluesfans,  waren best wel ontgoocheld want ze hadden het echt niet verdiend. Desalniettemin was het alweer een leuke ervaring!

En daarmee konden we ons Nieuw-Zeelands hoofdstuk afsluiten. De kiwi’s zijn erg aangename mensen, het kiwiland is verduiveld mooi en de kiwi’s blijven lekker om eten. En waar de verveldende sandflies, de horror van elke toerist, zijn gebleven, we kunnen het echt niet zeggen: wij hebben er amper last van gehad. Iemand interesse in de dure repellents die we kochten? Om heel eerlijk te zijn: wij voelden ons in Nieuw-Zeeland, nog meer dan in Australië, helemaal thuis. Misschien heeft het te maken met de bescheidenheid van een kleiner land?

Momenteel zitten we op het vliegtuig naar Chili. Net voor het opstijgen diende het vliegtuig opnieuw naar de gate te gaan, iets met de druk van de banden (zijn toch niet essentieel  tijdens het vliegen?!?). Na een uurtje de banden opgepompt te hebben konden we vertrekken. We komen vroeger aan dan we vertrokken zijn aangezien we de datumlijn over vliegen. Dat is twee keer zoveel tijd om alles te beleven!

Hasta la vista.

En nu: ribbedie naar Chili!