Fotoalbum «Camping Les Roches»

Sabine en Jerry Goedemiddag Lieve en Dirk, Wat een avontuur ! Het zijn moeilijke tijden voor iedereen maar één ding leren we er zeker uit. Gezondheid boven alles... Toerisme/horeca zal het laatste zijn wat terug opgestart wordt. Zodoende zit ik ook thuis... technisch werkloos.... tot ? Jerry en Olivier werken gelukkig nog. Alhoewel ik nu wel hun gezelschap zou kunnen gebruiken om samen wat te relaxen. Zij komen ook nog met collega's in contact. Je weet niet goed hoe je je moet beschermen tegen het virus. We proberen toch heel strict te zijn. Zelfs oma en opa komen niet langs en wij ook niet bij hen. Tenzij ik iets ga halen of afgeven aan hun deur en dan blijven we op afstand. Ze hebben het ook moeilijk. Ze vervelen zich.... Het enige positieve dat ik er van in zie is dat de mensen geen stress hebben. Iedereen doet alles maar op het gemak.... boodschappen doen... wandelen... fietsen.... no stress zoals in het Zuiden..... Enkel de zorgsector respecteer ik enorm. Heb een paar vriendinnen welke daar werken en dat is niet niks. Een onderbetaalde sector... dag en nacht.... en nu met veel risico :-( In de woonzorgcentra is het een ramp. Hier tegenover ons "De Spoele" waren 28 besmette personen waarvan 6 personeelsleden. Ken ook al iemand die haar mama verloren is aan Covid-19 >>> woonzorgcentrum in Sinaai. Je zou schrik hebben om in een woonzorgcentrum je laatste levensperiode door te brengen. Ondertussen heb ik me nog niet echt verveeld. We zijn de living volledig aan het renoveren en het schiet al goed op. Nieuwe vloerbekleding - wandkast met gashaard- schilderen in het wit - nu nog wat afwerkingen van de schrijnwerker (frontjes van kasten die naar de lakkerij zijn) en dan kan ik kasten beginnen vullen... Heel veel kasten en schuiven.... Jerry verwittigde me al om niet te veel borden en potjes/glazen bij te kopen. Ik heb nu maar 70 % van mijn loon maar gelukkig kunnen we nu toch niets opdoen. Geen borden... geen restaurantbezoek... geen kleedjes .... Dus dat compenseert. Ik ga toch 5 x per week een 10 km wandelen... heb dus al wat kilometers in de benen. Dat doet wel eens deugd. Het weer valt hier ook goed mee. Gelukkig maar want mocht het nu een maand regenen zouden de mensen depressief worden en het niet zo nauw nemen vrees ik. Nu vol spanning wachten wat de Nationale Veiligheidsraad aanstaande vrijdag te vertellen heeft over een eventuele versoepeling. Maar ben me wel bewust dat mijn sector wel de laatste zal zijn om te herstarten. Ik wens jullie heel veel sterkte. Probeer er het beste van te maken en steun elkaar zo veel mogelijk. Dikke kussen en virtuele knuffels, Sabine, Jerry en Olivier xxx Geplaatst op 22 April 2020

Theo Lieve zandhazen, lieve Dirlie, Knap van jullie. Zo aan de rand van de zandbak gedwongen al meer dan een maand bijeen, opgesloten door een miniatuurbeestje dat de hele wereld in zijn macht heeft. Het is prettig om te weten dat je met dit regiem bijna geen kans krijgt om door dit virus gepakt te worden, want dat zou op de 7 koppels zeker slachtoffers maken. Waarna een adequate behandeling ook niet echt gegarandeerd is. Maar goed. Zoiets eist wel zijn tol. Je zit dicht opeen maar mag niet te nabij zijn. Elk goed partnerschap moet zijn vluchtweg hebben als de druk op het invoelend vermogen te groot wordt. In de spanlast en spankracht mogen de belastingswaarden niet te ver uiteenlopen. Je moet de elastiek erin zien te houden. En elkaars- bij tijden verminderde spankracht, accepteren. Gelukkig zijn jullie, zo te lezen, met elkaar in dit opzicht in balans. Realiseer je dat en geef geen centimeter toe om die balans, die elastiek door wat dan ook te laten verstoren. Dat lukt alleen met lief en aardig voor elkaar zijn, begripvol en als er dat niet in zit, elkaar met mildheid te benaderen. Én de oplossing voor elke downgrading: de humor. Ik heb me nooit eerder gerealiseerd dat de grappen en grollen, de spotprenten en de filmpjes zo veel lucht geven aan opgekropte boosheid en/of het gevoel van machteloosheid. Wij in Nederland – en jullie in België ook - zijn voorzien van een groot aantal zo gekwalificeerde kutmarokkanen. De drop-outs in het onderwijs, de jong+werkeloos, de tirannen van de buurt en de psychologisch ontheemde en elkaar niet meer begrijpende ouders en kinderen. Die balans is er in Mergouza nog wel, bij ons in de achterstandswijken is die totaal zoek. In alles protesteren zij tegen regelgeving en democratisch gekozen hiërarchie. Spugen op de politie en zeggen dat je besmet bent is zo’n voorbeeld. Net als jullie ben ik een absolute fan van Marokko, met hun beperkte welvaartsontwikkeling en ontzettende gastvrijheid een land waarin je je welkom voelt en mag delen in hun klimaat en landschappelijke schoonheid. Zonder beperkingen normaliter. Het geloof houd veel tegen, zet aan tot boosheid en agressie – maar draagt zorg voor de ouderen en kwetsbaren en verwacht het delen van elkaars last. Goed te doen als alles in balans is. Minder makkelijk als het ondemocratisch en autoritair wordt aangestuurd en nog moeilijker als het systeem nepotistisch en corrupt mag zijn. Ben blij dat je de manus van alles mag zijn, zie het als de enige echte vorm van ontwikkelingshulp als je je terreintje schoonmaakt, schoon van vies water scheidt en bereidt bent te improviseren zonder de ideale spullen en het beste gereedschap. Dan realiseer je je dat ons wiegje wel erg goed stond, maar ook dat je geen tv kookprogramma nodig hebt om met het schaarse aanbod toch iets lekkers op tafel te krijgen. Ik begin op een pastoor te lijken. Tijd dus om er een eind aan te breien. Zie het positief. Noach strandde met zijn varende camper op een hoge dooie berg in Turkije, met een zooi kippen en andere stinkend ongedierte. Jullie wachten in het zonnetje – en wij met jullie – op de terugreis en hereniging. All the best, lieve kus op dertig cm van het scherm, 4000 km van elkaar. Thekla / Theo Geplaatst op 18 April 2020