Reisverhaal «Lol in lausanne:-)»

Zwitserland | 0 Reacties 17 Maart 2009 - Laatste Aanpassing 17 Maart 2009

Jaaa ik weet het wel, ik verwaarloos mijn blog misschien een heel klein beetje…maar beschouw dat maar gewoon als een goed teken! Ik heb hier echt een veel te leuke tijd…Pannenkoekenavondje met de Engelse stagiaires,  lasagna italiana de la cucina de Giulia, samen met Lise de laatste 2 tickets voor Mme Butterfly bemachtigen (op het balkon dan nog wel), de beste warme chocomelk van Lausanne ontdekken, naar het bal des medecins in de trendyste (maar tjokvolle) club van ‘t stad ( je moet er iets voor over hebben!), met Patrizia en enkele verpleegsters in spe naar het optreden van het (keigoeie) universiteitskoor…De Carmina Burana zit nog steeds in mijn hoofd!

Sinds begin maart sta ik op spoed-chirurgie. Helaas niet echt my cup of tea. Gelukkig is Adria ook niet echt zo chirurgie-minded en komen we elkaar regelmatig ‘toevallig’ tegen voor een koffietje…En, nog een meevaller, ik sta op spoed-chirurgie en niet in het operatiekwartier.  Super! Vooral aangezien ik op spoed-chirurgie slechts 1 dag op 2 hoef te werken… en ik mag zelf kiezen wanneer. Nice. Very nice J. Dinsdag werd dus een heerlijk chilldagje met ’s middags lunch in het lab van Italiaanse vrienden en hun genetisch gemanipuleerde muizen. Daarna ben ik er eindelijk toe gekomen te gaan zwemmen: verwonderend hoe zelfs de meest onatletische Zwitser eerst minutenlang staat te stretchen, de indruk gevend dat er zo meteen een olympisch record zal sneuvelen, om dan weinig elegant het water in te plonzen en op zijn dooie gemak een baantje of twee te trekken. ’s Avonds met Clement nog een filmpje meegepikt: Marcellomarcello, ik weet niet of die momenteel ook in België speelt, maar indien ja: een aanrader! Woensdag moest ik dan gaan werken, en vol goede moed begon ik mijn dagelijkse wandeling richting ziekenhuis…Helaas, het ochtendzonnetje was net iets te aanlokkelijk en een croissantje aan het meer net iets verleidelijker dan een snelle koffie tussen 2 appendiciten door. Dus deed ik waar ik al vaak zin in had gehad: het ziekenhuis even links laten liggen en lekker doorwandelen richting Ouchy. Een verstandige beslissing. Net zoals mijn uitstapje naar Vevey in de namiddag en mijn wandeling door de wijngaarden in Chardonne en Rivaz! Ik moet hier terugkomen (mijn meest weerkerende gedachte de laatste tijd denk ik!)! In de zomer, om de wijnranken in bloei te zien, of in de herfst, wanneer de kleuren prachtig moeten zijn... In Vevey was ik  zondagmorgen ook al eens geweest, met mama en meme die zich er even van kwamen vergewissen of ik mij werkelijk nog in levend en welle toestand bevond na 2 maanden zonder hun goeie zorgen...De winkeltjes waren echter toe toen, dus kon ik gewoon echt niet anders dan nog eens terugkerenJ

Het weekend met mama en meme was schitterend! Met behulp van de heerlijke lentezon kon ik Lausanne op zijn mooist laten zien aan mijn twee bezoekers…Ik vermoed dat meme nog steeds niet is uitgepraat over het ‘Musée Olympique’. En we hebben het zelfs niet eens bezocht J. Maar zijn ligging is zo uniek dat het geheel terecht één van Lausanne’s niet te missen troeven is. Zondag hebben we dan de trein richting Vevey genomen: een pittoresk stadje met gezellige straatjes in ‘la vieille ville’, met kweeniehoe originele maar helaas al even dure winkeltjes. We ontdekten dat dit charmante stadje de thuishaven is van zowel Nestle (van de babyvoeding etc) als Charlie Chaplin, genoten van het zicht op de bergen en wandelden op ons gemak langs het meer.  De ‘funiculaire’ bracht ons (tot meme’s grote verwondering, want het treintje werkt automatisch, zonder bestuurder, en had alleen ons als passagiersJ) naar Mont-Pélérin, een uitkijkpunt met een adembenemend zicht. Middags maken we een boottocht richting ‘Chateau de Chillon’, één van de mooiste kastelen van Zwitserland, gelegen op een schiereilandje net voorbij Montreux. In Montreux besloten we onze uitstap met een  koffietje ‘Chez Gaston’J, aan de oevers van de mondaine Zwitserse Riviera.

Elk weekend is hier echt vakantie! Elke avond eigenlijkJ. Altijd is er wel iets te doen: van eten met vrienden tot een concert of een feestje…Heel gezellig. Ben van plan daar in België gewoon mee verder te doen, jullie zijn bij deze gewaarschuwd! 

Vorig weekend was ook weer de moeite: Giulia en ik bezochten Luzern…ik val in herhaling vrees ik: een zoveelste versie van prachtige stad, meer en bergen, maar het gaat nooit vervelen! Giulia ga ik trouwens missen als ik naar huis kom: mijn buurmeisje uit Firenze is een echte schat! Ze kan helaas geen Frans, waardoor ik nu een vreselijke mengeling van Engels en Frans aan het kweken ben…Gisteren hebben we bij haar gegeten (pasta, wat dacht je) en heb ik Allessandro en Damiano lichtelijk geshockeerd met mijn kennis van de Italiaanse muziek: Pavarotti, Eros Ramazotti, Laura Pausini…ik had beter gezwegen want ze hebben me proberen hersenspoelen met alle mogelijke youtube filmpjes van hun Italiaanse idolen. Als ze nu eens niet zo hadden meegebruld had ik het misschien wel kunnen appreciëren!

De dag nadien zijn we (Clement, Michael uit Luxemburg, Claire uit Australië en ik) gaan skiën in Les Paccots, een schattig miniatuurskigebiedje (enkel sleepliften, geen enkele zetellift!) op nog geen halfuur van huis. Voor Claire waren het de eerste skipasjes en de eerste uren nam ze geen bocht zonder valpartij, de ene al spectaculairder dan de andere, maar ze wist van geen ophouden en in de namiddag ging het al verbazend goed…Bewonderenswaardig! Michael, Clement en ik losten elkaar af als ski-instructeur/ice van dienst terwijl de andere 2 de rode én zwarte pistes opzochten en zo was het voor iedereen echt weer een toffe dag. Doodmoe maar content reden we naar huis. En… ik ben zowaar gebruind!

Ciao!

elienx