Reisverhaal «@ Mendoza»

Zuid-Amerika | Argentinië | 1 Reacties 30 Oktober 2013 - Laatste Aanpassing 31 Oktober 2013

Na een drukke en overvolle busrit ben ik om 16u in Mendoza aangekomen. Blijkbaar is het in Chili verlengd weekend wat maakt dat veel Chilenen, mét een massa bagage (incl. gigantische tv's), naar Mendoza reizen. Ik was dus blij dat ik er was! Verder hebben we om één of andere reden geen lunch op de bus gekregen... . Ze hadden mij voordien gezegd dat er wel lunch zou zijn dus ik had niets voorzien... . Tof! Gelukkig hadden we wel een vrij vlotte grensovergang!

Op zich is de rit van Santiago naar Mendoza zeker wel de moeite waard omdat je dwars door het Andesgebergte rijdt, eerst passeer je vele groene wijngaarden met op de achtergrond besneeuwde bergen, dan volgen er 29 (!) haarspeldbochten, boven is er een grensovergang en daarna konden de slingerbochten naar beneden beginnen. Vooral de kleurschakeringen van het dramatische gebergte zijn mooi, van roos-oranje-donkerrood tot verschillende tinten groen. Mooi!

Eens uit de bus valt de warmte in Mendoza op je! En dat om 16u en met een bewolkte hemel :-) Ik was meteen in zuiderse sferen, zeker met twee rugzakken :-) Dan maar een taxi genomen en 3€ later stond ik voor de deur van de hostel: Alamo. Een vrij kleine en gezellig hostel met leuke buitenplaats en een klein zwembad. Eerder kleine dorms maar er staan maar 4 bedden op dus dat is oké. Wel pech: er is momenteel geen water in Mendoza... . Er is een probleem met de hoofdleiding, ze hopen dat het morgen gemaakt is. Awel, ik hoop dat ook want douchen is toch wel fijn als het lekker warm is :-) We hebben gelukkig wel een zwembadje dus als je naar 't wc wil, kan je eerst een emmer water gaan scheppen :-)

Ik kreeg van Annemie een mailtje dat mijn postpakket er is. Ik al helemaal blij maar natuurlijk liep het niet van een leien dakje. Ik dus te voet naar de post en dat is echt aan de andere kant van de stad. Ik vraag of ik moet aanschuiven voor een postpakket af te halen, ja je moet voor alles wachten, oké, ik wacht 40 min. om dan te horen dat ik ergens anders een postpakket moet afhalen... . Oké ik naar daar, ik geef mijn paspoort af maar dat is niet genoeg, ze wil ook de nummer van de verzending. Die had ik natuurlijk niet bij... . Ik vraag of ik ff mijn e-mail mag openen (ze was een spelletje op pc aan 't spelen), nee dat mag niet. Oké, ik terug in een spurtje naar de hostel want over een uur zou de post sluiten, dus een 3km heen en 3km terug serieus doorgelopen, aangekomen met het nummer. Ze belt naar een andere dienst, oké het pakketje is er en ik mag het morgen afhalen, euhm excuseer??? Ja, ze brengen dat op dit uur niet meer naar beneden... . Ik moest mij inhouden om haar niet achter haar bureau uit te halen maar gezien mijn pakketje nog in hun handen is, heb ik beleefd gelachen en mij omgedraaid... . Morgen een nieuwe poging! Ik had er mij zo op verheugd!

Vandaag (donderdag) ben ik dan terug naar de post gegaan. Ze hebben mij nog een drie kwartier weten te entertainen maar daar was het postpakket! Van het pakket is niet meer veel over, het pakket zat in een zak zodat de inhoud er toch nog zou inzitten. Moest ik dat pakket ter plaatse openen, met een rij van 10 mensen achter mij en wetende dat er ook ondergoed in zat... . Uiteindelijk moest ik tekenen voor een volledige ontvangst, wanneer ik zeg dat ik dat niet kan weten, is er de keuze: tekenen en het zo meenemen of het daar laten... . Natuurlijk heb ik het zo meegenomen en als ik dat voordien had geweten, had ik daar niet alles op de balie moeten leggen :-)

Mijn proximus sim-kaart zat er ook bij én ze werkt dus ik ben terug bereikbaar!

En sinds 18u is er terug water, wat een luxe! :-)