Reisverhaal «Hiking @ El Chaltén»

Zuid-Amerika | Argentinië | 1 Reacties 24 September 2013 - Laatste Aanpassing 25 September 2013

El Chaltén is een klein dorpje in de bergen, het voelt eerder Oostenrijks of Zwitsers aan in plaats van Argentijns, enkel de siesta tussen 13u en 17u herinnert mij aan het Zuiderse continent. 't is hier vrij koud (overdag +/- 4°) maar er is wel steeds een blauwe hemel en een stralende zon. Het enige wat je hier kan doen is 'hiking'. Ik had dus eigenlijk nooit gedacht dat ik naar hier zou komen :-) Ik denk dat ik het voornamelijk wilde omdat ik weet dat onze papa dit erg leuk zou gevonden hebben. Ik wilde dit voor hem doen. Na mijn rustdagje was ik klaar om op zondag, samen met Janneke & Pieter de eerste wandeling te doen: Sendero al Fitz Roy, een goede 20 km heen & terug. We wandelden van 11u tot 17u30, de heenweg was natuurlijk bijna volledig bergop, vermoeiend maar haalbaar. Mooie uitzichten werden afgewisseld met bos. Ik vond het enkel jammer dat er bijna geen dieren te spotten zijn.

Op maandag wandelden we alweer zo een 18 km heen & terug naar Loma del Pliegue. We vertrokken rond 10u30 en keerden 's avonds rond 18u terug. Een kleine tegenvaller, echt stijl (puffen!) en op zich mooi maar niet adembenemend, misschien zijn we al te veel gewoon? :-) Nadien zijn we dan nog een 8 km heen & terug naar een waterval: Chorrillo del Salto gewandeld, eveneens mooi maar niet wauw :-)

Dinsdag ochtend reisden Janneke & Pieter verder, ik besliste om nog twee nachten te blijven omdat ik graag nog een wandeling alleen wilde doen en ik wilde, in het hotel :-), ook nog wel een rustdag alvorens verder te gaan. Ik koos er bewust voor om niet meer samen te reizen, het was leuk geweest maar ik wil graag alleen verder, even terug enkel met mezelf rekening houden en op mijn eigen tempo verder gaan :-)

Dinsdag wandelde ik in mijn eentje een 22 km heen & terug naar Laguna Torre, van 10u tot 16u. 't was een mooie wandeling met veel afwisseling en een leuke gletsjer, niet zo groots als in El Calafate maar toch mooi. 't leek wel een baai, kijk zelf maar :-) 't Alleen wandelen is mij goed bevallen, onderweg kwam ik enkele andere solo reizigers tegen. De solidariteit is echt wel fijn, ze zullen altijd vragen hoe het met je gaat en of je nog voldoende eten bij je hebt :-) 't Lukt mij ook steeds beter (of ik durf gewoon meer) Spaans te praten.

's Avonds leerde ik in het hotel Sylvia kennen, een Oostenrijkse die in Mexico woont maar nu enkele maanden in haar eentje door Zuid-Amerika reist. Een toffe madam! Ze vertelde dat ze bewust in haar eentje reist om het plotse overlijden van haar vader te plaatsen, dat was schrikken! De man is een jaar en een dag eerder (06/08/2011) dan onze papa gestorven, eveneens door een ongeval... . Ook Sylvia reisde veel met haar vader en ze beschrijft hem als iemand die veel sportte en een handige harry. Best vreemd om ineens met een onbekend iemand 'een band' te hebben.

Morgen, woensdag, gaan we gedeeltelijk samen ons rustdagje doorbrengen. We zullen wat in 't dorpje rondgehangen, wat leuke foto's maken én een ijsje gaan eten. Dat wilde ik vandaag, voor onze papa en als beloning, na de wandeling al doen maar toen was de zaak gesloten :-)

Ik heb mezelf hier fysiek al overtroffen, ik zal Esquel dus overslaan, ik heb genoeg bergen gezien en meer dan voldoende gewandeld :-) Ik zal meteen naar El Bolsón reizen, een hippiestad, een must-see, ik ben benieuwd!

Donderdag ochtend zal ik de bus naar El Calafate nemen, terug zo 'n 4u zuidelijker. Normaal zal ik daar diezelfde middag om 16u de nachtbus naar El Bolsón nemen, een 27u of 1600 km noordelijker. Ik zal er, zonder pech, vrijdag avond rond 19u aankomen. Ik geef een seintje als ik er arriveerde.

Btw: de medicatie lijkt zijn werk te doen!