Reisverhaal «La selva @ Samaipata»

Zuid-Amerika | Bolivië | 0 Reacties 07 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 09 Februari 2014

Samaipata… een klein dorpje met vele mogelijkheden :-)

’t Was eerst wat zoeken, omwille van de regen van afgelopen week waren er weinig reizigers en ik vond niet meteen een groep om bij aan te sluiten (en zo de prijs te drukken). Don Gilberto, een oude gids wilde er wel voor een redelijke prijs op uit trekken. Dus zaterdag ben ik met hem naar El Fuerte en Las Cuevas geweest. El Fuerte zijn overblijfselen van de Inca’s en dat te midden van de natuur. ’t Was wel een avontuur om er geraken maar gelukkig deed de even oude 4x4 van Gilberto goed dienst :-) Las Cuevas zijn watervallen, een mooie maar best pittige wandeling, maar wilde Don Gilberto regelmatig even rusten!

Nadien wandelde ik in mijn eentje naar de Zoölogico, een dierenopvangcentrum. Ik heb er wat gemengde gevoelens bij. Ze vangen vooral apen, honden, katten en papegaaien op maar ondertussen zijn de apen al zo tam dat ze gewoon op je schoot kruipen. Ik zag de vlooien springen en na het ‘bed-bug avontuur’, ben ik mooi blijven rechtstaan, voor mij liefst geen beestjes meer. Dus geen apen in mijne nek of op mijne schoot :-) De meeste beesten lopen daar los door elkaar. Verder waren er enkele honden zwanger… . Een papegaai was zijn vleugel kwijt na een aanval van een aap. Terwijl ik daar was, moest een kitten het ontgelden. Ik heb mijn vragen bij het initiatief!

Ik had hier trouwens veel geluk met het weer, het blijft regenseizoen dus nu en dan heb ik een bui moeten incasseren maar meestal was het mooi weer: droog en vaak met zon :-) Ik weet ondertussen héél goed dat je in Bolivia vier seizoenen op één dag kan hebben en ben dus steeds voorzien.

Op zondag ging ik met gids Carmello en een groep gestoorde Duitsers en een Australiër naar Laguna Volcano (Parque Nacional Amboró) . De wandeling start bij de laguna en gaat via de bergen naar de jungle, super! De laguna is mooi maar niet wauw, de bergen zijn leuk omwille van de panorama’s (wel wegwaai gevaar) maar de jungle vond ik helemaal geweldig! Misschien vooral omdat ik er veel herinneringen met onze papa heb :-) Hij was ook opvallend aanwezig, hoorde hem bijna letterlijk zeggen: ‘Sofie, kijk waar je loopt’, ‘Wandel op je eigen tempo’, … :-) Ondanks al de raad heb ik er toch een serieuze val gemaakt, volgens de gids de meest spectaculaire val uit zijn carrière (kan weer niet missen…). In de jungle moesten we vaak een rivier oversteken en wanneer we moesten dalen om terug in het water te gaan, schuif ik uit (typisch!) en glij zo een 5m naar beneden (op een rots van zo’n 20m) tot ik gelukkig wat gras tegenkom en daar in blijf insteken :-) Buiten een blauwe achterkant heb ik er niets aan over gehouden! Wel serieus geschrokken!

Op maandag ging ik dan eindelijk met Carmello en twee meiden van Schotland en eentje van de US naar Bosque Helechos, het nevelwoud (Parque Nacional Amboró)! De weg er naartoe was niet berijdbaar met de auto, dan maar te voet en de tocht moest nog beginnen! Nevelwoud simpel uitgelegd: de planten voorkomen dat het water door de warmte van de zon kan opdrogen door het te ‘bedekken’, het water verdampt, ‘botst’ tegen de planten en keert in de vorm van nevel terug naar de rivier. Dit wil ook zeggen dat het er erg nat én glibberig is máár deze keer bleef ik netjes op mijn twee voeten staan :-) We wandelde door drie niveaus van het woud/de jungle. We zagen planten van 5 tot wel 10m en wetende dat de plant in een jaar met veel regen zo’n 0,5cm per jaar groeit en in een droog jaar zo’n 0,1cm… Het woud is dus prehistorisch en als enige zo goed in tact! Het is op zo’n 2500m hoogte en het meisje van de US werd hoogteziek… Vreemd want dat is niet eens zo hoog maar wel een heel avontuur om met zijn allen de tocht tot een goed einde te brengen!

Gezien het goede weer en de mooie natuur wilde ik nog wel een dagje blijven. Carmello bood aan om dinsdag voor een prijsje met de moto naar Laguna Esmeralda te gaan, een niet-toeristische tour. We waren nog niet lang weg toen de moto tegenpruttelde… Ik heb dus regelmatig bergop gewandeld :-) Hier en daar werden we op een bui getrakteerd, nadien overladen met zon… Jaja, vier seizoenen op één dag :-) We stopten onderweg bij rotsformaties, vreemd dat dit niet bekend/toeristisch is want het is best mooi. We reden door dorpjes met 10 huizen en werden daar serieus bekeken :-) We schuilden in een leegstaand huisje van wel 200 jaar oud en arriveerden uiteindelijk bij Laguna Esmeralda. Een mooi en vooral avontuurlijke dag!

Woensdag en donderdag waren mijn was- en rustdagen. Vooral rust want de was is voor de wasserij :-) en ik moet best wel bekomen van drie dagen hiken, dat ben ik precies niet meer gewoon :-)

Ik reis deze middag terug naar Santa Cruz. Daar zal ik vanavond om 19u de bus naar Paraguay nemen, normaal zal ik zo'n 24u later in Asunción arriveren. Ik maak een ommetje om onder andere de regen te ontlopen en ik zal over enkele weken via Noord Argentinië terug naar Bolivia keren om verder te reizen. Er zijn nog wel enkele voordelen: ik kan het laatste weekend van februari carnaval in Encarnación (Paraguay) meepikken én nadien ga ik naar Salta (Argentinië) om daar het eerste weekend van maart carnaval te vieren :-) Wat een luxe leventje en vooral: wat een vrijheid! :-)

Ik vermoed ’s avonds rond 20u in Asunción aan te komen en geef een seintje (als internet werkt) dus geen zorgen als jullie niets horen: geen nieuws is goed nieuws ;-) De eerste echte lange busrit door Bolivia, ik ben benieuwd! :-)

Toen ik laatst een vlucht nam was dat trouwens een goede keuze, de dag dat ik van Sucre naar Santa Cruz vloog, was er een bus ongeval met drie doden en veel gewonden. Er zijn natuurlijk veel busmaatschappijen en het wil dus niet perse zeggen dat ik normaal op die bus gezeten zou hebben maar ik ben toch blij dat ik mijn gevoel volgde en een vlucht nam! :-) Maar nog steeds: no worries, ik heb de beste beschermengel ever!! :-)