Reisverhaal «Ancud, Castro & Cucao @ Chiloé»

Zuid-Amerika | Chili | 0 Reacties 09 Oktober 2013 - Laatste Aanpassing 10 Oktober 2013

Chiloé is het tweede grootste eiland van Chili, het is er erg groen, het regent er dan ook veel, al had ik overwegend geluk! Het is vooral omwille van de vele kerken met de unieke houtstructuur bekend en zij behoren sinds 2000 tot het UNESCO-werelderfgoed.

Ancud is een klein dorp, de meeste reizigers stoppen er voor een bezoek aan Islote de Puñihuil, de eilandjes waar pinguïns leven. Maandag in de voormiddag ging ik het dorpje verkennen, er leven vooral Chilenen. Er zijn veel marktjes met vis en fruit/groenten, als reiziger heb je er veel bekijks. De trips naar de pinguïns zijn best prijzig dus besloot ik om met de bus tot daar te gaan en ter plaatse een boottrip uit te zoeken. 's Morgens kwam ik per toeval Jimmy & Irina (van de reisgids Get South, Jimmy is afkomstig van Mol) in de hostel tegen, 's middags zag ik hen weer in de 'bus'. Irina had er wat zakelijke afspraken en wist een korting voor de boottocht te regelen, mooi meegenomen! We zagen amper pinguïns, ze zijn er wel maar ze zijn aan 't broeden, hier & daar zie je een kopke uit de nest komen of is er eentje verloren gelopen. Maar we hadden geluk, er kwamen Chileense dolfijnen naast onze boot spelen en we zagen otters, naast vele vogels. 't is enorm moeilijk om mooie foto's vanop een boot te maken (kijk zelf maar :-)), daarom heb ik er na 5 min. gewoon van genoten. Irina wist in de buurt (1km) een mooie baai, in de praktijk was het een stuk verder maar we wandelden door een mooi stuk natuur, we zagen uiteindelijk de baai en hadden een geweldig uitzicht over de oceaan. We klauterden naar beneden, ploeterden op het strand en klommen weer naar de weg boven.

Gezien Ancud echt niet veel voorstelt, ben ik dinsdag ochtend verder naar Castro, de hoofdstad, gereisd, een kleine 2u verder. Castro is wat groter maar nog steeds eerder klein. In 't midden staat de gigantische gele met paarse kerk, best mooi :-) Ik zocht een hostel tussen de typische paalwoningen, de palafitos: Hostel Palafito. Wederom goed gekozen, eerder prijzig maar nog goedkoop naar de normen van Castro, dorms met donsdekens (1e keer tijdens de reis), toffe gemeenschappelijke ruimtes, zalig ontbijt en een mooi uitzicht.

Dinsdag namiddag ben ik, samen met de zon, Castro met een route van het toerismekantoor gaan verkennen. Steil bergop - bergaf, ... best vermoeiend maar zeker de moeite! Er zijn verschillende buurten met palafitos, het zijn erg arme buurten, eerder schrijnend, ook al zijn ze meestal kleurrijk. Wanneer ik mij op een bankje had gezet om rustig mijn appel op te eten, werd ik door twee Chileense dames aangesproken. Ze vroegen of ik alleen was en wat ik daar deed, ze wisten mij te vertellen dat ik op een 'gevaarlijke' plaats zat. Ik moest gauw weggaan voor ze mij zouden overvallen... . Ik deed wat ze zeiden, al is 'snel' relatief op een steile bergop. Ik voelde mij erg ongemakkelijk, vreemd want ik voelde mij tijdens deze reis nog nooit onveilig. De rest van de namiddag hield ik mensen achterdochtig in 't oog. Nadien bekeken vind ik dat jammer, ik had gewoon mijn eigen gevoel moeten volgen en mij geen angst laten aanpraten. Ik heb de wandeling nog wel verder gezet maar ik was erg op mijn hoede. Ik ging gelukkig nog wel de plaatselijke markt binnen, dronk er iets en kocht er voor 0,75€ lekkere zalm en groenten :-)

's Avonds zag ik per toeval het Waalse koppel Caroline & Sebastian terug, degene van de bierdegustatie in El Bolsón. Het was een blij weerzien en we zijn dan maar terug een artisanaal bier gaan proeven. Zij stelden voor om woensdag mee naar Cucao te reizen. Ik heb er even over nagedacht maar dan toch maar besloten om het niet te doen, ik heb weinig zin om in Chiloé meerdaagse trekkings te doen, de kans op veel regen is te groot en het is niet echt iets voor mij.

Ik ben dan op woensdag samen met een kerel van Engeland, Ros, naar Cucao gegaan. Gezien de hoge prijzen van de trips, besloten we om het openbaar vervoer te gaan. Caroline & Sebastian reisden mee maar zij gingen op zoek naar een slaapplaats. Cucao ligt aan de ingang van Parque Nacional Chiloé. De hostel verzekerde ons dat we daar lunch konden kopen... we hadden beter moeten weten. Het is nog steeds laagseizoen dus alles is gesloten, dan maar ergens gaan aankloppen en gevraagd of zij lunch voor ons wilde maken :-) Dat madammeke deed dat gelukkig met plezier. Anderhalf uur (!) later waren we klaar om het park in te gaan en de regen besloot ons te vergezellen... . Twee uur later waren Ros en ik uitgeregend en besloten we de bus terug naar Castro te nemen. Het park op zich is mooi, het uitzicht op de oceaan is de moeite maar echt genieten deden we niet, daarvoor was het te nat.

Ik zag Chiloé zoals het wordt voorgesteld: met zon én regen maar ik denk er toch aan om morgen verder te reizen :-) Tenzij morgen ochtend de zon schijnt, dan overweeg ik de kleine eilandjes in de buurt te bezoeken en dan reis ik pas op vrijdag verder. Ik besliste al wel om niet met de boot naar Carretera Austral te gaan. Het is daar nog steeds laagseizoen en ik heb geen zin om enkele dagen, met twee rugzakken, te moeten liften omdat de bussen niet rijden :-) Ik zal nog wel eens ooit terugkomen omdat stuk natuur van Chili te ontdekken. Ik zal dus sowieso Noordelijker, én warmer, gaan :-)