Reisverhaal «Sightseeing @ Santiago»

Zuid-Amerika | Chili | 0 Reacties 29 Oktober 2013 - Laatste Aanpassing 29 Oktober 2013

Santiago, de hoofdstad van Chili! Op zich een metropool zoals er zo vele zijn maar met dat verschil dat de gebouwen, omwille van de vele aardbevingen, niet zo héél erg oud zijn. Ondertussen zijn ze zo (her)opgebouwd dat ze tegen aardbevingen bestand zijn. Santiago is opgedeeld in verschillende 'barrios', wijken. Ik verblijf in Barrio Brasil. Het is erg opvallend en triest tegelijk dat Chilenen nog super veel belang hechten aan sociale status. De klasse waarin je geboren wordt, zal de rest van je leven en de bijhorende kansen bepalen. Santiago is opvallend proper en erg veilig. Het metronetwerk is goed uitgebouwd en de Chilenen zijn behulpzaam. Het is wel vervelend dat bijna alle mannen fluiten, roepen, nakijken, ... vaak tot het denigrerende toe.

Op vrijdag heb ik niet veel meer ondernomen, ik ben enkel naar de supermarkt geweest en de rest van de dag vertoefde ik aan het zwembad: zalig niets doen, boekje lezen, dutje doen, ... . :-)

Gezien de stad gigantisch is en omdat het in Valparaiso een leuke ervaring was, heb ik er voor gekozen om de stad met 'Tours 4 Tips' te verkennen. Zaterdag ochtend deden we de tour 'Offbeat Santiago'. We bezochten verschillende markten, de Mercado Central en het kerkhof. De markten zijn druk, leuk om te zien en heel goedkoop.

Het kerkhof is opgedeeld per klasse... . Waar de armere mensen opeengepakt liggen, ligt de middenklasse in 'grafhuisjes' met familieleden en liggen de hogere klasse in mausoleums. De kisten van de lagere klassen worden na 5 jaar terug geopend, de overgebleven beenderen worden in een kleiner kistje gestoken, dan wordt er een nieuwe kist bijgeschoven en de voorkant krijgt een plaat met de nieuwe naam op. Er zijn ook mausoleums voor politieagenten, brandweermannen, schoenmakers, ... . Blijkbaar verkiezen zij een graf met collega's boven een graf met familieleden. Verder zijn er vele mythes, mensen die zogezegd onschuldig en tragisch overleden zijn, worden vereerd en mensen vragen hun gunsten. In ruil plaatsen zij vele bloemen en bedankplaatjes bij het graf. De waarheid is echter vaak minder onschuldig. Verder is het opvallend dat Chilenen belangrijke gebeurtenissen op het kerkhof vieren, dus met de overleden familieleden. Ze versieren het graf, eten en drinken er iets lekkers, net zoals ze zouden doen als de overledene nog in leven zou zijn.

Op het einde van de wandeling zijn we een Terremoto gaan drinken, een typisch alcoholische drank in Chili, en dat in een café waar familieleden na de begraving hun verdriet gaan verdrinken. Nadien zag ik daar het lekkere gerecht van de kookles: Pastel de Choclo en ik ben daar dan maar ineens blijven eten :-) Lekker geluncht voor een 4€.

De rest van de zaterdag heb ik aan en in het zwembad doorgebracht, het was te warm om veel te doen en ik heb een grote blaar op mijn voet, die kan wel wat rust gebruiken :-)

Als je een 'Tours 4 Tips' doet, mag je gedurende 4u gratis een fiets lenen. Dat deed ik dan ook op zondag voormiddag. Een leuk toeval: blijkbaar zijn vele grote en belangrijke straten op zondag tussen 9 en 14u afgesloten zodat mensen ongestoord kunnen fietsen, joggen, ... en er zijn vele kleine marktjes en optredens. Een zeer leuke extra :-) Ik fietste met de massa door en langs Parque Forestal, stopte bij verschillende marktjes, kocht oorbellen en een portemonneeke :-), picknickte in het park en fietste lustig verder. In de namiddag deed ik de tour 'Santiago Highligths', zoals de naam doet vermoeden: langs de verschillende bezienswaardigheden en met veel politieke geschiedenis. Een boeiende tocht!

Op maandag ging ik, moedig te voet, naar het museum van de Mensen Rechten. Eens aangekomen dacht ik er aan dat alle musea op maandag gesloten zijn... . Dan maar op zoek naar een busticket, een heuse opdracht als je alleen de straatnaam kent en als die straat toevallig enkele kilometers lang is, dan nog pech dat het verlengd weekend is en de tickets bijna eens zo duur zijn. 's Middags op Plaza de Armas tussen de Chilenen, al staand, een 'Italiano' gegeten. Een broodje met een zwanworst, guacamole, tomaat en mayonaise :-) Eens besteld kreeg ik in 't oog dat 2/3 van de klanten mannen waren, och ja ben al de blikken al bijna gewoon. Voor de rest de laatste keer dollars aangekocht, een postkaartje naar Nelis gestuurd, een ijsje gegeten en de stad verder verkend. In de namiddag ben ik naar Cerro Santa Lucia gewandeld, een park op een heuvel en met een kasteeltje, veel trappen later was er een mooi uitzicht over Santiago, al was de smog ook goed zichtbaar.

Op dinsdag ondernam ik, terug te voet, een nieuwe poging voor het museum en jawel, gelukt én het was meer dan de moeite waard! :-) Jammer genoeg mocht ik er geen foto's maken, het Memory and Human Rights Museum is mooi opgesteld én super interessant! Vooral de videobeelden en verhalen over de dictatuur van Pinochet zijn erg pakkend. Nadien ben ik naar Cerro San Cristobal gewandeld, de hoogste heuvel in Santiago. Met mijn laatste pesos heb ik een ticketje voor de 'funicular' gekocht en hop, naar boven. De heuvel biedt een mooi uitzicht over de stad en over de Andes maar wederom was er erg veel smog.

Santiago leeft, het is niet zo kleurrijk maar er is vaak muziek te horen, er zijn altijd mensen op straat en in de parken, er zijn vele eet- & drankkraampjes op straat en het is er aangenaam warm. Het is dan ook de eerste stad die tijdens deze reis 'zuiders' aanvoelt. Op naar meer... :-)

Morgen ochtend, zeer vroeg: met de metro van 06u30, vertrek ik naar de busterminal. Om 07u30 neem ik de bus over de Andes, richting Mendoza, Argentinië.

Enkele weetjes:

* 'Cafe con Piernas', letterlijk: koffie met benen. Chilenen zijn theedrinkers, om de koffie populairder te maken ontstonden er koffiehuizen met schaars geklede dames, er zijn drie niveaus: 1. erg kort gerokte dames op hoge hakken (hier is iedereen welkom), 2. dames in bikini en op hoge hakken (enkel voor heren), 3. dames in een tanga en op hoge hakken (Chilenen noemen het verdoken prostitutie). Het spreekt van zelf dat je koffie in Cafe con Piernas iets duurder is :-)

* Er wordt momenteel campagne gevoerd voor de presidentsverkiezingen. Er zijn twee vrouwelijke kandidates. Schrijnend is dat de vader van de ene kandidate (PS) vermoord werd door de vader van de andere kandidate.

* Chili is zo conservatief dat men, ongeacht de leeftijd, niet met een lief alleen in de ouderlijke woonst mag zijn. Bijgevolg gaan alle ongetrouwde koppels, jong én ouder, homo én hetero, naar de parken en openbare plaatsen, je struikelt er dan ook bijna over de vrijende koppeltjes. Zonder schaamte in het openbaar rollebollen kan dan blijkbaar wel voor de Katholieke Chilenen... .

* Op straat kan je voor 100 peso of 0,14€ een Sopiapilla eten, een plaatselijke lekkernij met pompoen, voor 500 peso of 0,75€ koop je een empanada.

* Zowel in parken als op pleintjes staan gekleurde piano's met het opschrift 'Play me, I'm yours'. Heel vaak zijn er mensen op aan 't spelen :-)

Adiós Chile!