Reisverhaal «Sihanoukville en Siem Reap (04/03 tot 16/03)»

Noord-Thailand - Laos - Cambodja | Cambodja | 1 Reacties 12 Maart 2015 - Laatste Aanpassing 23 Maart 2015

Sihanouk Ville – Siem Reap

Met de taxibus gaan we vanuit Phnom Penh naar Sihanouk Ville, Blankenberge in Cambodja maar dan met palmbomen. Aan het strand ploffen we ons voor een half uurtje in een zetel,... pintje voor de ouders, zandkasteeltje voor de kinderen, iedereen tevreden.

We merken op dat hier zeer veel Zweden rond struinen, altijd goed voor een mooi strandbeeld! Merel en Hanne skypen met Leni en Prieel, Noortje met mémé Ingeborg. Het doet de kinderen deugd om met vriendjes te praten, om ze eens te zien. Mama en Merel gaan de volgende dag een paar uur paardrijden tussen de rijstvelden, het strand en in de Golf van Thailand (i.p.v de Noordzee). Merel en mama vinden dit leuker dan rondjes rijden in de manege van Heusden. Papa zoekt nog even uit of hij met honderd paardekrachten kan gaan dirtbiken, jammer maar helaas, het zal voor thuis zijn. De rest van onze tijd in Sihanouk Ville voeren we geen klap meer uit behalve baantjes trekken in het hotelzwembad en, om de verloren vitaminen aan te vullen, het eten van tapas.

Via Phnom Penh, waar we onze fietsen ophalen die we hadden achter gelaten, rijden we naar Siem Reap. In deze provincie liggen naast Angkor Wat nog vele andere tempels die we willen bezoeken.

Eerst twee dagen bekomen van Phnom Penh en de rit naar Siem Reap. Er valt niets te vertellen over de weg, behalve dat er geen weg is naar Siem Reap. Met een minibus doen ze hier wat ze in België met een jeep of SUV niet durven!

De stad is zeer aangenaam. Ongelooflijk veel restaurants, winkels, markten,... een gezellige drukte in een nette omgeving (was lang geleden dat we een vuilbakje tegen gekomen zijn). Hier geen zwerfvuil in het straatbeeld, wel groene parkjes, bomen, zowaar een groen grasveldje links en rechts, we merken ook de eerste rode lichten op en een verkeersbord die daadwerkelijk orde schept in het verkeer. De tuk tuk's houden zich rustig en rijden overdag veilig.

De tempels van Angkor liggen verspreid over een zeer groot gebied, onmogelijk om die allemaal in één dag te bezoeken. We kopen voor veertig dollar een ticket voor drie dagen, de kinderen zijn niet betalend, altijd meegenomen! Om de ergste hitte te ontlopen staan we op om vijf uur zodoende zet onze privé tuktuk ons af aan de hoofdtempel -Angkor Wat- om zes uur. Een privé gids leidt ons door de eerste tempel.

Met de informatie die de gids ons verstrekt zouden we voldoende gewapend moeten zijn om ook de andere tempels en hun achtergrond te kunnen bezoeken. We zien de zon opkomen achter de vijf torens van de tempel, samen met honderden andere vroege vogels is het drummen om een fotootje te trekken, daarna de indrukwekkende tempel binnen. De tempels zijn gebouw tussen 900 en 1100, het geheel is het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Van oorsprong zijn het Hindoeïstische tempels, door allerlei politieke omstandigheden later omgevormd tot Boedhistische tempels. Ten tijde van de bouw van de tempels waren er in Siem Reap ongeveer één miljoen werkers aanwezig... De bevolking in Londen bedroeg toen ongeveer twintigduizend man.

Dit geeft een beeld hoe groot de Khmer beschaving toen was. Voor de kinderen is dit ook allemaal indrukwekkend, maar tevens zeer vermoeiend. Nog één tempel vandaag, die van Bayon. Onder velen (de oudjes dus) zal deze gekend zijn als de tempel van de hoofden, of uit de stripverhalen van de Rode Ridder (de val van Angkor) en Suske en Wiske (de dromenvanger). Deze tempel vinden wij indrukwekkender dan de Angkor tempel. De kinderen hebben het een beetje gehad met al die tempels en willen cultuur gaan opdoen in het zwembad van het hotel.

Na het dutje en de duik in het zwembad gaan we voor één dollar met dezelfde tuktuk chauffeur 's avonds naar “pub street”. In Pub Street herkent papa een café uit het Gentse: the red piano. Deze naam kan geen toeval zijn. Op onderzoek uit... Het blijkt inderdaad de eigenaar van het voormalige Gentse nachtbrakers café “ de rode piano” (St.Jacobs) te zijn die in Siem Reap is herbegonnen... kleine wereld.

Kermisland met zeer veel bling bling. De winkeltjes met Chinese kwaliteitsproducten prijzen hun waar aan: alles wat je kan namaken wordt hier aangeboden. Vraag de prijs: 18 dollar... cheap sir..., but I can do special price for you, sir... na tien minuten palaveren in kinder Engels hebben we de buit binnen voor vijf dollar. Soms willen we iets, dingen we af, kopen het niet, maar de volgende dag keren we terug... herkenning en een special price op de special price!

Om s' avonds terug aan het hotel te geraken nemen we een tuktuk terug, normaal gezien weten deze chauffeurs altijd de weg terug.... niet onze chauffeur dus! Hij is de weg kwijt en aanwijzingen van “falang” neemt hij niet ernstig. Uiteindelijk stranden we ergens in the middle of no where, zijn telefoon werkt niet, en in gans Siem Reap is de elektriciteit uit gevallen. Hij weet nu nog minder de weg! Gelukkig hebben we onze GPS mee. Met tegenzin volgt hij de aanwijzingen van papa en de GPS. De chauffeur is verwonderd van zijn eigen ommetoerke.

De vele restaurants zijn van goede kwaliteit en we doen ons te goed aan westers eten... een patat met biefstuk smaakt minstens even goed als een pad-thai in oystersauce! De meest gehoorde zin (op restaurant) gedurende onze reis door Azië blijkt te zijn: Sorry sir...no have. Uit de menu's een fried rice met peanuts: twintig minuten later: Sorry sir...no have peanuts... ok dan maar zonder peanuts...ok sir, sorry sir... daarna Sorry sir...no have coca cola anymore... Bij Ellen veranderd de kir in Chang Beer, bij de kinderen de springrolls in frieten. Dit zowel in Thailand, Laos, Cambodja! Het heeft wel zijn charme en eigenlijk timen we bij iedere bestelling wanneer de standaardzin komt:-)

Na een dag rusten gaan we nog wat tempel hoppen. Deze keer staat de tempel van Ta Prohm op het menu. De tuktuk chauffeur begrijpt ons bezoekschema niet zo goed, we doen geen enkel bezoek zoals het in de boekjes staat of voorgesteld wordt... we weten wel beter. Daardoor staan we wel om zes uur 's morgens als enigen bij deze prachtige tempel. Deze tempel is vooral gekend uit de film “Tomb Raider” waarin tevens de prachtige tempels van Angelina Jolie te bezichtigen zijn, deze hebben we echter niet gezien. Wel gezien: enorme bomen die door de tempels steken of erop groeien. De tempel is nog volop in herstelling maar de vele boomwortels zorgen voor enorme problemen voor het renoveren en voortbestaan van deze tempel. Na een tweetal uren hebben de kinderen het wel gehad, nog één minitempel vandaag en dan terug naar het zwembad en Pub Street.

In Pub Street merken we een man op die allerhande “dingen” doet met krokodillenstuff. We bezoeken zijn krokodillenfarm. De man bezit naar eigen zeggen tienduizend krokodillen, we geloven hem... De beesten zitten, kruipen, hangen over elkaar in een aantal waterbakken. We voelen ons niet echt veilig bij de rondleiding, het is niet de gewoonte om deze farm te bezoeken, de veiligheidsvoorzieningen zijn nihil. Vooral Hanne houden we zeer dicht tegen ons, gezien haar nonchanlance en springerig gedrag. De arbeiders die werkzaamheden aan de kooien en waterbassins uitvoeren, doen dit op flipflops! Wel hebben ze voor de veiligheid een houten afvalbalk die ze af en toe tegen een krokodil zijn kop meppen als hij te dichtbij komt. De snelheid van die prehistorische monsters is ongelooflijk, de balk wordt gewoon in één hap een halve meter afgebeten.

Het duurt 25 jaar om het beest op zijn volle omvang te laten komen. Het leder gaat naar Thailand, het vlees naar Cambodja. De eieren met babykrok erin gaan naar Vietnam alwaar ze deze laten rotten om daarna leeg te lepelen. Iets gelijkaardig hadden we al gezien in Laos, maar dan met kuikentjes in het ei. (tik op de schaal en Calimero, door de gisting, steekt zijn kopje uit... lekker!)

De volgende dagen gaan we actief op zoek naar lokale ngo's die werken met Cambodjanen die het minder goed (dus héél slecht) hebben. We zien zeer mooie initiatieven gaande van hotelopleidingen voor straatkinderen, oude visnetten die in de handen van uitgestoten vrouwen veranderen in zeer mooie handtassen, straattheater door straatkinderen, voor straatkinderen,... De meeste souvenirs trachten we van deze mensen te kopen. Het effect dat deze zeer kleinschalige initiatieven hebben is direct meetbaar, voor ons veel duidelijker dan wat anoniem geld storten op een rekening van een grote hulporganisatie.

Via de website van TangaTanga hebben we al geruime tijd email contact met een gezin (ook drie kinderen) dat reeds zes maanden rondreist in Australië en Nieuw Zeeland. We spreken af de volgende dag in hectisch Bangkok. Cambodja laten we achter ons. De mensen en het land hebben ons zeer aangenaam verrast. Dit land willen we zeker nog eens doen, maar dan in de “koelere” periode.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Krong Siem Reap»

 

Plaats een Reactie

Familie Sobrie Na het lezen van al deze avonturen zou ik er zelf zin in krijgen. En de foto's maken de verhalen helemaal af. Joppe en Josefien zijn nu aan het aftellen tot Merel en Hanne zullen thuis zijn. Joppe kent de afreisdatum uit zijn hoofd :-). Geniet nog van deze laatste dagen. Heel vele groetjes uit Sint Amandsberg. X Geplaatst op 24 Maart 2015

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking