Reisverhaal «Mestia - Ushguli»

Rondtrekken in Georgië | Georgië | 0 Reacties 04 Augustus 2015 - Laatste Aanpassing 04 Augustus 2015

Het ontbijt in Georgië kan beter. In Tbilisi hadden we elke dag hetzelfde ontbijt. We hoopten om eens iets ander te krijgen (een verse croissant misschien) maar ook in Kutaisi is het van dat. Bovendien kregen wij hier ook een soort gefrituurde lange oliebol, Jakkes....

Voor de rest geen klagen... De wijn is heerlijk (Tsinandali, Telavi - echt lekkere witte wijn), het plaatselijke brood super, het bier verfrissend (ook Robbe vond dit !) en de limonade met munt en limoen overheerlijk. Die limonade moeten ze onmiddellijk naar Belgie uitvoeren. En dit allemaal voor geen geld.

Op sommige plaatsen maken ze die ter plaatse. We zullen dit eens proberen te maken thuis...

In Kutaisi en in Mestia is het eten bij de overnachting inbegrepen en eten we wat de pot schaft. Hotel Beka wordt gerund door 3 volumineuze dames die enkel Georgisch en Russisch spreken. Ze zijn vriendelijk en we hebben er een fantastisch uitzicht over de stad. Het hotel is netjes. Als je echter doucht wordt de ganse badkamer kletsnat want van een gordijn of douchecabine hebben ze hier nog niet gehoord.

Wat we die avond gegeten hebben, ik weet het niet... Lekker was het soms (kip en soep), soms niet. Wij weten wel dat onze darmen het de volgende dagen aardig druk hadden :)

Volgens de routeplanner was de rit Kutaisi - Mestia 235 km en mochten wij op 3 uur rekenen. We hebben er bijna het dubbele over gedaan. Tot Zugdidi (100 km verder) gingen alles heel vlot. Ellenlange rechte baan waar je langs alle kanten iemand voorbij steekt. Volle witte lijn of niet, efkes claxonneren en voorbijsteken... ik voel mij op vandaag al een volleerd Georgiër...

De koeien op de weg zijn ambetanter dan het verkeer. We gaan ze in België wel een beetje missen...

De 1e 100 km waren saai, we reden door een arme streek met arme steden. Echte oude Sovjetdorpjes waar we niet durfden te stoppen. Onderweg namen we wel 2 jonge lifters mee, een Rus en een Litouwse. Jammer dat ze niet verder mee moesten want ze spraken perfect Engels en de conversatie was leuk.

Een supermarkt vonden we in Zugdidi, de stad dicht tegen de Abchazische grens, nog zo'n deelstaat. Vanaf daar werd het landschap mooier en ging de weg omhoog. We reden nu de Kaukasus in.

Eerste stopplaats was de 200 meter hoge Eguri Dam die voor elektriciteit zorgt in deze streek. Tot Mestia was het nog 100 km door de bergen... Wat was ik blij, en ook mijn medereizigers, dat we bijna 3 uur later Mestia bereikten. Ontelbare bochten brachten ons op een hoogte van 1400 meter.

Hotel Chubu was onze verblijfplaats. We zijn er vriendelijk ontvangen en de kamers zijn ruim, netjes en fris.

Mestia was vroeger bijna onbereikbaar en ligt niet ver van de Russische grens. In 2010 pas werd de weg ernaar toe gemoderniseerd. Je kan hier ook skiën, trektochten maken naar gletschers, de top van de hoogste berg in Georgië beklimmen (>5000 meter). Mestia is een gezellige plaats geworden. Mestia ligt in de Svaneti en de inwoners worden dan ook de Svans genoemd. In het hele gebied staan wel 2000 oude wachttorens, te vergelijken met San Gimignano. Het oude dorp geeft een schilderachtige aanblik.

Het eten in Hotel Chubu is heerlijk. Het beste wat we al in onze verblijfplaatsen gegeten hebben.

Onze gastvrouw heeft ondertussen ook het vervoer naar het 46 km verder gelegen Ushguli geregeld. Volgens de reisgidsen is het beter om niet zelf te rijden. De weg ernaar toe ligt er heel slecht bij en sowieso heb je een 4x4 nodig.

Onze chauffeur Jevali bracht ons via een stenen weg (jaja Bruno en Katrien zo kennen we die wel he) 46 km verder over de bergen en langs de rivier naar het op 2200 meter gelegen dorp Ushguli. Jammer dat hij enkel maar Georgisch of Russisch sprak. De mensen hier zijn supervriendelijk maar de taalbarriere maakt het toch heel moeilijk.

Onderweg pikten we een Oekrainse lifter op die 14 dagen in Ushguli zou verblijven om bergen te beklimmen.

De weg verliep door berg en dal, door kleine rivieren, over putten en bulten en langs afgronden... Niet voor een beginnende chauffeur. 2u30 later stonden we in Ushguli. Wat een beauty, precies een sprookje.

Ushguli is het hoogst gelegen permanent bewoonde dorp van Europa. (dat zeggen de boekjes maar volgens onze gastvrouw komen ze "naar beneden in de winter").

Het dorp ligt in een dal, omringd door bergen van 3000 tot 5000 meter, de rivier die er doorstroomt, de torens met de bergen met eeuwige sneeuw in de achtergrond ... een sprookje, zo mooi.

De mensen wonen er nog zoals bij ons 70 jaar terug. De koeien en varkens lopen op straat, Het vervoermiddel van de Svans is een paard of een jeep. Er zijn enkele Cafeetjes en je kan er heel basic overnachten. Van hieruit vertrekken tochten naar de Gletsjers.

Na 3 uur ronddwalen en genieten van het uitzicht was het tijd voor de terugtocht.

Een schitterende dag werd afgesloten met een heerlijk avondmaal.

Ondertussen kunnen we via de moderne communicatiemiddelen (Factime, Whatsapp, Skype, Messenger, SMS en mail) met Laure contact houden. Ze stelt het goed en kijkt er naar uit om naar Peru te trekken om aldaar tegen de beste landen van de wereld te volleyballen.

Het wordt een aparte ervaring en eentje om te koesteren.

Langs deze weg nog even een dankjewel aan iedereen die haar opgevangen hebben tijdens onze afwezigheid. 

Morgen trekken we opnieuw naar Kutaisi.