Reisverhaal «Vanuit het fabeltjes land in de fabeltjes krant»

Start-to-Cycle - Deel 2 - Nederland/Duitsland | Duitsland | 10 Reacties 17 April 2011 - Laatste Aanpassing 09 Juni 2011

Woensdag 13/04/2011 geniet ik van mijn eerste rustdag  in Hildrizhausen na 711 km.

Sinds de 2 vorige dagen heb ik het relatief vlakke land verlaten. Met het binnen fietsen van Pforzheim dienen zich de eerste kuiten bijters aan.

Dinsdagavond arriveerde ik in Hildrizhausen, het is zo’n plaatsje dat je het beste kan omschrijven als een zeer gemoedelijk dorpje waar de muizen de katten op hun billen kletsen zonder dat er veel gebeurd. Op aanraden van een mevrouw beland ik in het pension Am Platz. Daar ik de allereerste en enigste bezoeker ben heb ik het ganse kot voor mij alleen.

De rustdag benut ik om Eva onderhanden te nemen en haar een poets en op knap beurt te geven. Nadien ziet ze er weer stralend uit mijn trouwe Santos Travelmaster  (met dank aan Eric Schuiyt van de vakantiefietser in Amsterdam).
Vervolgens fiets ik naar de 10 km verder gelegen stad Sindelfingen, het bolwerk van Mercedes. Niet om mijn opgeblonken Eva in te ruilen maar om mijn mails te checken en te beantwoorden.

Ik kan mijn ogen bijna niet geloven van de vele felicitatie en aanmoedigingen van jullie allemaal uit België en van de uitnodigingen over de grenzen heen zoals:

Luc en Linda, voormalige Ekselaars en sinds enige tijd neergestreken in Canada.

Jan en Lucie van uit Nieuw-Zeeland, mijn Belgisch-Nederlandse vrienden aldaar.

Stani steekt me een hart onder de riem vanuit Bali-Indonesië.

Nadine Appermont en Wolfgang nodigen me uit om in Oostenrijk te komen jodelen.

Tommy Bekaert en zijn werkgever nodigen me uit om in hun hotel en resort in Cambodja te logeren.

Tom Deliveyne uit Gent  woont nu in Adelaide Australië en verwelkomt me aldaar als het zover is.

Ik ga het nog druk krijgen met verlof te nemen tijdens mijn fiets project.

Donderdag vertrek ik fris en fit vanuit Hildrizhausen naar Tübingen, ik verkies  i.p.v over de gewone weg  door ‘das walt’ te fietsen.  Het ongelooflijk mooie  natuurpark  Schönbuch heeft  een oppervlakte van 156.000 vierkante meter. Het is het oudste en  kleinste van de zeven parken in Baden-Württembergs. Van de 16 km die ik door het woud  fiets, fiets  ik 14 km over onverharde wegen. Voor wie me kent weet dat dit mijn ding is en zo mijn ei meer dan gelegd krijg. Het voelt aan als een kleine jongen die in zijn zandbakje speelt.  Ik kom alleen wandelaars en mountine bikers tegen, zij weten natuurlijk niet wat ze zien als een zwaar beladen Belg hen passeert.  Voor de eerste maal vertrek ik die morgen  met lange broek, een extra T-shirt en handschoenen aan. Door het heuvelende landschap stijgt de lichaams temperatuur al snel en wordt de extra kledij al vlug uitgespeeld. Bij het uit fietsen van het woud voel ik me meer dan een gelukkig man en besef ik  goed in wat een bevoorrechte positie ik me bevind.

Bij het verlaten van Tübingen rijd ik de Swäbische Alpen binnen. Even voor Melchingen waar ik de voor genoemde molshoop van 737 meter moet  oversteken las ik een pitstop in. Het passerend tankstation is een welgekomen plaats om wat mond voorraad in te slaan. De eigenaars weten me te vertellen dat het nog een kanjer van formaat is die moet beklommen worden. Bij nadere ondervinding blijkt het niet meer als een goede opwarmer te zijn voor de echte Alpen die om de hoek lonken.

In Gammertingen ga ik opzoek naar een slaapplaats en vind deze in Gasthaus Kreuz op de markt, niets bijzonder zou je denken echter niets is minder waar. Ik raak aan de praat met de eigenaar en vertel  hem over mijn fiets project. Hij bied me spontaan een kamer met internet aan voor de prijs van een kamer zonder. Ik voel me een klein beetje schuldig maar waarom eigenlijk?

Het was weer al om een prachtige fietsdag.

De volgende morgen sta ik op en zie dat de vorst de auto’s bedekt heeft met een dun wit kleedje, de zon  priemt reeds  over de bergen heen.  Het beloofd een mooie koude gezonde dag te worden, ik heb er zin.
Ik geniet gedurende de dag van de wonder mooie Schwabishe Alpen over afgelegen onverharde wegen. De banden van mijn fiets (Schwalbe extreme) bewijzen voor de zoveelste keer hun dienst en blijken wederom een goede keuze te zijn.
In Sigmaringen aan de Donau onder het hoger gelegen slot trakteer ik mezelf op een cappuccino, wat moet een mens nog meer hebben?

Een aantal uren en kilometers verder zie ik op mijn kaart dat er nog een beklimmingske op het menu staat. Vermits mijn benen wat flauw aanvoelen besluit ik daar iets aan te doen. Ik zoek een plaatsje in de zon op de trappen van een hoger gelegen kerkhof. Op het moment dat ik mijn kiwi in twee wil bijten spreekt me een mevrouw aan. We geraken aan de praat en ze vertelt me haar levensverhaal, de tranen rollen haar over de wangen. Gek hoe makkelijk mensen hun hart luchten bij iemand die ze niet kennen. Op gelucht weet ze me nadien te vertellen dat de berg waar over ik heen moet, niet te fietsen is. Dat moet je natuurlijk niet tegen mij zeggen. We nemen afscheid van elkaar en ze vertrouwd me toe dat ze nog veel aan me zal denken en over me zal dromen. Mooi hoe je iemand zo kan beroeren?

Allee vooruit met de geit, met twee vingers in de neus overstijg ik het plaatselijke fenomeen.
Dit was weer zo’n een dag zoals er geen twee van zijn. Gevuld met kleine dingens die het leven kleuren.

Zaterdagmorgen na het ontbijt in Gasthaus “Zum Sternen” in Schwäblishhausen geraak ik aan de praat met een man een vrouw, het zijn beiden instrumenten bouwers. Hij weet me te vertellen dat in elk van ons een genie verborgen zit, maar dat je zelf moet ontdekken welk genie  jezelf bent. Deze woorden pakken me, daar zit zoveel waarheid in.
Als ik vertel over mijn project over mijn droom geraakt de man geëmotioneerd en toont zijn respect ten aanzien van mij. Hij zegt “ vele mensen hebben dromen het zijn er maar weinig die de moed hebben om ze waar te maken.”
Ik besef heel goed dat het niet altijd evident is om je dromen waar te maken. Zelf heb ik er meer dan 10 jaar liggen over na te denken en te dromen.

De eigenaar van het gasthaus doet zijn soelaas , hij zelf heeft 35 jaar in Zuid Afrika gewoond en gewerkt als ingenieur in de bouw. hij weet nog heel goed dat de arbeiders een hard bestaan hadden.

Vol van nieuwe wijsheden fiets ik die dag door Oberschwaben. Een vredig land van heuvels, akkers, weiden en bossen. De zon schijnt heerlijk, wederom een reden om gelukkig te zijn.

Zondag fiets ik voor een groot gedeelte van de dag langs de Bodenzee. De pracht van deze streek kan ik het best omschrijven met de woorden van een plaatselijke fietser. Er is geen streek zo mooi in Duitsland als de Bodenzee.

In Lindau passeer ik een groep van mensen. Terwijl ik stop en kijk waar de weg me naar toe zal leiden, spreken ze mijn naam uit. Deze is af te lezen op het naambordje bevestigd van achter aan mijn fiets tassen. Aan het accent hoor ik dat het Belgen zijn,  we geraken aan de praat. Eén van de vrouwen haar man is ook ooit met de fiets vanuit België naar Rome gefietst. Ze is blij te weten dat er nog andere “gekken” zijn die zo iets ondernemen. Het was fijn landgenoten te ontmoeten waar je het totaal niet verwacht. Bedankt voor jullie fijn gesprek.

In Bregnez vertelt en wijst me een man de plaats aan waar er ooit een James Bond gefilmd is, zo kom ik weer iets te weten. Net zoals deze morgen als me iemand vertelde, bij hem komen er veel Nederlandse fietsers logeren die op doortocht zijn naar Rome. Zij moeten net zoals ik over de Alpen weinig van hen doen dat per fiets maar nemen de trein naar boven. Dit prikkelt mij dan juist heel erg om deze uitdaging aan te gaan.

Ik verlaat de Bodenzee en fiets inmiddels over Zwitsers en Oostenrijkse wegen richting Alpen. Wat een prachtig besneeuwde bergen krijg ik in het vizier. Nu begrijp ik waarom mensen de trein nemen.

Je kan steeds rond een berg lopen, maar dan heb je nooit het prachtige uitzicht van op de top....
(Met dank aan Jeroen Claesen)

__________________________________________________________________________________________________
U kan Ludo's reisroute volgen door voorgaande onderlijnde tekst te klikken.
Een nieuwe pagina zal geopend worden met daarin de route weergegeven.
Of u kan in het linker menu in "MIJN PAGINA's" en "Ludo's reisroute" er ook naar navigeren.

Weetje: voor diegene die Google Earth geïnstalleerd hebben of voorgaande map in Google Earth willen bekijken kunnen in Google Maps rechtsboven op klikken.
Je kan van nu af aan je hartje in Google Earth ophalen.