Reisverhaal «Laos : Simply Beautiful (1)»

Start-to-Cycle - Deel 16 - Laos | Laos | 7 Reacties 31 Maart 2013 - Laatste Aanpassing 31 Maart 2013

Deel 1 : Veun Kham – Vientiane : 965 km

Vandaag is het een heugelijke dag, ik steek de grens met Laos over.
Daarmee fiets ik het 18 land binnen op mijn reis doorheen de wereld en op weg naar Nieuw-Zeeland.
Een plan om doorheen Laos te fietsen heb ik niet echt.
Het enigste wat ik weet is dat ik van zuid naar noord ga fietsen.
Wat komen zal, zal ik onderweg wel zien en ervaren.

Wat weten we over Laos :

Het land spreekt nog steeds tot de verbeelding van menige fietsers, backpackers, eco-toeristen en andere liefhebbers.

Laos ligt gekapselt tussen Thailand, Myanmar, China, Vietnam en Cambodja.

Ooit werd het, het rijk der miljoenen olifanten genoemd.
Een rijk vol van roze olifanten daar kan ik alleen maar van dromen.

In 1893 werd het land veroverd door onze Franse buren.
In 1954 werd Laos onafhankelijk.

Tijdens de Vietnam oorlog werden er meer ‘bommen en garnalen’ op Laos gedropt dan tijdens de tweede oorlog op Duitsland en Japan te samen.

Laos heeft een oppervlakte van 238.800 vierkante km en is bijna 8 keer zo groot als het land der Oude Belgen.
Eén zesde van de totale oppervlakte bestaat uit water en heel veel bergen.

Wat vooraf ging :

Zondag 17 maart :

Stung Treng (Cambodja) - Veun Khame/Ban Veunkhame (Laos)- Don Khong : 109 km

Om 6.00 uur, in alle vroegte spoor ik Eva aan voor haar laatste 66 km in Cambodja.
Om 11.00 uur, bereik ik de grens van Cambodja met Laos.
Dit is wederom een hoogte punt op mijn reis doorheen onze wonder wereld.
Aan de grens in Veun Khame laat ik mijn Cambodjaanse visum afstempellen om het land te mogen verlaten.
Kostprijs 2 dollar

Ik vul mijn visum aanvraag in voor Laos.
30 minuten later ben ik de trotse eigenaar van een 30 dagen visum.
Kostprijs 36 dollar+ 2 dollar extra.

Corruptie viert nog steeds hoogtij in deze contreien.
Het is te nemen of te laten.

Mijn eerste kilometers doorheen Laos voelen verrekkens goed aan.

Na een kleine 20 km neem ik de afslag naar Nakasang.
Van Johan en Bärbel mijn Nederlands – Duitse fietsvrienden  heb ik vernomen dat je hier KIP kan tanken aan de ATM.
Nee moeder, het zijn geen kippen die eieren leggen die je kan tanken.
Kip is de munteenheid van Laos.

Dit is tevens ook de weg om de ferry te nemen naar Don Det en Don Khon, enkele van de 4000 eilanden die Laos rijk is.

Aangekomen aan de haven krijg ik een waanzinnig mooi zicht over de Mekong rivier en de eilanden.
Ik besluit om nog een 20 km verder te fietsen en de ferry te nemen naar het grootste eiland van de 4000, Don Khong.

In Don Khong zakt me de broek af van verlangen, nee niet naar een vrouw maar naar het eiland.

Daarom deze ode aan het eiland :

Nee niet ‘het eiland’ van Michel, Guido, Frankie, Alain Van Damme, Sammy en madam Protput.
Wie kent ze nog……?
Het was steeds krom liggen van het lachen met deze kei goede Vlaamsche serie.

Eiland oh eiland, jij of een vrouw?
Ik hou beiden van jou.
Bestond de wereld alleen maar uit jou ik bleef jullie beiden trouw.

Eiland oh eiland, jij, Eva en ik……
Zonder enig verlangen fiets ik jou pracht……
Eva verwacht en ik smacht……

Eiland oh eiland was ik maar zoals jou……
Dan was ik even volmaakt en jij perfect als mij.

Dinsdag 19 maart :

Don Khong - Pathoumphon - Houaynamsai Lou – Pakse : 132 km

Bij het naderen van Pakse zie ik ze weer?
Eindelijk na al die tijd is het weer zover.
Het is de droom van elke fietser.

Glazig, wazig spiegelen ze zich af tegen de verre horizon.
De rode gloed van de zon doen haar welvingen nog meer hunkeren.

Bestaat er iets mooier dan de bergen?
Het doet me wegdromen en verlangen om dit natuurwonder te bedwingen.

Deze avond is het feest???!!!
Ik ga eten in Delta Coffee!!!
Een overheerlijke, maar veel te kleine spaghetti voor een hongerige fietser plezieren mijn smaakpupillen.
Niet geklaagd want een niet te versmaden kaastaart lonkt al de ganse avond.
Wanneer ik deze lekkernij laat wegglijden door mijn keelgat en wegspoel met een Irish Coffee krullen mijn tenen van genot.

Woensdag 20 maart :

Pakse - Khongxedon - Nongkoung - Houaykapho – Lakhonpheng : 120 km

Ik heb deze avond geen zin in een guesthouse, geen zin in een douche, geen zin in een maaltijd.
Wanneer ik bij het vallen van de avond door Lakhonpheng fiets wordt mijn aandacht getrokken?
Ik zie een mooi groen grasveldje tussen enkele huizen liggen.
Ik knijp de remmen dicht, spring van Eva en vraag in mijn beste Laosiaans of ik mijn tent mag neerplanten.

Het buurt comité wordt in allerijl bij elkaar geroepen.
Unaniem krijg ik de goedkeuring.
Mijn vreugde kan niet op en geef de eigenares een dikke plakkert.
Dit is ze blijkbaar niet gewoon want haar ogen draaien als een roulette tafel heen en weer in haar oogkassen.

Wanneer ik mijn groene bungalow aan het opbouwen ben komt de buurman met een grote fles bier in de handen me verwelkomen.
Een mens moet maar geluk hebben in zijn leven.

Moe en lichtjes aangeschoten eet ik een pakske koffie koekskes en val als een blok in slaap.
Ik droom weg en geniet van het wereldfietsen!!!

Donderdag 21 maart :

Lakhonpheng - Lak 35 - Seno/xeno : 131 km

Vrijdag 22 maart :

Seno – Thakhek : 106 km

Gedurende de dag ontmoet ik een Franse fietser.
De man werkt een 3 tal maanden per jaar als fotograaf.
Voor de rest reist hij de wereld af.

30 jaar geleden verkende hij de wereld al per auto.
Vele jaren later schakelde hij over op een moto.
De laatste 15 jaar fietst hij naar alle uithoeken die de wereld rijk is.

Op zijn 62^ste stelt Jean-Paul vast dat zijn leven te kort zal zijn om de landen te fietsen die hij nog wil fietsen.

We omhelzen elkaar met een brede glimlach en zetten elk onze ontdekkingstocht verder doorheen Laos en de wereld.

In de late namiddag stop ik wanneer een watermeloen teken doet om haar te verorberen.
Wanneer ik afreken met de over vriendelijke mensen die me de lekkernij verkopen.
Stoppen ze me nog vlug een gratis watermeloen toe.

Het is toch ongelooflijk en niet te schatten.
Ik betaal amper 20 euro cent en krijg ik er nog een watermeloen gratis en voor niks boven op.
Gewoonweg omdat je vriendelijk bent en een heel goed gevoel met elkaar hebt.

Een mens zou voor minder de wijde wereld in fietsen.

Aan gekomen in Thakhek besluit ik enkele dagen halt te houden om 2 redenen.
1. Om te genieten van het goede fietsers leven.
2. Om niet te vroeg in Vientiane toe te komen.

Eerder ontving ik een mail van een goede vriend.

Hij reist door Azië en wil me komen opzoeken.
Ik stel hem voor om elkaar te ontmoeten in de hoofdstad van Laos, Vientiane.
Op dat moment ben ik nog 800 km en 10 dagen verwijderd van onze ontmoeting.
Geen paniek, dit betekend 80 km per dag fietsen, wat haalbaar is bij 40 graden en een golvend landschap.

Na 4 dagen fietsen overbrug ik een afstand van bijna 500 km.
Met nog 6 dagen en 300 km voor de boeg lig ik dik voor op mijn schema.

Daarom nestel ik me voor een aantal dagen in een zeer gemoedelijk hotelletje aan de Mekong rivier en geniet ten volle van het goede leven.
Alleen maar nooit zonder mezelf, dus nooit alleen en zeker niet eenzaam.

Of te samen met andere fietsers zoals Arturo uit Spanje en Przemek uit Polen.

Thakhek - Nam Thone - Viang Kham : 111 km

Dinsdag 26 maart :

Viang Kham (Lao) - Pakkading - Phonsavang - Paksan (Pakxan) : 95 km

Vermits ik iedere dag om 4.30 uur op sta en vertrek tussen 5.30 en 6.00 uur passeer ik menig vroeg markten in de dorpjes.
Vandaag is dat niet anders, ik koop er een tros van 15 bananen voor de prijs een halve euro.

Een vriendelijke marktkramer spreekt me aan, ik maak even tijd voor een babbeltje en een koffietje.
Plotsklaps verdwijnt de plaatselijke “Eddy Wally” en laat me alleen achter in zijn kraam.
Een fijne ‘vriend’ denk ik bij mezelf.

Wanneer ik aanstalten maak om te vertrekken springt hij me vanuit het niets voor de wielen.
Heel fier overhandigd hij me een tros van 15 bananen.

Oh ‘my God’ denk ik bij mezelf toch weer geen bananen, ik ben een fietser en geen bananenboer.

Met hand en tand probeer ik hem duidelijk te maken dat ik geen bananen nodig heb daar ik er juist gekocht heb.

Er is geen ontkomen aan, even later zet ik mijn tocht verder met 30 bananen aan mijn stuur.

Iedereen die ik passeer probeer ik mijn bananen te verkopen maar raak ze niet kwijt.
Uiteindelijk schenk ik de helft weg aan een oud vrouwtje die er reuze blij met is.

S’avonds in Paksan deel ik de tafel in een restaurant met Frank een Nederlandse en Jeffry een Amerikaanse fietser.
Het wordt een reuze avond met lekker eten bij een koude pint Beer Lao.

De verrassing van de avond is toch wel wanneer Frank zijn kistje met lekkere dikke sigaren boven haalt.
Als ik ergens een zwak voor heb, is het voor een goede sigaar.
Dank u wel geule vriend om je lekkernij te delen.

Zo geniet ik wederom van de ‘kleine’ bijzondere dingens die mijn fietsers leven zo mooi maken.

Woensdag 27 maart :

Paksan - Thabok – Hai : 108 km

Vermits ik geen plaats meer heb in mijn bagage,
mijn stuur vol met bananen hangt,
de gedroogde vis te hard ruikt,
hang ik ze maar aan mijn oren om geen last te hebben van de geur hinder.

Donderdag 28 maart :

Hai - Lak 21 – Vientiane : 71 km

Rond de middag bereik ik Vientiane en ben ik dol gelukkig.
10 dagen geleden was ik nog 800 km verwijderd.
Ik ben zo fier als een groene gieter, ik heb de klus weer geklaard.

Naarstig ga ik enkele uren opzoek naar een onderkomen voor de komende dagen.

Vientiane is na Phnom Penh in Cambodja en Ho Chi Minh in Vietnam de 3 belangrijke Franse nederzetting in het rijke verleden van Indochina.

Om 18.30 uur neem ik een tuk-tuk naar de luchthaven van Vientiane om mijn vriend gaan af te halen en te verrassen.

Op de luchthaven aangekomen stel ik me verdekt op en wacht een tijdje tot Dree de aankomst hal binnen komt gewandeld.

Zijn blik gaat van links naar rechts wanneer ik zijn naam roep.
Het is een hartelijk weerzien.

Voor wie Dree niet kent.
Hij stamt af van een bekende clan in Hechtel, de Goven clan.
Dree hoort tot de hogere caste van het dorp.

Hij is een kleurrijk figuur, wel om gekend en gerespecteerd tot in de wijde omtrek.
Hij is een grote wijze grijsaard met een hart van goud.
Dree is één van Hechtels grootste reizigers.
Geen land, geen stad, geen dorp, geen straat is hem onbekend.

Ik voel me vereerd en tegelijker tijd klein wanneer deze Hechtelse ‘Fons Oerlemans’ me omhelsd en begroet op de luchthaven.

De volgende vier dagen genieten we van elkaars gezelschap en het goede leven in Vientiane.

In Vientiane vraag ik tevens mijn visum voor Thailand aan op het Consulaat, dus NIET op de ambassade.
Een 60 dagen visum met single entry kost me 1000 Baht (=ongeveer 27 euro).
Een 60 dagen visum met double entry kost 2000 Baht.

Je hebt 2 pasfoto’s nodig.
Je paspoort natuurlijk.
Het officiële document om de aanvraag in te dienen.
Copies van het paspoort en een copie van het visum van Laos.

In de voormiddag dien je de aanvraag in en de volgende dag in de namiddag kan je je visum afhalen.

Ik laat tevens mijn visum voor Laos verlengen op de immigratie dienst.
Kostprijs 2 dollar voor elke dag dat je wil verlengen.
Je hebt een pasfoto nodig.
Het document kan je ter plaatsen in vullen.
De dag na indiening is je visum verlenging klaar.

Het visum van Laos kan ook verlengd worden in Luang Prabang op de immigratie dienst.

Maandag 1 april :

In alle vroegte, de hanen kraaien nog niet, nemen Dree en ik afscheid van elkaar.

Dree vliegt naar Bangkok, Thailand om zijn reis verder te reizen.
Eind deze week keert hij terug naar het ‘Syberische’ koude België.

Vriend dank voor uw bezoek, ik heb genoten van je gezelschap.
Het afscheid knaagt weer even aan het gevoel.
Maar ik eer wat geweest is en laat los wat niet meer is.
Het gaat je goed en tot achter zoveel tijd in Hechtel.

Alles stroomt en niets blijft. Men kan niet tweemaal indezelfde rivier stappen, want het is steeds weer vers water dat u tegemoet stroomt.