Reisverhaal «Bali Ubud 28 juni tem 2 juli»
Onze Indonesië Reis
|
Indonesië
|
10 Reacties
27 Juni 2018
-
Laatste Aanpassing 04 Juli 2018
27 juni 2018
Eindelijk is het zover... na maandenlang verlangen, de voorbereidingen en praktische regelingen, beginnen we aan ons avontuur op 27 juni. Na taxi Julieta en nog wat last minute advies van Elisabeth, beslissen we op 4 van de 5 rugzakken in handbagage mee te nemen om de medicatie te spreiden en slechts 1 in checken. Een goede beslissing: we geraken probleemloos door de douane en de ingecheckte bagage blijft achterwege in Singapore. Niet verwonderlijk want we hadden maar 20 mins om over te stappen. De jongens moeten het voorlopig zonder verse kleren doen...
De vliegreis verloopt vlot, 25 uur onderweg van vertrek Zaventem tot aankomst op bestemming. Rond middernacht in ons huis. De kinderen vinden de vliegreis en meer bepaald de individuele schermpjes de max.
28 juni 2018
Codewoord vandaag: relax.... slapen tot 10u, ontbijt, zwemmen, alles 5 versnellingen trager. Zalig verblijf, temidden de rijstvelden. Mini wandeling naar het dichtsbijzijnde dorp en mini wandeling in t avondschemer, waar we een prachtig stukje natuur ontdekken. Zullen we zeker verder verkennen.
29 juni 2018
Benoit zit al op het nieuwe ritme, wakker op 8.30u. De rest slaapt nog steeds tot 10h want de nachten zijn nog niet wat ze moeten zijn. Aangenaam verrast: de bagage is toegekomen, ondanks de sluiting van de luchthaven gisteren overdag. We proberen vandaag de scooters uit en rijden richting Ubud. Beetje wennen en zalig om op de rustige landwegen te rijden. Wij zijn natuurlijk zeeer voorzichtig met elk een kabouter achterop.
Een mooie wandeling leidt ons tot in het centrum waar we ons volgend verblijf vastleggen voor zondag en jawel.... een heerlijke pizza eten op vraag van de kinderen. We keren huiswaarts op 15u want willen kost wat kost meedoenaan de plaatselijke “runs”. Blijkbaar worden zowat elke dag een wandel- en loopparcours georganiseerd en deze was voor ons vlak in de buurt. Algauw schrijven we in en we zijn nu geen “Virgins” meer. Een prachtige tocht over rijstvelden, door dicht beboste gebieden, over riviertjes en langs authentieke woningen. Schitterend! Het valt ons op dat hier toch heel wat buitenlanders wonen, die hier niet meer weg willen (niet dat we hiermee iets willen insinueren). Bij aankomst kunnen we kokosmelk drinken, watermeloen eten en een pintje pakken. Gezellig! Rosa houdt het bij cola en Gust lijkt ook geen zin te hebben om al het lekker fruit te proeven... kiwis hebben we hier nog niet gezien...
Een plons in het zwembad en voor Piet L., de vingercondoompjes laten water door... zal nog eens een andere techniek moeten uitproberen! Lekker gegeten, beetje gekaart, beetje geschreven en nu maar moe worden voor hopelijk een zalige nacht!
30 juni 2018
Vandaag gaan we op stap met de scooters richting Tampaksiring, naar Gulung Kawi, een oud tempelcomplex. We genieten van de tocht over kleine wegen. Het tempelcomplex is mooi, we hebben het snel gezien. We hebben een idee waar we willen eten. Wegwijzers kennen ze hier niet (of toch zeer beperkt), we vragen zeker 20 keer de weg, het loont de moeite want komen in kleine dorpjes.
Na het eten keren we terug, geven de brommers terug en vertrekken naar Ubud centrum. Wat een drukte, we zijn het duidelijk niet meer gewoon!
We trekken in ons nieuw verblijf, een homestay. De huizen hier zijn opgebouwd als een complex van gebouwen, verscholen achter een muur. De gasten verblijven in zo n gebouw, wat bestaat uit kamer met badkamer.
We komen wat Fransen tegen onderweg en ze geven ons tips waar te eten. Lekkerrr, alvast voor Benoit en mij. De kinderen houden toch nog meer van pizza...
1 juli
We beginnen bij het Apenbos, lachen onze tanden vooral niet bloot (lukt goed gezien we niet goed geslapen hebben) want de apen zien dit als agressie. Op het moment waarop Rosa vraagt of ik nog een aap gezien heb, verschijnen ze met massa’s. Apen links, apen rechts, apen stelen bananen, apen met flesjes water, apen aan de benen, apen die checken of paraplus eetbaar zijn. moeten er nog apen zijn?
s Middags eten we een lekkere pizza en siesta want we hebben het nodig. Rond 17h gaan we met nieuwe energie naar een organic farm dichtbij, eten daar, met voor t eerst uitzicht op de bergen. Zalige beelden bij ondergaande zon !!!!
We komen terug voor een Kecak dansvoorstelling. Speciale ervaring, kinderen vinden het deels boeiend, deels een beetje teveel van t zelfde, we zijn blij dat we er een gezien hebben.
2 juli
Wandeling bij een rivier. Het ontbijt (soort croque met banaan ipv vlees en kaas) valt absoluut niet in de smaak van Gust en Rosa. Benoit volhardt, uiteindelijk wordt ontbijt opgegeten en gaan we op stap. De vrolijkheid is terug bij iedereen, want we hebben allemaal zalig geslapen. Het valt op dat je onmiddellijk helemaal op de buiten bent, met mooie zichten en zalig landschap. We zien ook enorme contrasten. Mega sjieke villas en dan vlak ernaast armtierige hutten. Op een bepaald moment sluit een hek de weg af en we moeten betalen om door te mogen. Niet ongewoon, alleen delen we de origineel gevraade prijs door 4 en mogen we door. De wandeling loopt langs een rivier waar volop geraft wordt. Allemaal Chinezen op de boten, niet zo’n wild water nochtans. Geen vergelijk met rafting in Frankrijk of Spanje. Een wandeling van en uur of twee, loopt uit tot ongeveer een uur of vijf, we genieten van een cafeetje tussen de rijstvelden en zien kinderen spelen met mooie zelfgemaakte vliegers. Bij thuiskomst beslissen we waar we heengaan, het wordt Lovina in het noorden.