Reisverhaal «Lomaiviti group en Viti Levu»

Fiji | 0 Reacties 21 Februari 2010 - Laatste Aanpassing 20 Februari 2010

                                                    Friendly
                                                    Idyllic
                                                   Joyfull
                                                   Incredible

Zo zouden wij Fiji in het kort omschrijven.
Friendly: Alle mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk en sociaal.  Overal op straat hoor je mensen "bula" naar je roepen, wat zoveel wil zeggen als goeiedag.  Ze geven zelfs het liefst van al een hand, dan kunnen ze zich voorstellen en een babbeltje slaan.  Fijians spreken trouwens allemaal Engels, wat de communicatie bevordert (het onderwijs wordt in het Engels gegeven). 
Idyllic: We verbleven op enkele prachtige verlaten eilanden: witgele stranden met palmbomen en een helder blauwe zee.  De onderwaterwereld is zowaar nog mooier; vissen in alle kleuren van de regenboog zwemmen tussen koralen.
Joyfull: Alles gebeurt hier met de glimlach.  Het leven verloopt op een rustig tempo (het hete en vochtige klimaat laat niet anders toe, ook voor ons niet).  Dat noemen ze dan "Fiji-time".
Incredible: We maakten leuke dingen mee.  Tijdens onze 2 weken Fiji zagen we meer traditie en cultuur dan in 7 weken Nieuw-Zeeland.  Van de traditionele CAVA-drinking ceremonies tot de angstaanjagende krijgersdansen.  Fiji-people zijn fier op hun geschiedenis.  Zo leerden we over hun kanibaal verleden en de hele historie van hun kolonisatie. 

 Meteen als je het vliegtuig uitstapt, voel je dat je in de tropen bent.  Onmiddellijk komen er druppeltjes zweet op je voorhoofd en na enkele minuten ben je drijfnat van het zweet, maar dat wisten we op voorhand.  In de luchthaven bellen we een goedkoop backpackers hotel om ons te komen oppikken.  We moeten de touwtjes zelf in handen nemen want de tourist info op de luchthaven van Nadi kan ons niet echt wijzer maken.  In het hotel speelt de TV en de locals staan geboeid te kijken naar hun nationale sport: RUGBY.  Ze zijn er zot van.  Ondertussen probeer ik onze reis wat te regelen, maar de baas van het hotel wil ons enkel naar plaatsen sturen waar hij zijn procentje op heeft.  We zijn dus verwittigd.  Hij vertelt dat de eilanden waar wij naartoe willen momenteel zo goed als overlopen van het water omdat er zoveel regen valt.  Later zal blijken dat ze er snakken naar een beetje regen.
Laat op de avond beslissen we om nog een tourke te maken.  We worden gelokt door muziek.  Naast de Swami-tempel vieren Hindoe's feest ter ere van de godin Ganesha.  Ze lachen tijdens het schouwspel (een mix van theater, dans en muziek), maar wij verstaan er geen snars van.  Onze eerste avond zit erop (met een eerste culturele ervaring rijker).

We vertrekken de volgende morgen met de bus naar de hoofdstad Suva.  De rit duurt 4 uur, maar ze nemen geregeld lange stops, op z'n Fiji's.  Het is zondag en de stad ligt er een beetje verlaten bij, behalve in de shopping.  We proberen op alle mogelijke manieren informatie in te winnen over hoe we de eilanden kunnen bereiken.  De tourist info is gesloten en alle locals, aan wie we hulp vragen, doen heel hard hun best, maar ze kunnen ons niet helpen.  Uiteindelijk lukt het dan toch in ons hotel om het resort van Leluvia Island te bellen.  Ze verwachten ons de volgende dag.

 We willen nog wat geld afhalen, maar dan blijkt dat onze bankkaarten niet werken.  Een beetje in paniek proberen we alle ATM's in de stad.  Nog steeds geen geld.  Oei oei.   De tijd dringt.  Dus vertrekken we zonder extra geld: met de bus, dan een taxi en uiteindelijk een boot van het resort.  Laat in de namiddag bereiken we ons paradijsje, waar we de komende 3 nachten verblijven.  Het is er rustig omdat we slechts met een 5-tal toeristen zijn.  Een eilandje bijna voor ons alleen.  We slapen de eerste nacht in een "bure", een traditioneel palmbomen huisje.  Maar door de wind en het geritsel van de bladeren slapen we niet zo goed en verkiezen we de volgende nachten in de lodge te slapen.  Onze activiteiten van de dag: eten, snorkelen, eten, rusten, snorkelen, een wandeling van 10 minuten rond het eiland, eten, en 's avonds CAVA drinken met het personeel.  Cava is hun locale drank, een mix van geplette wortels en water.  Het smaakt een beetje naar bitter modderwater dat een relaxerend effect heeft.  Vooral je tong begint er van te slapen.  Cava gebruiken ze tijdens verschillende ceremoniele gelegenheden, zoals een begrafenis, huwelijk en verwelkoming van gasten.
's Avond leren we onze Australische vrienden Jon en Renee EN de locals enkele nieuwe kaartspelletjes aan (421, stronten en kaartjeblaas) tussen cava en pint.
 Het snorkelen is super.  De koralen bevinden zich helemaal rond het strand en je ziet er ontelbaar veel verschillende vissen; van kleine nemo-visjes tot grote baracuda's, zeeslangen en moray alen.  Achteraf hoorden we dat het eigenlijk gevaarlijke beesten zijn.  Bibber, bibber.  Ook al werkt het snorkelen relaxerend, toch blijft het spannend en ben je steeds op je hoede omdat er "reef sharks" gesignaleerd worden.

Onze volgende stop is het eiland Caqalai, dat we bijna al zwemmend zouden kunnen bereiken.  Dit eiland is zelfs wat kleiner dan het vorige.  De rest is vergelijkbaar, maar de faciliteiten zijn iets minder verzorgd en de cava-avonden verlopen georganiseerder.  We verblijven deze keer in ons tentje voor 2 nachten.  Tijdens een snorkelavontuur van Ilka (waarbij we haar niet meer zien), raak ik totaal in paniek.  Meteen starten we een bootreddingsoperatie.  Gelukkig zien we Ilka zorgeloos ronddobberen, een heel eind verderop en helemaal niet bewust van de situatie.  Amaai, mijn hartje.   Ik ben er de hele dag kapot van geweest.

Van daaruit vertrekken we met een vissersbootje naar de voormalige hoofdstad van Fiji, Levuka, op het eiland Ovalau.  Van een stad kan je nauwelijks spreken, eerder van een klein winkelstraatje.  Het vriendelijke personeel van het eiland Caqalai (dat ze uitspreken als "Tangalai") begeleidt ons tot aan Mary's Lodge.  Tijdens de zoveelste cava-avond leren we er onze Zweedse vrienden (Jens, Gabriella en Daniel) kennen, waarmee we heel vaak kaarten en een tour boeken naar de krater-village Lovoni.  De tour door de jungle met onze gids Epi begint goed: veel uitleg over de verschillende medicinale en eetbare planten.  In het dorp kijrgen we lekker Fijiaans eten van de planten die we zonet leerden kennen.  Er was spijtig genoeg een sterfgeval in het dorp waardoor de chief voor ons geen tijd had.  Bovendien kunnen we door tijdsgebrek de village niet verkennen.  Een zware domper op de tour, aangezien we deze tour om deze reden boekten.  We krijgen wel nog een uitgebreide historische versie over het ontstaan van Fiji en het belang van het dorp in de loop van de geschiedenis.
 Aquilla, de eigenaar van onze familiale lodge, geeft ons een uitgebreide gratis rondleiding door de Levuka-stad.  We overlopen het belang van de monumenten en historische gebouwen, die verspreid zijn in de stad.  Hij toont ons ook de fameuze cava-plant, waarvan de wortels veel geld waard zijn.
Op het moment dat we willen vertrekken, horen we op het nieuws dat er een nieuwe (de zwaarste in 50 jaar) cycloon onderweg is naar onze eilandengroep (Lomaiviti).  Gelukkig treft deze enkel het naburige Tonga en wij worden gespaard.  Oefff.

Na een lange uitputtende reisdag (4 uur met de boot, 2 uur in een overvolle truck en 1 uur met de bus EN telkens lang wachten tussenin) slaan we ons tentje op in het Coral Coast Christian Camp in Deuba, naast Pacific Harbour.  De plek blijkt vol te zitten met ingedocterineerde gelovigen die hier een conferentie houden.  Zoveel kerkliedjes hebben we nog nooit (in heel ons leven bijeen) gehoord.  Zelfs de nachtwaker Mac liep met een bijbel rond (in plaats van een wapen).
Tijdens een "fire walking" ritueel, gevolgd door een mengeling van intense dans- en gevechtsscenes, snuiven we een mooi staaltje cultuur op.

Voor we terug in Nadi belanden, beslissen we om nog enkele dagen te relaxen aan het strand van "The Beach House", een bekend resort voor backpackers.  Heel toeristisch met alle nodige faciliteiten en activiteiten, zoals kajak, volleybal, kokosnootjuwelen maken, poolen, koko-bowling, ...  Het deed ons een beetje denken aan onze allereerste reis samen naar de Dominicaanse Republiek, maar dan zonder de all-in formule.  Het snorkelen viel wel wat tegen: geen mooie koralen en we moeten (meer dan ooit) op onze hoede zijn voor haaien.

De laatste dag verkennen we Nadi, een "busy" stad.  We gaan naar de markt, doen wat internet, fotograferen de kleurrijke Swami-tempel met fervente bidders overdag, ...
In Nadi heerst een totaal andere sfeer dan in de rest van Fiji. Het straatbeeld wordt gedomineerd door Hindoe`s, naar Fiji geimmigreerd rond 1900 om in de suikerrietplantages te werken.
De businness-mentaliteit van het Indiase volk vervangt de laksheid van de "zwarte Fijianen". Hun godsdienst, klederdracht en eetgewoontes verschillen sterk: Indiase vrouwen bvb. dragen kleurrijke toga-achtige gewaden, terwijl de "zwarte Fiji" (zowel mannen als vrouwen) een "sarong" (een om de heupen gewikkelde stof) dragen.

Fiji blijft ons tot op de laatste moment boeien. Maar onze tijd in Fiji zit er helaas op.

 

 

 

 

 

Fotoalbums van Fiji

Lomaiviti group en Viti Levu (8)

15 Maart 2010 | Fiji | Laatste Aanpassing 19 Februari 2010

  • Luieren aan het verlaten strand
  • Een Fijiaanse goeroe verwelkomt aanbidders van de
  • Stappen over gloeiend hete stenen ... goe zot!
  • Afscheidsliedje van het personeel op het eilend Ca

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking