Reisverhaal «Van Jaisalmer tot New Delhi»

Indië | 0 Reacties 17 Augustus 2010 - Laatste Aanpassing 17 Augustus 2010

Aan de nog moordlustigere Kamikaze-rijstijl van onze beeldjesverafgodende buschauffeur merken we dat we terug volop in Hindu-land beland zijn.  Als de man ooit voor de keuze zou komen te staan om het leven van een hele groep mensen te sparen met zijn race-machine of dat van een koe, dan gaat hij beslist resoluut het heilig verkaarde beest uit de weg en ramt het hoopje menselijk vlees zonder veel mededogen omver.

Jodhpur, die "the Blue City" wordt gedoopt, heeft veel van zijn oorspronkelijke charme verloren.  Er blijft een groepje trouwe aanhangers hun huisje blauw verven, maar de grijze  gebouwenmassa errond slokt ze gewoon op.  De nauwe straten zijn verstopt met lawaaierige rickshaws en moto's die er als gekken doorheen razen.  Bovendien wordt Ilka verwelkomd met een steen tegen haar achterwerk wanneer ze weigert een foto te nemen van twee jonge knapen.  WELKOM, welkom in het toeristische gedeelte van India, het stukje waardoor India bij toeristen zo gehaat wordt!!  Maar de gasten verschieten zich een bult als ik als een razige hond de achtervolging op hen inzet.   Als ik een van de twee geweldenaars bij de kraag vat, schaart een menigte beschermelingen zich om me heen.  De jongen maakt zich angstig uit de voeten.  Het hele voorval moet voor nogal wat opschudding gezorgd hebben, want uren later vragen nieuwsgierigen nog steeds naar de drijfveer van deze ongewone daad.
Op het hectische, centrale plein staat de mooie "Clock Tower".  Boven de stad heerst het machtige Meherangarh Fort over het omvangrijke Jodhpur.  Het fort vormt, samen met onze gezellige home stay, de enige rustpunten van de Blauwe Stad om aan het aggressieve handelen van de (voornamelijk) jongere generatie te ontsnappen.  We houden het hier dan ook snel voor bekeken en trekken verder naar het Hindu-pelgrimsoorrd Pushkar.

In Pushkar en omgeving bevinden zich meer dan 500 tempels.  Het heilige (sterk vervuilde) meer wordt omsingeld door 52 ghats (= soort plonsbaden voor de rituele wassing), een paar tempels en een aantal (door de Maharaja's gebouwde) guest houses.  Daarrond ontfermen de kleine winkeltjes zich zoals een sluier over een bruid.  Het is een aangename plek om de rust te hervinden.  Wat shoppen, een verslagje van hier, een kruiswoordraadseltje van daar en de stripteaserende gelovigen op foto vereeuwigen tijdens hun verplichte duikje in de ghats.
En dan worden we plots meegezogen in een van de vele "tourist traps" die dit land rijk is.  Een vals Brahmin-priester dwingt ons om deel te nemen aan een ceremonieel gebeuren van spreukjes nazeggen, water opgooien en bloemetjes in het water leggen.  Achteraf eist hij zoals gewoonlijk (veel te veel naar ons goesting) GELD!!!!  Als we weigeren, worden we door de godsdienaar verbannen om ooit nog een voet in de buurt van het meer neer te planten en er volgt de gebruikelijke vervloeking van ons karma.  Als we vanop enige afstand de oplichterij bespioneren, zien we dat de andere toeristen begeven onder de druk en toch een gulle bijdrage leveren.  Zelfs de anders zo-sterk-in-hun-schoenen-staande Israeliers.  Een uurtje later doorboort een dolgedraaide koe met haar horens bijna Ilka's buik.  Zou het heilige dier ons pas verworven "bad karma" geroken hebben?
Ons belangrijkste lesje na een maand India: ALTIJD EN OVERAL OPPASSEN!!!!!

Op zaterdagavond pikken we een voorstelling van "Ghipsy Dancing" mee.  Terwijl de opgesmukte woestijndames zich op het randje van kreupel kronkelen en de heren de zaal bijna in de fik blazen, smullen wij ons buikje rond met lekkere proeverijtjes van de wereldkeuken.  Slechts de slappe look-a-like frietjes komen niet in de buurt van de oorspronkelijke (Belgische) versie.  Maar die staan heel binnenkort op ons menu!

De besturingsanbtenaren van de "government" moeten een serieuze, accute kleurenblindheid opgelopen hebben tijdens de laatste verfbeurt.  Jaipur, die bekend staat als "the Pink City", zouden ze momenteel beter met de bijnaam "de roestkleurige stad" opzadelen.  Nog schrijnender dan het blauw van Jodhpur is het ECHT roze zo goed als onvindbaar.
De stad bezit wel een aantal bezienswaardige attracties, maar na de zoveelste tempel, palace, fort, ... geraakt een mens een beetje verzadigd.  Gelukkig zorgt het straatleven voor voldoende entertainment.  Het constante getoeter, het op het laatste nippertje ontwijken van aanstormende auto's en fietsers, het gebedel van naakte kindjes of van kreupele sukkelaars en de doortastendheid waarmee rickshawmannen ons in hun "helicopter" proberen te moffelen, lijken op een uitputtende veldslag tussen de arme locals en de rijke toeristen.  Een gemiddeld gesprek op straat ziet er als volgt uit: "Hello, HeLLO, HELLOOOO!!! Where you from?", "Belgium", "Your name?", "Ilka and Jurgen", "India, you like?", "Very much!"  En dan start de ware aard van het gesprek: geld aftroggelen!!  Negeren of het onrespectvolle wegwerpgebaar met de hand (waarmee de locals zich doorgaans door het leven maneuvreren) zijn de meest efficiente technieken om een confrontatie af te wimpelen.  "Nee" of "nahi" in hun taal blijken ze niet te verstaan.  Soms denken we eraan om een T-shirt te laten bedrukken met in het groot alle antwoorden erop (die staan dan waarschijnlijk vol fouten).  Dat zou ons veel tijd en energie besparen.  Als we daarmee ons 1000-tal mini-conversatietjes kunnen herleiden tot een 10-tal echte gesprekken ...  Zelfs bij een "echt" gesprek is het moeilijk te doorgronden of er geen achterliggende bedoeling schuil gaat.  Onze Rough Guide waarschuwt ons immers dat Jaipur een aantal meester-oplichters kent, die eerst het vertrouwen proberen te winnen en nadien genadeloos toeslaan.  Ondanks deze wijze raad ontmoeten we intrigerende personages, die onze levenscarroussel mogelijk een andere twist zullen geven (zoals de aura- en chakra-waarnemende guru Savedsu).

In Fatehpur Sikri wordt de idylle van het prachtige paleizencomplex van oud-Mughalvorst Akbar en de bijhorende moskee in "Mecca-style" verstoord door de onbeschofte aanspreekvormen waarmee de onnoemelijk vele straatverkoper(tje)s en bedelaar(tje)s zich "in the picture" willen stellen.  "Hello, PEN!", "Hello, MONEY!", "You, Ali Baba! (door mijn steeds langer wordende moslimbaard)", "50 rupees!", ... zijn gangbare openers.  Bovendien valt het ons op hoeveel gemutilleerde beesten er hier rondhuppelen (meer nog dan elders).  Onze harten breken  wanneer we een jong hondje met een (door een voorbijrijdende kar) afgehakte poot zien wegkwijnen in de naar stront riekende riool.  Terwijl wij onze emoties een plaats proberen geven in onze gevoelenskast, herhaalt het gevoelloos monstertje naast ons op monotone wijze "Pen? Chocolate?"  Het wordt Ilka allemaal eventjes teveel.   Als voorbijgangers haar even later in tranen van woede zien uitbarsten, wordt heel de buurt opgetrommeld om het hilarische (?) drama te aanschouwen.  Een mens-op-de-keel gebarende jongen wrijft het de volgende dag nog eens dik in met de luide slogan "Dog will die!".  We krijgen ook nog te horen dat het de hond zijn verdiende loon is ... "It's his karma!".
Na de serene Spitianen, de correcte Sikhs en de relaxte Rajasthani moet dit dan de keerzijde van de medaille voorstellen.  Ook dit is India!

DE Taj Mahal van Agra, HET uithangbord van India, bezoeken we na lang twijfelen niet.  Het valt ons zwaar om 38 maal meer te moeten neerleggen voor een ingangsticket dan de Indiers zelf.  Zij 20 rupees, wij 750.  NON, TROP C'EST TROP!  Moesten meer reizigers er dezelfde denkwijze op nahouden, zouden we deze ultra-corrupte staat misschien een halt kunnen toeroepen.  (Een mooi schandaaltje dat onlangs door de pers aan het licht kwam i.v.m. de nakende "Common Wealth Games" illustreert de corruptheid die de staat ten toon spreidt en die het plebs slaafs volgt.  Zo kocht een minister voor de spelen geimporteerd toiletpapier voor de democratische prijs van 4000 rupees per rol, wat neerkomt op zo'n 67 euro.  Met dat bedrag kan je minstens 100 sukkeltjes, die dagelijks hun voedsel tussen het afval moeten zoeken, een royale maaltijd schenken.  Als India het lastig vallen van toeristen wil terugdringen, kunnen ze deze denkwijze eens overwegen i.p.v. het geld door de ruiten te smijten aan de talrijke "tourist police" en de om het half uur wederkerende reclamespotjes met oplossingen om de mollesterende meutes te bedwingen.  Zou de boodschap van zo'n reclamespotje echt zijn doelgroep bereiken?  De helft van de Indiers slaapt op straat of in een bouwvallig kot zonder elektriciteit.  Zouden ze hoegenaamd ooit al een TV gezien hebben?   India telt zoveel dilemma's dat zelfs een dikke Van Daele ze niet allemaal kan omvatten.  Ik zal er mij dan ook maar niet aan wagen.
We laten het niet aan ons hart komen.  Van zowat alle hoeken en kanten van de stad kan je het "Taj Mahal"-pareltje bewonderen: van de verschillende "roof top" restaurants, van de andere kant van de Yamuna-rivier, ...  Wie, zoals ons, op een budget vriendelijke manier identiek gesculptuurde marmeren details van naderbij wil bestuderen, kan beter de eerder gebouwde "Baby Taj" bezoeken tijdens een rickshaw-rondleid-tour doorheen de attracties van de stad.  Ilka wist de man, bikkelhard onderhandelend, te overtuigen om ons voor een weggeefprijsje de hele dag door de stad te loodsen.  Agra telt wel veel touts, maar de gesprekstoon is hier vriendelijker dan in Fatehpur Sikri.  Erger zou niet gekund hebben.

Als ons boemeltreintje het eivolle (en dit is een understatement) New Delhi Railway Station binnenhobbelt en we nadien door de (o.w.v. de C.W. Games) van voorgevels ontdane hoofdstraat van de backpackerswijk Paharganjh slenteren, word ik overvallen door een "Mad Max" gevoel.  Het zien van deze stinkende, vervallen straten versterkt de gedachte aan onze nakende thuiskomst.  Het einde van ons reiswereldje is in zicht.  Binnen 4 dagen kunnen we eindelijk verse en nieuwe kleren dragen, ons eens deftig wassen, in een fris bed slapen, zien we vrienden en familie terug, mogen we ons Bonneke afhalen, kunnen we lekker Belgisch eten en is er opnieuw voetbal.
Maar eerst moeten we Delhi's smoglucht nog 3 dagen opsnuiven.  Delhi ligt er triestig bij tijdens Indepence Day, zonder winkeltjes.  De zon prikt slechts zelden door het grijze neveldeken van uitlaatgassen.  De enige vorm van opschudding komt nochthans van bovenaf.  Op de daken staan jong en oud met hun "hazewind" te spelen.  Af en toe schrikken we ons een bult als een "pettarke" in de straat ontploft.
Dag 2 en 3 banen we ons een weg door de drukke straten van de andere wijken (Old Delhi, Connought Place, New Delhi) op zoek naar nog wat tempels, forten ... en souvenirs.

 India was een prachtige en intense afsluiter van onze wereldreis.  Onze zoektocht naar steeds wisselende indrukken werd het voorbije jaar rijkelijk beloond.  Financieel zijn we er niet op vooruit gegaan.  En onze gezondheid heeft het vaak zwaar te verduren gekregen.  De extreme hitte en koude, de uitlaatgassen die onze longen vulden en diarree-bacterieen die ons zo trouw waren als een huisdier, zijn enkele van de minpunten van de reis.
Maar onze ziel is zoveel rijker geworden.  We ontmoetten heel wat "anders denkende" personen, die onze blik op het wereldgebeuren en het leven, deden verruimen.  We maakten nieuwe vrienden of zagen hoe onze "oude" vrienden in het buitenland leven.
Soms beleefden we unieke momenten.  Zoals, wie heeft er al oog in oog gestaan met een wilde neushoorn of lichamelijk contact gehad met een oerang utang?  Wie kan er meepraten over het fabelachtige sneeuwlandschap van Antartica?  Wie heeft al gesprekken gevoerd met yogi's en guru's die zaken wisten te vertellen die enkel wij weten?  ...
Soms ervaarden we zaken zo sterk dat we onszelf verloren.  Het verdere verloop van de reis was dan een zoektocht naar het vernieuwde "IK".  De sterke momenten stapelden zich vaak zo op dat Ilka en ik er uren over kibbelden welke gebeurtenissen vernoemenswaardig waren of niet.
En soms leidde dit tot ruzie.  Voor iemand die geregeld een prive-moment weet te apprecieren, was het niet makkelijk om 24 uur op 24 in gezelschap te vertoeven, zelfs niet als de persoon in kwestie de liefde van je leven is.  Ik herinner me dat ik zo gelukkig als een kind was als ik door de Australische Simon uitgenodigd was om onder mannen een pintje te gaan pakken.  Eventjes ontsnapt aan mijn alterego; het voelde als eventjes alleen!   Maar onze relatie is er sterker dan voorheen uit gekomen.   We kennen elkaars denk-, voel- en handelpatroon nu voor 99 procent.
Geleidelijk aan begonnen we ons Belgenlandje meer en meer te apprecieren.  Vooral ik, die vooraf op zoek was naar een beter alternatief, begon bepaalde zaken te missen.  Ik zou willen besluiten met een liedje (waarvan de naam van de groep me momenteel ontgaat) dat de laatste maanden door mijn hoofd zoemde.  Het weerspiegelt de startgedachte van de reis en leidt trouwens perfect onze terugkomst in:
"Is er leven op Plutooo?
Kun je dansen op de maaan?
Is er een plaats waar ik heen kan gaaan?
Ik heb getwijfeld over Belgie,
want daar zijn de mensen toch zo zacht.
Ik heb getwijfeld over Belgieee,  Belgieee, Belgieeeee.
'k Stond zelfs in Dubio,
maar ik nam geen enkel risico.
Ik heb getwijfeld over Belgieee, Belgieeee ... tot gauw!!!"

 

 

 

 

Fotoalbums van Indië

Van Jaisalmer tot New Delhi (19)

16 Augustus 2010 | Van Jaisalmer tot New Delhi | Indië | Laatste Aanpassing 16 Augustus 2010

  • dsc_1158
  • dsc_1225
  • dsc_0166
  • dsc_0230

Van Kaza tot Jaisalmer (22)

16 Augustus 2010 | Van Kaza tot Jaisalmer | Indië | Laatste Aanpassing 08 Augustus 2010

  • dsc_0120
  • dsc_0050
  • dsc_0161
  • dsc_0714

Van New Delhi tot Kaza (37)

08 Augustus 2010 | Van New Delhi tot Kaza | Indië | Laatste Aanpassing 08 Augustus 2010

  • Beeldjes van de Rockgarden in Chandigarh
  • dsc_0771
  • Dit gebeurde 2 weken geleden.  Hopelijk blijft het
  • Uitzicht

Ons goed doel (12)

08 Augustus 2010 | Ons goed doel | Indië | Laatste Aanpassing 08 Augustus 2010

  • dsc_1275
  • dsc_1277
  • dsc_0843
  • dsc_1318

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking