Reisverhaal «Tintern Abbey,Baginbun Head,Hook Head&Kilmore Quay»

Ierland | Ierland | 0 Reacties 17 Juni 2019 - Laatste Aanpassing 18 Juni 2019

Maandagmorgen : weer een nieuwe dag om wat moois te ontdekken.  Mooi weer in elk geval.  Allez, geen regen.  Waterig zonnetje en wat wind.  Maar wie wil er nu méér in Ierland ?

Via de R700 zijn we zuidwaarts over New Ross en via de R733 en R734 naar Tintern Abbey gereden.  Nadat we de kleine weg naar de abdij zelf waren ingereden, hebben we de camper bij de eerste lay-by (of parkeerhaven langs de kant van de weg) geparkeerd.   De rest van de weg liep door het bos en de weiden in een glooiende vallei met prachtig zicht op de abdij.   Bij de abdij zelf was er ook nog parkeergelegenheid.  Jammer, want de auto's stonden tot vlakbij de abdij geparkeerd zodat we geen mooie foto's hebben van de voorkant van de abdij.  We zijn wel helemaal rondom gewandeld, tot over het romantisch oud bemost bruggetje, het oude vervallen kerkje met kerkhof erbij.  Veel mos en alles overwoekerd.  Maar dat geeft wel mooie foto's ......  In de abdij zelf zijn we niet geweest.  Blijkbaar was er nog één toren waar je binnen een kijkje kon nemen, verschillende verdiepingen tot boven.  Maar we hadden geen zin om weeral inkomgeld te betalen.  Dat ben je na 5 weken wel beu.  'En dat voor een hoop stenen' zegt Rud dan.  Ja, Christel, Nele, stop je oren maar toe !

Na deze abdij zijn we dan via de R734 naar Baginbun Head gereden.  Een doodlopende weg die eindigt op de klif aan het strand.  Een prachtige kleine baai waar we een paar uurtjes gebleven zijn.  Zo mooi was het er.  En dat met een stralende zon.  Ik heb er zowaar liggen zonnen op de rotsen.  Wel met pull en jas aan, hé.  Rud heeft hier ook langetijdsopnames gemaakt.  Daar op het strand zat ook een Ierse familie, vader, moeder en 2 meisjes van 13 en 14 jaar.  De meisjes en de mama hadden het prachtigste roodbruine haar dat je je kan inbeelden !!

Hier hebben we dus tijd genomen om rustig te genieten van de kabbelende golfjes van de Ballyteige Bay.  En van onze lunch.  Daarna zijn we naar Hook Head gereden, het uiterste puntje van het schiereiland van Waterford Harbour, de baai aan Waterford waar 3 rivieren in uitkomen : de Nore, de Barrow en de Suir.   Daar staat een 800 jaar oude vuurtoren.  De oudste (natuurlijk!) van Ierland en zelfs van de ganse wereld.  Nog steeds operationeel, nooit inactief geweest.  Opgericht door de monniken in de middeleeuwen (800 jaar geleden dus voor de aandachtige lezer).  De eerste monnik, Dubhán, kwam hier aan in de 5de eeuw en stichtte hier een klooster.  Zij startten hier dan het eerste vuurbaken om de zeevaarders veilig naar de haven van Waterford e leiden.  William MarshalI heeft dan rond 1210-1230 de vuurtoren laten bouwen.  Hij was hier in de streek een belangrijk man, een ridder, later Earl of Pembroke and Lord of Leinster.

Ik ben ook binnen in de vuurtoren geweest, Rud niet (hoogtevrees).  Alles is nog bewaard gebleven : je kan beneden zien hoe zwart berookt de bovenkoepel is omdat hier de kolen gestookt werden, later werd het licht ontstoken door middel van gas.  Tot in de jaren 70 woonden hier nog 3 families die de vuurtoren dag en nacht bemanden.  Twee van de drie huizen staan hier nog en zijn omgebouwd tot Visitor Center en café.  Tegenwoordig gebruiken ze hier een minuscuul klein ledlampje van 75 watt.  Zo groot als een postzegel, zei de gids.  De begeleide tour was fantastisch plezant.  De gids was zo grappig !  Een Dubliner die zijn lief hier in Wexford gevonden heeft en blijven plakken is.  Heeft nu 2 zoontjes.  Bij de tour waren enkel die Ierse familie die we ook op het strandje gezien hadden (herinner je nog, die mooie rode kopkes) en ik.  De rondleiding heeft 45 minuten geduurd en is geëindigd helemaal bovenaan op 'het terras', zoals de gids het noemde.  Helemaal boven op de toren dus.  Daar had je een prachtig zicht op de baai en de oceaan.  Echt niks voor mensen met hoogtevrees.  Kijk maar naar de foto die Rud beneden van mij en de gids genomen heeft .....

Toen de rondleiding gedaan was, was het inmiddels al 18 u geworden.  Hoogtijd om een camping te zoeken.  Die hebben we gevonden aan Kilmore Quay, vlak aan het strand bij Forlorn Point.  Prima locatie.  Op wandelafstand van het alweer piepkleine dorpje met nog echte authentieke Ierse huisjes met rieten dak en een klein haventje.  

Nadat we ons geïnstalleerd hebben, zijn we naar het dorpje gewandeld, langs de haven, naar Coast Kilmore Quay, een hotel met bar-restaurant.  In het mooie muisgrijze restaurantgedeelte, hebben we heerlijk gegeten.  Met Cork Dry Gin als aperitief en cheesecake en ijs als dessert.  Tussenin ook nog wat, hé.  Laatste avond in Ierland.  Snuf snuf snuf.