Reisverhaal «Nantes : cultuurreisje met Magda»

Tussenreisje met beste vriendin Magda naar la douce France' stedentrip Nantes | Frankrijk | 0 Reacties 18 Juli 2019 - Laatste Aanpassing 18 Juli 2019

Hallokidoki, back on the blog. Met de moed in mijn schoenen, omdat het me al 2 avonden op rij niet lukt om mijn intussen 600 foto's van het hippe Nantes op mijn tablet te zetten en het zo met jullie te kunnen delen, probeer ik toch al wat bij te benen met het schrijven van ons verhaal Nantaise à la Jules Vernes...De foto's komen er wel in de loop van augustus uiteindelijk bij als ik mijn hulplijn, mijn heel toffe en clevere schoonzus Ellen, heb ingeschakeld. Want nu geef ik het op om het nog zelf te proberen....pfff....

Wat deden we nu  gisteren weer ??? Effe heel diep in mijn geheugen gegraven, want dat is inmiddels al 48uur geleden hé.  

We begonnen de bloedhete dag, bij zo'n 30 graden, met een culinaire verkenningstocht. We gingen naar de wekelijkse marché aan Talensac . Een stuk openluchtkraampjes, maar ook een deel in een overdekte markthall zoals het vroeger was. Alle franse lekkernijen waren er aanwezig : van andouilette over rilette de viande et de poisson, lekkere paté, jambon cuit en jambon sec, fromage de chèvre de berbis en de lokale nantaise fromage cru met een heerlijk geurtje erbij tot de gateau nantaise met rum. Met dit warme weer zou het niet verstandig zijn om een voorraad van deze spécialités gourmands in te slaan, maar een echte bourgondier vergeet zijn frigobox niet als hij op gastronomische verkenningstocht gaat en dus werd onze portemonnee per kraampje wat magerder en onze buikjes s middags wat dikker. We smulden van taboulé met pijlinktvisjes, artichots et gedroogde kerstomaatjes, lekkere hesp (gemaakt op ambachtelijke wijze in speciale drukpersjes) en kaas en Magda ook nog van baba limoncello. Het verse maar rijpe fruit vulde onze laatste gaatjes.

Buikje rond gegeten en weer op pad. De zuidelijke route van de Voyage à Nantes lonkt. De tocht leidt ons vandaag langs de oevers van de Erdre en brengt ons in de Japanse tuin van Nantes. Deze groene zone zorgt voor een welgekomen verademing in het bruisende Nantes. Via de bijna kanten gebouwen van de Loire Atlantique, een architecturaal pareltje, komen we voorbij een 'lavoire'boot aangemeerd aan de oever. Vroeger was dit gedeelte van Nantes bekend om zijn openbare wasserijen in de rivier en ververijen. De kunstroute vestigt ook hier de aandacht op van de kijker. Daarna brengt de groene lijn van de route des arts ons weer richting centrum. We komen terecht in één van de meest pitoreske en levendige straatjes van Nantes, rue St Léonard.

Inmiddels bijna 17u snak ik naar een koffietje. In een Mexicaanse chocobar vinden we de eigenaar bereid om voor mij een overheerlijke latte machiato te bereiden, terwijl Magda geniet van haar koude koffiechoco-mix.

Verder slenterend door de smalle straatjes bezaaid met leuke authentieke winkeltjes met de meest originele spulletjes zoals hangende bloempotten met epifieten die er als het ware uitzien als kleine octopusjes, in karton gemaakte figuren van dieren tot klokken, kleurrijke stoffen en linten bij Henriette, gaat mijn geldbeugel al weer op dieet. Ik koop snel een paar patchworkstofjes als souvenier om mijn lappengordijn bij thuiskomst verder vorm te geven.

Ook de restaurtantjes zijn hier zeer origineel. Zo heb je hier een pizzeria vol met scooters aan de wand. Die slaan we wel over, maar na het bezoeken van de city-jungle - een ware streling voor het oog, laten we ons toch verleiden tot een italiaans bezoek. 

Na de tagliatelli carbonera en bolognaise lopen we rond het chateau van Anna bij zonsondergang om te eindigen bij de oude fabriek van Lu, waarin hedendaagse kunstenaars hun nestje bouwden in de toren. Intussen kruisen een duo knappe skateboard-acrobaten met een niet te evenaren conditie ons pad. Kunst in de lucht, kunst op wieltjes en kunst hoog in de bomen, want ook daar weer een nest gemaakt van houten planken.

Moe maar voldaan keren we huiswaarts en vallen als een blok in slaap.

Vandaag, donderdag 18 juli, gaan we na een zoet en stevig ontbijt naar een heel ander soort kunstwerken op zoek. We bezoeken Ile de machines van Royale de Luxe. De olifant begroet ons al met luid getrompetter en oorgeflapper terwijl we de tergend lange file trotseren tot aan de ticketbali. Het wachten loont echter wel meer dan de moeite. Alle onvoorstelbaar prachtige mechanismes (hydraulisch, electrisch en mechanisch aangedreven) worden één voor één met zorg gepresenteerd. We ontmoeten reuze-mieren, een giant spin, een oversized kolibri en zien delen van het prototype van de superboom in aanbouw. Verder vliegt er ook nog een oud vliegtuigje rond en kan je uitvergrootte insecten en vleesetende planten bekijken in een miniserre.

Om in de sfeer van de moderne Jules Verne-achtige sprookjeswereld te blijven, gaan we ook nog even tot bij de carroussel met zitjes in de vorm van de meest lugubere vissen en schelpen uit de onderwaterwereld. Vol enthousiasme om een rondje mee te draaien in deze marine-fantasie, nemen we eerst even een kijkje op alle verdiepingen. Euh t is te zeggen voor mij tot op niveau 2 want dan krijg ik knikkende knieën en moet Magda alleen verder naar level 3.  Toch zie ik op dat moment nog uit naar het berijden van zo'n monsterachtig visje, tot ze het loopbrugje wegtrekken en ik opeens vaststel dat ik de begane grond moet verlaten om rond te vliegen in de mooie kunstwerken. Dus vliegt Magda dan maar alleen rond tussen de griezels en spookachtige dieren. Zij schijnt er heus van te genieten en lacht dat ze haar kindertijd nog eens mag herbeleven.

Terwijl we volop genieten trekken de wolken meer en meer toe en vallen de eerste regendruppels. Zonder regenjas of paraplu steken we de Loire toch over naar het voormalige vissersdorpje Trentemoult, want er was ons gezegd dat we er lekkere visrestaurantjes gingen aantreffen en Magda verlekkerde zich al op verse oesters en ik zag uit naar pêche van de dag....Niets was minder waar. Enkel een pizzeria, een creperie, bar tabac en 1 deftig restaurant aan de overkant. Geen keuze dus, want het was al bijna voorbij 'déjeuner-tijd'.  We betaalden ons blauw voor filet de barre met groenten (venkel, artichaut, courgette en paprika met enkele posteleinblaadjes) en een lekker sausje. Het was zeer lekker maar ook zeer karig. Door frustratie over de afzetterij en het slechte weer laaiden onze gemoederen nogal hoog op, maar gelukkig kan onze vriendschap tegen een stootje en bracht de overkant van de Loire op Nantaise grond weer wat rust.

Een bezoek aan het huis van Jules Vernes vond ik tot hier toe het flauwste van de uitstap, maar ja deze beroemdheid, geboren in Nantes, kan je uiteraard niet overslaan. De man was een genie en fantast en de nieuwe kunstenaars zoals Royal de luxe inspireren zich op zijn 80dagen rond de wereld, dus een bezoek aan het aan hem gewijde museum mocht niet ontbreken.

Tot slot leidde de kunstenroute-west ons naar het grootste kunstnest van Nantes, hangend over de Loire even voorbij het Jules Vernes museum nabij de voormalige steengroeve én naar het atelier van een hedendaagse kunstenaar, Benoit Rondot. In dit verblijf van de artiest was een chaotisch, wanordelijke verzameling ondergebracht van speelgoed uit de 50-er jaren, insecten, boeken en een prachtige collectie mini blikken potjes. Ik vond dit geweldig, maar Magda deed het terugdenken aan haar jeugd, aan de verzameling oud ijzeren nagels en potten van haar vader. Niks spectaculairs volgens haar. Zoals wel meer, houden we beiden van kunst, maar hebben we een totaal andere smaak.

Ons programma voor vandaag afgewerkt, keren we terug naar ons appartementje waar ons nog een festijn aan marktdelicatessen van gisteren wacht en een mokka-soesje van de ambachtelijke bakker als dessert.

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking