Reisverhaal «Aus»
Back to Namibië, land van rust, zon en beestjes
|
Namibië
|
0 Reacties
01 December 2019
-
Laatste Aanpassing 01 December 2019
Deze voormiddag een laatste bezoekje gebracht aan de prachtige 'wild coast' van Namibië. Er was weer veel wind maar toch konden we genieten van dit mooie stukje natuur. Behalve het feit dat we de Betty's Bay Mine niet konden bezoeken en zo ook alle kansen hebben verkeken om een bruine hyena of strandwolf te kunnen spotten, is ons kustverblijf heel goed meegevallen. We hebben genoten !
Aan alle toekomstige reizigers : als jullie Betty's Bay Mine en dus ook het sperrgebiet willen bezoeken, is het noodzakelijk om 1 week op voorhand per mail contact op te nemen met de toeristische dienst van Luderitz. Er is immers maar 1 gids gemachtigd om toeristen mee te nemen naar dat gebied en een permit bekomen duurt minstens 5werkdagen. Goed systeem hoor Namibië, vooral om toeristen weg te houden van Luderitz ipv er te lokken. Je hebt ze nochtans broodnodig om uw stadje nieuw leven in te blazen.
Op het eerste stuk weg terug landinwaarts richting Windhoek, naar Aus, werden we verrast door een heuse zandstorm. De hevige wind aan de kust, was ook nog aanwezig de eerste 40km van onze rit. Niet te verwonderen dat er elke dag zand moet geruimd worden op de spoorweg. Want wind is er hier zo'n 300d per jaar en regen maar 15mm/jaar, dus zo goed als nooit. Gelukkig dat we Kolmanskop onze eerste dag bezochten, want bij deze windsnelheden en mistige zandvlagen hadden we het nooit deftig kunnen bezoeken. Onze auto bibberde op de weg van de windstoten, die hij moest incasseren. Chapeau Marc dat je op jouw leeftijd nog zo'n ritten met de auto wil en kan rijden !
Op zo'n 20km van ons verblijf te Aus, Klein Vista, vind je de 'wilde paarden'. Normaal grote kuddes te zien, maar net nu wij er zijn, amper 2 paarden aan de waterput en 2 stuks met een veulen langs de weg. De rest van de kudde stond heel ver buiten ons bereik, waardoor we niet écht konden genieten van hun aanwezigheid. We stelden ons de vraag hoe die sierlijke dieren hier in de dorre woestijn kunnen overleven. Op de heenweg naar Luderitz zagen we al een jammerlijk paard dood langs de weg liggen en we hebben er ook al een deel gezien, die vel over been zijn, ribbekes en heupen goed zichtbaar. Zeer aandoenlijk.
Gelukkig worden deze 'wilde' paarden in functie van het behoud van toerisme nu af en toe wat bijgevoerd. Anders konden ze het hier niet overleven.
Morgen trekken we naar Keetmanshoop, op zoek naar het originele QuiverTree forest ipv het park dat we bezochten vorige week.