Reisverhaal «Erindi»

Back to Namibië, land van rust, zon en beestjes | Namibië | 0 Reacties 24 November 2019 - Laatste Aanpassing 24 November 2019

De voorbije 3 nachten sliepen we in een selfcatering chalet in camp Elephant Erindi.

Erindi is een private game reserve, waar Dusauchoit ooit een documentaire-reeks over maakte. Door deze reportage wilden we hier graag eens verblijven, want het leek ons daar hemels. Tegen het negatief advies van mijn vriendin Inge in, boekten we er 3 nachten.  We hebben ons verblijf hier met gemengde gevoelens beleefd.

De openbare weg (gravelroad) van Kalkfeld naar Windhoek loopt door het domein. Het laatste stuk van onze reisweg terug van Swakopmund liep al door het game reserve.  Heel verbaasd waren we om in dit soort landschap oryxen en nyala's aan te treffen... Deze dieren leven normaal niet in woodlands, maar de ene in halfwoestijn en de andere in wetland-gebied. Marc nam zijn eerste besluit : we komen hier terecht in een grote zoo of Beekse bergen.  Ik relativeerde nog, tot we bij ons verblijf aan kwamen. De chalets staan hier in een halve cirkel rond een aangelegd waterhole en je gelooft het nooit maar in dat waterhole zitten een reusachtig grote krokodil en 5 hippo's. Echt een zoo dus. Dit is niet het biotoop van deze dieren. Ook enorme olifant-bullen laven zich aan dit waterhole, omringd door warthogs, impala's, ganzen en guinafowls.  En je kan vlakbij zitten op gerietdekte terrasjes met comfortabele banken.  Ik had zo iets van WOW zo vlak bij al die dieren, maar tegelijkertijd had ik ook het instant gevoel dat alles zó kunstmatig was. En dat gemengde gevoel heb ik hier de ganse driedaagse gehad.  Ik keek enorm uit naar de views bij valavond en in het donker, maar doordat de 14 andere chalets elke avond braaiavond hielden en er een dikke wolk van barbecuerook over het ganse terrein hing, heb ik niet kunnen genieten van de avondspektakels. Heel erg dus...

Dan maar een nightdrive geboekt om toch wat van het nachtleven te kunnen zien. Zowel Inge als een paar mensen, die we op deze reis ontmoetten in Etosha, vertelden mij dat ze hier in Erindi zowel een honeybadger, mijn lievelingsdier, als een aardvarken hebben gezien. Doel van mijn reis zou hier vervuld worden.... Niets is echter minder waar gebleken. Volgens de gids was er te veel oostenwind, waardoor er weinig dieren te vinden zouden zijn. Moet ons weer overkomen, dure nachtrit, en dan niets te zien : geen serval, geen aardvak, geen genet, geen honeybadger,...  Het enige wat we zagen, was een bateared fox en dat was wel supertof. Maar doordat de gids niet genoeg belichtte, zijn de foto's voor de 2de keer op deze reis van deze nachtdiertjes, die we nog nooit eerder zagen, niet écht gelukt. Jammer. Verder hebben we een koppel leeuwen gevolgd tot aan een rivier, waar ze minuten lang liters water aan het drinken waren. Dat was wel tof om daar bij te zijn, maar een echt geslaagde rit was het niet.

Tweede poging : een namiddagrit dan gisteren. Marc paste er voor, want wou niet nog meer geld uitgeven om weeral niets te zien... Ik wil niet ontevreden klinken, want ik zag 3 cheetah's die hun jacht begonnen op een kudde impala's, 2 leeuwen, black wildebeesten en andere dieren. Cheetah's waren we bijna voorbij gereden, want de gids had ze niet gespot, maar mijn goeie oog had hen wel gezien. Fijn dat ik die mocht fotograferen, want die hadden we nog niet gezien op deze reis. Maar alweer geen aardvark.  Gisterenavond laat, nadat de braai-mist was opgetrokken, op het terrein zelf nog even gaan ronddolen op zoek naar de honeybadger, maar alweer zonder resultaat. Het mag niet zijn....Misschien volgend jaar ???

Erindi : net zoals Inge, zou ik het niemand aan bevelen, t is te zeggen, toch niemand met safari-ervaring. Alle belangrijke dieren dragen hier een trackings-halsband, wat het natuurlijke wegneemt. Bovendien worden de dieren hier elke dag bij gevoederd. Fijn dat ze niet sterven van de honger in deze extreem droge periode, maar alweer niet écht zoals het in de wilde natuur is.  Dit geeft dan als resultaat dat waterbokken (die hier ook alweer niet thuis horen, zijn wetland-animals), elanden, warthogs, giraffen, gnoes en bavianen elkaar verdringen op de plaatsjes waar de luzerne is bevoorraad. Fijn om te zien, maar oh zo kunstmatig.

Er zijn wel veel dieren op het terrein : zo'n 150 olifanten, 50tal leeuwen, 50tal cheetahs, 500 giraffen, bruine en gevlekte hyena's die je niet kan vinden, enz.  Wat we hier wel zagen en dat is ook zeldzaam, zijn de heel verlegen maar prachtige elanden! De olifanten-bullen zijn hier kolosaal. De grootste, die we ooit zagen. De oudste weegt ongeveer 16 ton en komt altijd vlakbij de verblijven een badje nemen en dat is geweldig dat je zo dichtbij kan komen. 

De selfdrive-routes zijn eerder beperkt en er wordt vooral gemikt op drive met hun begeleide karren, die dan andere wegen nemen en zo makkelijker en dichter bij de dieren komen. Eén grote geldklopperij dus.

Vandaag trekken we verder richting Windhoek. We gaan logeren in Naan Kuse Lodge, een conservatie-oord voor wilde honden.  Binnen een paar dagen meer nieuws, want vanavond straks geen internet meer tot dinsdagnamiddag. Dan zal ik ook de foto's plaatsen van de voorbije 5dagen.