Reisverhaal «From Caprivi to Etosha»

Back to Namibië, land van rust, zon en beestjes | Namibië | 0 Reacties 02 November 2019 - Laatste Aanpassing 03 November 2019

Onze laatste dag Poppa Falls brachten we opnieuw door in het Mahanga National Park. Deze keer geen leeuwendag, maar olifantendag. Gelijk waar we reden en keken, werden we vergezeld van een kudde olifanten. En als wij ze niet hadden gezien dan hadden zij ons wel gezien. Op een bepaald moment zaten we rustig te fotograferen aan de rand van de uitgedroogde rivierbedding van de Okavango en werden we opgeschrikt door een luid geblaas. We kijken allebei de andere kant op en schrikken ons rot. Een olifantenbull kijkt binnen in onze auto, flappert mijn zijn oren, schudt zijn hoofd en wijkt af net naast de auto. Hij stond op amper 2 meter afstand van onze auto en we hadden het niet gehoord. Blijkbaar stonden we op het pad, dat hij gewoonlijk gebruikt om vanuit de bush naar het water te wandelen om te gaan drinken. We stonden dus grandioos in zijn weg. Gelukkig bleven we stil en zag hij ons wel als een hindernis maar niet als gevaar. Oef, dat was een spannende zeg. Maar al weer een superclose encounter met de fantastische dieren.

Mahanga wordt erg druk bevolkt door olifanten, die allemaal naar de nu nog ondiepe Okavango moeten komen drinken, want voor de rest is hun ganse gebied uitgedroogd. Dus als je daar staat te spotten, zit je goed. Op de eerste rij zal ik maar zeggen. Ook alle antilopen, zebra's, vogels zijn daar te zien. Een varaan komt zigzaggend aangewaggeld en zoekt zich ook een plaatsje tussen de drukte.  Vooral de hippo's hebben het hier zeer lastig, want zij kunnen alleen nog zijdelings onder water geraken, niet meer rechtop staand. De regen is dus nu broodnodig.

En die regen hebben we voor de eerste keer gekregen, gisteren, een groot deel van de dag. Eergisteren nacht weer een fiks onweer gevolgd door de regens en de welgekomen afkoeling. Gisteren verbleven we in Mobola Island Lodge in een selfcatering bungalow.  Een rare weg om naar toe te rijden, zandwegje vlakbij de hutjes van de locals, maar eens we er waren een écht paradijs. De Okavango, die hier nog vol water is, stromend en kabbelend én struiken, bloemen, bomen met een frisgroen kleurtje. We hadden een zeer mooie bungalow met ons eigen privé-terras, uitkijkend over de rivier. We genoten volop van de rust, de regen, de verkoeling en het lekker niets doen. In de namiddag trok de hemel open en scheen het zonnetje bij zo'n aangename 24graden. Prachtige vogels fladderden rond de bungalow en floten volop. En wij lanterfanterden graag na een bewogen 14daagse met hittegolf nu en dan overdosis rook en af en toe een vlucht voor parfum.  Het leuke aan het verblijf was ook dat er een hangbruggetje was over de rivier naar een eilandje midden in de machtige Okavango, die je hier écht wel als powerfull kan omschrijven. Zo een waggelbrug zoals in Pari Daiza, maar dan een échte afrikaanse versie, die je maar met 1 persoon tegelijk mag betreden of je belandt bij de hippos en krokodillen onder je.

Vandaag doorgereden naar Rundu. Terug in de goede Tamboti Lodge met een kamer met airco. We dachten die niet meer nodig gehad te hebben wegens gedaalde temperaturen, maar intussen toch weer blij dat we airco hebben, want de temperatuur stijgt hier alweer richting 35graden.

Bij aankomst effe paniek, onze kamer was niet geboekt. En op hetzelfde moment dat wij arriveerden, kwam hier ook de president van Namibië toe, die hier blijkbaar ook deze nacht zal overnachten. Hmm, mooie kamer zal hij hebben, maar voor diner zal t wa minder zijn : visjes zonder vlees er aan, harde lappen elandvlees en lekkere mopaniworms. Ja hoor, het is dezelfde plaats waar wij nu zijn. Maar wij hebben een lekkere pizza gegeten bij debonair en vanavond een zelfgemaakt slaatje met recuperatie-food van ontbijt en wat spullen er bij van de Shoprite.

Morgen rijden we door naar Tsumeb.

Vandaag de langste rit gereden tijdens onze reis, zo'n 350km over de Trans Caprivian Highway. Normaal een zeer rustige weg zoals overal in Namibië en met enkel doortrekkers van Namibië naar Botswana en zeer weinig vrachtverkeer. Dus dachten we op zondag rijden we wel helemaal alleen, maar niets was minder waar, er was heel wat vrachtverkeer (toch voor Namibische normen : op gans de route zeker 20 vrachtwagens). De grote vraag is : zijn het smokkelaars van Angola? Blijkbaar zou dit de route zijn waarop olifantentanden of ivoor wordt gesmokkeld van poachers vanuit Angola naar Walvisbaai om daar in te schepen. Dat is ook de reden dat verschillende parkingarea's zijn afgesloten met paaltjes om overladen van gepoached materiaal te verhinderen. Maar zo ben je dus als toerist aangewezen op maar een paar rustplaatsjes meer, die dan vlak bij dorpjes liggen van de arme locals. Kinderen komen dan van alle kanten aangerend om je te vragen om eten en dat geeft je geen fijn gevoel. Rijden maar is dan de boodschap tot je een heel eind voorbij Rundu bent en daar de grote armoede van Noord-Caprivi ook stilaan afneemt. Overal langs de weg zie je er kraampjes verschijnen waar de inwoners zelfgemaakte houten spulletjes aan bieden aan goedkope prijzen. Art en Craft zonder tussenkomst van de NGO's, uit eerste hand en dus zonder winst voor de tussenpersonen. We hebben onze voorraad hier ingeslagen. Voor amper 420 NS kochten we ambachtelijk hout gesneden warthog, oryx, hippo en 2 maskers. Onze aanwinst voor ons huisje bij thuiskomst. Hard getwijfeld om ook nog een olifant te kopen, want er was een kraampje bij waar alles prachtig kunstwerk was, maar wou ook anderen verder op de reis iets gunnen. Hopelijk moet ik me dat niet beklagen, want deze waren écht wel prachtig.

Rond de middag begint ons maagje te knagen en ze we op nog maar een 100tal km van Tsumeb, ons eindpunt voor vandaag. En juist dan passeren we Kalkfontein guestfarm, waar we 10dagen geleden ons dagje 'kinderboerderij' doorbrachten. Daar gaan we dan nog meer even langs om te lunchen. Alweer een warm onthaal...

In Tsumeb, waar we nu zijn, hebben we een wel heel bijzonder verblijf. We logeren in een nog werkend theater. Om naar onze kamer te gaan, moeten we door de theaterzaal en backstage gaan om zo op onze boutique-hotel-kamer te belanden. Fijne zeer ruime kamer met overal een detail dat doet denken aan de glamour van de acteerwereld. Een aanrader, logeerplaats, die ik vond op de site van 'lekkeslaap'.

Morgen trekken we door naar Etosha. Geen idee of we daar online zullen kunnen zijn...we blijven er voor het eerste deel 7dagen, waarna we effe uit het nationaal park rijden om laundry te kunnen doen in Etosha Village, een luxe lodge aan de rand van Oukakajo.  Dus mogelijks 7d geen blogverhalen noch foto's, tenzij we wifi hebben in de mainbuildings van de kampen.