Reisverhaal «bergdorpjes Lanjaron, Suportujar en Pampaneira»

overwinteren aan de costa tropical, motril 2023 | Spanje | 0 Reacties 21 Februari 2023 - Laatste Aanpassing 21 Februari 2023

Dankzij Annick en Ivo mochten we getuige zijn van de charme van het achterland van de Costa Tropical. Zonder hen hadden we de fantastisch gezellige, pittoreske bergdorpjes nooit kunnen bezoeken. Om deze pareltjes te ontdekken, moet je immers met je vierwieler bergpassen en kronkelende wegen met afgronden trotseren. Laat dat nu net niet ons ding zijn.

Maar met een behendige chauffeur als Ivo en een enthousiaste gids als Annick op de achterbank, die volop geniet van al het natuurschoon in de dalen, terwijl ik angstig naar de rotsen aan de andere zijde van de weg naast ons opkijk om de laagten niet te moeten aanschouwen, kan je niet anders dan vol verwondering van deze daguitstap terug huiswaarts keren.

Een geweldig idee van Annick en Ivo om ons op deze dagtour mee te nemen.

We startten de dag in Lanjaron, op mijn vraag, nadat Ivo mij had nieuwsgierig gemaakt naar de queso en jamon alsook de honing en confituur, waar dit dorp bekend om staat.

Voorraad ingeslagen, rijden we verder richting het eerste dorpje.

Had ik op voorhand geweten dat ook in de volgende bergdorpjes zoveel lekkers te verkrijgen was, dan had ik nooit gevraagd om het ommetje Lanjaron te maken en hadden we zoveel langer van de overvolle toeristische bergdorpjes kunnen genieten. Overvol en toeristisch, maar niettemin absoluut een aanrader om te bekijken !

Eerste bergdorpje, Suportujar.  Wow, ooh, geweldig, reuze, show, genieten !  Een waar heksendorp !  Beselare is hier niets tegenover, Laarne nog minder. Beide belgische heksendorpen, maar amper te zien, behalve met de heksenstoeten en heksenfeesten.

In Suportujar word je gek als je fan van heksen bent... Ik ben al wat loco, maar hier ga ik helemaal uit den bol.

Overal versieringen van heksen, reuzengrote insecten, katten, bezems,...noem maar op, een waar heksenfestijn. En winkeltjes, waar je heksen in overvloed kan aanschaffen. Jammer genoeg laat mijn bagage dat niet toe...

Ook een hans en grietjes huis staat er in het dorp. Te veel volk er rond om een goeie foto te kunnen maken... jammer. Een grot van de heks en zelfs op de heuvels er rond vind je her en der, tenminste als je goed kijkt en zoekt, strooien poppen, die ook wel iets behekst voorstellen.

Alle heksen en tovenaars-terrassen volgeboekt, dus rijden we verder naar het volgende bergdorpje om te lunchen. Al ferm hongerig, installeren we ons op het eerste het beste terras. Achteraf bekeken hadden we beter onze hongerige magen nog wat laten knorren, want waar we nu hebben geluncht, zijn we recht in een toeristenval getrapt.  We bestellen ons met 3 een tortilla con queso en ons Marcske kiest zijn favoriete gerecht huelvo con patatas. Heeft hij geluk : 2 spiegeleieren met gebakken patatjes. Wij kregen een platte omelet met kaas op ons bord, zonder enige aardappel er in verwerkt. Annick en Ivo halen hun beste spaans boven en proberen hen aan de wijs te brengen dat een tortilla sowieso een dikkere opgeklopte omelet gevuld met aardappel hoort te zijn, wat door een spaanse bende naast ons wordt bevestigd. Maar de serveersters lullen zich er uit door te verwijzen naar de 'tortilla espana' op de kaart, die dan blijkbaar de échte correcte tortilla zou geweest zijn. Total Rippoff !   Wat dan wel weer spaans was, was de brood-historie. Voor een mandje 'pan' of brood, die ongevraagd werd gebracht, werd wel 2,5 euro aangerekend. Hier dan wel spaanse traditie gevolgd precies.... Tortilla nada, pan si si si ...

Dit disaster-restaurant vind je in Pampaneira bij het binnenkomen van het voor de rest zeer charmant en pittoresk dorpje vol met souvenirswinkels met wel betaalbare prijzen en kwalitatieve spullen.

Pampaneira is nog mooier en gezelliger dan het heksendorpje. Veel leuke steegjes, waar we jammer genoeg moesten door vliegen wegens tijdsgebrek. Eén winkel trekt wel de aandacht van Annick. Tapijten tentoon gespreid op hun ballustrade in alle kleuren, motieven en maten. Een turquois exemplaar ligt te lonken naar zijn nieuwe eigenaars. Past perfect bij het cadeautje dat Annick/Nicky nog moet open doen (een turkoois boedha met échte turquoise steen, die ik rond zijn nek liet hangen om het koppel veel geluk te brengen in hun prachtige huis). Een extra geschenk voor de aankoop van hun huis, kan hun cosy nestje nog wat opfleuren en optooien.

Nicky nooit zo gelukkig gezien met een geschenk. Dat maakt onze dag extra positief !

Terwijl Ivo en Marc al terug de heuvel opklauteren op weg naar de parking, kunnen de 2 nieuwsgierige aagjes nog even rondneuzen in de gezellige straatjes rond het dorpsplein. Zeker voor herhaling vatbaar, mocht het ooit nog lukken...

Onze prachtige dag wordt beklonken met een brugse teug en vriendschapsdronk.   In een bar bij een zeer goeie vriend van Nicky en Ivo, bij Jurgen, genieten we nog van een gezellige afsluiter. Hier worden we dan wel weer verwend met lekkere tapa's. Echte tortilla met heerlijke schapenkaas en als toemaatje nog wat overheerlijke garnalen er bij. Culinaire verwennerij bij een glaasje wijn en een goeie café latté. Jammer van de schouwrook van het hotel aan de overkant, die het terras ongezellig komt maken en ons naar binnen drijft. Maar de bar is binnen ook heel leuk en dus kan onze lollige vooravond niet meer stuk.

Na een deugddoende dag worden we huiswaarts gereden door Ivo, zodat we de gevaarlijke bergrit in het donker niet meer hoeven te trotseren. We kijken al uit naar onze volgende uitstap aanstaande zondag. Jammer genoeg de afsluiter van ons bezoek aan Nicky. Laat ons hopen dat dit niet de laatste ontmoeting is tussen vader en dochter.