Reisverhaal «motril, almunecar en calahonda»

overwinteren aan de costa tropical, motril 2023 | Spanje | 0 Reacties 13 Februari 2023 - Laatste Aanpassing 13 Februari 2023

Geen Costa Rica, geen Zuid Afrika, geen exotische bestemming of safari puur-natuur-reis deze keer, maar een ouwe mensen overwintering....

De ene globetrotter begint in de categorie te vallen en de andere globetrotter moet de slechte lucht en smog in eigen land ontvluchten.  De bestemming mocht dus niet te ver af zijn, rust brengen, gezonde lucht en een vleugje zon schenken.

En was het eens eindelijk geen tijd om Marc zijn dochter te bezoeken... Hun yoerten-bestaan op het eiland Mallorca hebben we al gemist. De finca, die ze kochten in Orgiva, die wilden we toch zeker eens zien en na een heel lange tijd enkel videowhap is real life terugzien toch ook wel eens écht nodig.

Dus zochten we en zochten we tot we eindelijk een verblijf vonden, zonder houtvuren in de buurt en niet te ver van hun eigendom vandaan om makkelijk daguitstappen te kunnen maken naar Annick en Ivo.

Zo kwamen we terecht in Airbnb bij Sara in Motril, een appartement op de plaza Guyaba vlakbij de playa poniente. Rustige ligging vlakbij een natuurgebiedje : de wetlands Charca De Suarez. Heel aangename buurt, maar wel op wandelafstand van de haven en dat geeft soms toch wel een naar geurtje. Dus om te relaxen op het strand rijden we toch wat verder weg tot playa granada, richting Salobrena.

Onze eerste 5d zijn we amper het appartement uit geweest. Marc buikgriep, ik bronchitis, ik buikgriep. Ons reisbudget al gedeeltelijk verteerd aan dokters en apotheek. Allez niet veel verschil met thuis dus. Geen goed begin...Een matras, waar niet op te slapen valt door de veren, die in mijn rug prikken op alle mogelijke pijnpunten van mijn slechte wervelkolom. Een vochtig en klam verblijf. Een lekkende lavabo, maar 2 badhanddoeken en 1 kleine voorhanden voor 30d verblijf. Een zeer ruim en modern appartement, dat wel. Mooier en groter dan op de foto's op de website, maar toch wel wat problemen.

Sara, de superhost, die elke keer voor je klaar staat, als er iets fout loopt, maakt wel heel veel goed. Zo zorgde ze voor een afspraak bij een privé-dokter, bracht ze snel nog wat nieuwe badhanddoeken bij en vervingen ze de siffon van de lavabo van zodra we de lekkage signaleerden.

Marc was zijn invalidenparkeerkaart thuis vergeten en nadat Leo die inscande voor ons, bezorgde ze ons met plezier de printout om in de wagen te leggen.  Omdat we in het donker niet durven rijden en onze terugvlucht al om 9u30 is, zorgde ze voor een extra boeking bij een B&B in Malaga voor onze laatste nacht, zodat we veilig terug kunnen rijden.   Aan behulpzaamheid geen gebrek !

Intussen ben ik het slapen op het zetelbed al wat gewoon en houdt Marc mij van in het verschrikkelijke bed in de gaten ;-) .  Maar zoals het bij ons altijd hoort, onheil niet ver weg.  Een overstroming in de badkamer...afloop was verstopt en ik had het niet in de gaten dat het douchewater niet weg liep terwijl ik mijn haar aan het wassen was en mijn ogen dicht had voor de shampoo. Dweilen maar... Marc heeft gelukkig de verstopping kunnen oplossen en nu kunnen we weer relaxed een douche nemen.

Onze 2de week zijn we gestart met omgeving verkennen.

Motril : een stadswandeling gedaan langs de oudste gebouwen van de stad, een bezoekje gebracht aan de mercado, tapa's gaan eten op een typisch spaans pleintje.

De mercado is een grote vernieuwde hall maar er zijn weinig winkeltjes open. 1 slager, 2 viswinkels, 1 groentenwinkel, 1 koffiebar. Niet veel soeps dus...  Het centrum stelt ook niet écht veel voor, wal wat winkels maar niks gezelligs.  De vissershaven is niet bereikbaar voor publiek momenteel wegens werken, dus dat is ook een tegenvaller. Ook de wekelijkse mercadillo is een flop : kramen met 2de hands kledij op een berg gegooid, die te grabbel vallen voor 1 euro en een massa gesjaalde dames trekken, fruit en groentenboeren, die hun marchandise aan de man brengen en één prutsenkraam. That's it.

De volgende dagen dan maar wat uitgeweken naar naburige dorpjes. De mercado en mercadillo van Salobrena, alweer bot gevangen, nog kleiner.

Het strand van Salobrena is wel leuker, uitzicht op een burcht op de heuvel, een rots in de zee, geen eentonig vlak kiezelstrand gelijk in Motril. Je vindt hier ook al wat strandrestaurants open, die een lunch inclusief drankje aanbieden voor 12euro. De flan als dessert was uitmuntend, het eten zelf was minder dan gemiddeld. Goed voor 1 keer, maar de volgende keer toch beter een ander etablissement uitproberen.

Een bezoek aan Almunecar was écht wel de moeite waard. Een heel pitoresk dorpje. Typische smalle spaanse steegjes met zeer speciale en gezellige winkeltjes. Je vindt hier ook een meester patissier en die heeft formidabel lekkere gebakjes : Mari Trini een aanrader !

Aan het strand vonden we ook een lekker restaurantje, ook hier lunch tegen zeer lage prijs, 13 euro, maar echt lekkere gerechten. Top !   Daar keren we zeker nog eens naar terug.

De volgende dag rijden we oostwaarts van Motril, naar de 'beroemde' vissersdorpjes Calahonda en buurdorp.

De weg er naar toe was een hel, een 'camino'. Wist ik veel dat het een smalle bergpas zou zijn. Tegen 20-30 per uur haarspeldbochten rijden en hopen dat er geen ander verkeer komt zodat we niet in de afgrond belanden. Bovendien ook een heel lelijke route. Enkel witte vlakken, plastic van de serres, die het hele grondgebied bezaaien. En dan kom je eindelijk aan het strand van Calahonda en daar vind je niks, behalve veel stormwind en een leuke wegwijzer is het er zo dood als een pier. Geen vissers, geen spoor van oude vissershavens, geen restaurant, niks, geen sikkepit, nada.

De eerste week voorbij en nog maar eens bevestiging van het feit dat Spanje niet onze 'cup of tea' is. Alle wegen naar de kust bezaait met buildings, stenen en beton. De stranden vol kiezels en een paar palmbomen. Een zee, die niet ruikt naar zee en zelfs geen getijden kent. Zo vlak als iets en zonder leven. Geen strandlopers, geen kievitten, enkel wat meeuwen. Triestige bedoening en niet voor herhaling vatbaar !

Misschien vinden we ons ding in Charca de Suarez, het natuurgebied met wetlands, op zo'n 300m van het appartement. Maar dan moet het wel eens open zijn...

We zijn al bijna alle dagen gaan kijken en de poort blijft gesloten. Volgens de dame van de toeristische dienst wegens te veel wind en risico op vallen van takken van de bomen ????