Reisverhaal «Hwange nationaal park, natuurliefhebbers paradijs»

3 maanden tour door Zuidelijk Afrika | Zimbabwe | 0 Reacties 27 Augustus 2016 - Laatste Aanpassing 27 Augustus 2016

Zoals de nachten in Hwange nationaal park een hel waren, zo waren de dagen een ware hemel.

We deden al heel wat natuurreizen en safaris maar de natuur en wildlife in Zimbabwe spannen de kroon. Het is er nog ongeschonden en wild en zeer afwisselend van grassland naar woodlands (bos) over rotsachtige formaties en woestijnaandoende stukken waar her en der verspreid dammen en waterholes in de droge winterperiode de dieren voorzien van hun levensnoodzakelijke water.

Sinds gisterenavond verblijven we in een tent-suite in Miombo Safari Lodge. Het is hier rustig en zeer comfortabel en mooi. De staff zorgt er voor dat er geen kampvuur wordt gemaakt en ik kan dus in alle rust op adem komen en beiden kunnen we bekomen van de ontbering de voorbije anderhalve week. Wat hier ook bijzonder is, zijn de maaltijden : lekker eten, maar er wordt onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen porties : een man krijgt dubbel zo veel, bizarre zimbabwaanse gewoonte. Intussen denken we met veel walging terug aan de accomodatie, maar spreken languit over onze safari-ervaringen de voorbije periode en mijmeren over het vele formidabel prachtige dierenleven dat we mochten ervaren.

Ik wil jullie vandaag laten mee genieten van deze unieke ervaringen.

Eerst even mijn privé-weerman Marc aan het woord laten... Zimbabwese winters zijn immers uiterst speciaal : overdag 30 graden en op het heetst van de dag windstil, s nachts rond de 10graden en windstoten en storm, zo erg dat de tent op palen van links naar rechts wiebelt en dat de takken van de bomen op je auto vallen, zeer beangstigend als je de auto op dat moment juist als bed gebruikt. Het is alsof je wordt meegezogen met de windturbulentie. Overdag word je ook regelmatig opgeschrikt door zandhozen, een beetje te vergelijken met de mistral in de provence maar dan indrukwekkender. Verder wordt de winter gekenmerkt door totale droogte, geen wolken, dus net het tegenovergestelde als bij ons. De eerste regen wordt pas verwacht in oktober en dan wordt het hier nog heter, maar ook groen....

In Hwange zijn er aan elke waterpartij hides (schuilplaatsen) voorzien en de picknickplaatsen en overnachtingsplaatsen zijn non-fenced waardoor je heel dicht bij de dieren kan komen alsof je je middenin hun leefgebied en territorium bevindt. Gewoonweg onbeschrijflijk fantastisch.

We maakten als het ware deel uit van hun leven, wat kan een mens nog meer wensen....

Zimbabwe is werkelijk het land met de meeste olifanten. Je kan geen half uur rijden of je komt een eenzame olifantebull tegen of een kleine en meestal zeer grote kudde olifanten met jong dieren en schattige olifantenbaby's. Aan de waterpoelen verdringen de kuddes elkaar om te kunnen drinken, een bad te nemen, een moddermassage te krijgen en met elkaar te stoeien. En als de kudde olifanten klaar zijn met hun dagelijkse behoeften, komen allerlei soorten antilopen en andere dieren drinken; deze wachten geduldig af aan de zijlijn of komen vanuit het niets uit de bush te voorschijn van zodra de olifanten verdwenen zijn. De olifanten zijn de heersers van de african bush, al hebben ze 2 vijanden de leeuwen en de mens.

Een ganse dag opgesteld aan de waterpartijen, gezeteld in onze kampeerligzetels en gewapend met fototoestel en camera hebben we continu vertier. We vervelen ons geen minuut en vinden soms niet de tijd om te eten, want we willen geen shot missen. Afwisselend zien we zeldzame dieren als roanantilopen, sabelantilopen, jakhalzen en de meer voorkomende warthogs (varkens), zebras, giraffen, kudus en impala's. Dit terwijl zoals gezegd olifanten af en aan lopen. De hele tijd worden deze dieren vergezeld van tal van watervogels en andere vogels, die af en aan vliegen om te komen drinken. Bij de grootste poelen worden we ook nog eens verwend door het concert van het gebulder en gesplash van de hippo's die het water bemannen. Ook grote kuddes buffels komen er aangestormd, zand opstuivend en loeiend, soms zelfs kuddes van een 1000tal exemplaren.

Op de picknickplaatsen worden we dan ook nog vergezeld door bavianen en neushoornvogels, die op de loer liggen om je maaltijd weg te ritsen en tussen de rotspartijen verschillende reptielen : reuzehagedissen en kleine blauwstaarthagedissen.

En dan de niet te vergeten specialekes die we deze keer meemaakten.

Op weg naar een hide hadden we eens een zeldzame goede wegbedekking en Marc reed dan ook wat sneller, zo'n 30km per uur. Dit was echter niet zo'n goed plan want op de weg na een bocht lagen 2 leeuwinnen te zonnen. Het scheelde geen haar of we zaten er tegen. Door Marc zijn bruuske remmen schrikten ze op en gingen wat verder liggen onder een paar struiken. De perfecte foto van slapende leeuwinnen gemist en dat waren onze eerste leeuwen in het wild. Wat een gevloek...Ik wilde toch een foto van de dieren onder de bushkes en klom dus bovenop de auto om alsnog een foto te kunnen nemen. Marc hield de wacht vanuit de auto. Jurgen, geen al te groot risico genomen zelle als je bedenkt wat er later nog gaat komen in dit verhaal ;-)

Onze 2de leeuwenervaring was wat spectaculairder ook al misten we opnieuw het hoogtepunt, we kwamen wat te laat. Aan de totaal onbeschermde uitkijktoren Big Toms hadden 12 leeuwen s ochtends hun slag geslagen. Ze hadden een olifantenpuber gedood. Bij onze aankomst lagen 10leeuwen onder de struiken in de schaduw maar wisselden ze elkaar af om hun kill te bewaken en nog wat verder te eten. Het bloed hing aan hun muil en hun buiken waren meer dan rond. De bewaking was ook wel echt nodig want gieren en jakhalzen lagen op de loer om de resten van het  lijk over te nemen.  Intussen kwamen van alle kanten graseters aan om te komen drinken en maakten wij deel uit van het spektakel van de voorzichtigheid, zeer waakzaam en traag naderden ze het water uit angst dat ze zouden worden aangevallen door de leeuwen. Wij weten dat het niet gebeurd omdat ze juist gegeten hebben maar de dieren niet. Een leeuw valt immers enkel aan als hij honger heeft, bij een luipaard ligt dit enigszins anders, die killen voor de fun. Het luipaard en de cheetah hebben we nog niet mogen zien, maar misschien lukt dat binnen kort in Matopo Hils dat zou hun leefgebied zijn...

Ook al zagen we al dit moois, de wilde honden hebben we ook nog niet kunnen spotten en voor hen waren we speciaal naar Hwange gekomen omdat hier de grootste populatie zit. Straks gaan we naar het conservation-centre waar we ze alsnog kunnen ontmoeten, maar dan jammer genoeg niet in de bush.

Een andere unieke ervaring die we wel hadden, was bij een hippo-en krokodillenpoel. Een krokodil probeerde haar slag te slaan op het moment dat een kudde antilopen aan het drinken waren. Gelukkig voor hen miste ze zomaar 3 keer. Haar buikje was dus nog niet gevuld, maar onze ervaringswaaier wat voller...

Tot slot bracht het slapen in Kapula private camp ons ook nog wat leuks en toch wat ja, gevaarlijk als je er beter over nadenkt, maar zo ervaren wij het niet.

Dit kamp is ook niet omheind en ligt in the middle of nowhere bij een waterhole, waar dus heel veel beweging is van wilde dieren. Enkel een electrische draad hoog gespannen moet er voor zorgen dat de olifanten bij de tenten weg bllijven, maar alle andere dieren kunnen vrij rond flaneren aan je tent. En ja hoor, op een ochtend worden we gewekt door iemand van de staff want er liep een leeuwin door het kamp, vlakbij het uitkijkplatform. Cool he....

Dus olifanten en leeuwen hebben we deze keer al veel gezien.We wachten nu nog op wilde honden, hyena's, luipaarden, cheetah's, honingdassen, gordeldieren, elanden en andere kleinere antilopen.

Misschien moet Marc nog eens zijn magische krachten en uitspraken proberen. 

Eergisteren zei hij : 'we hebben nog geen reuze-neushoornvogels gezien, die met hun rode ballon onder hun bek' en ja hoor, nog geen 5minuten later liepen ze over de weg...

Dus Marcsken nog van dat zodat we alles kunnen zien.

Nu gaan we fotokes proberen posten zodat de verhalen ook zichtbaarder wordern voor jullie.