Reisverhaal «Arniston, Struisbaai, Agulhas en De Mond nature re»
back to Africa
|
Zuid-Afrika
|
0 Reacties
01 November 2017
-
Laatste Aanpassing 02 November 2017
Sinds gisteren, zoals gezegd, in Arniston vlak bij de zee. We moeten maar het parkeerterrein van het hotel overstappen en zitten op het rotsachtige strand. En als we geen zin hebben om dat te doen, kunnen we vanop ons balkon kijken naar de walvissen die voorbij zwemmen en de heerlijke zilte zeegeur opsnuiven. Hier is pas overal goeie lucht, zo houden...
Naast het hotel is er een oud vissersdorpje 'Kassiebaai'. Zeer romantisch dorpje met oude gekalkte huisjes van de jaren 1850, die nog goed bewaard zijn. Blijkbaar zouden de afstammelingen van de ooit eerste eigenaars een soort contract hebben moeten tekenen waarin ze verklaarden de huisjes in goede staat te zullen houden. En dat is pretty good gelukt.
Bovendien is er ook nog een actieve haven. Niet zo'n haven zoals Oostende of Zeebrugge maar een zeer pittoresk haventje met kleine gekleurde boten, die worden binnen getrokken door een tractor. En een vismijntje, waar de coleur locale samenkomt. Een echte belevenis om er bij te zijn als ze s avonds na een dag uit vissen gaan toekomen met hun sloepen. Men zou hier vissen met een lijn, die ze binnen trekken op de boot, niet met een net...??? Ook hier is net als in de rest van de wereld het visbestand veel te hard uitgedund en de vangst elke dag magerder om magerder en ook éénzijdig. Ze proberen blijkbaar dagelijks eerst in diepere zee te vissen, maar als het daar niet lukt, trekken ze naar de riffen dichter bij de kust. De vangst van gisteren bracht volgende vissen op : kleinere haaien en een rode ....
Een drukke maar gezellige bedoening in dat haventje én zeer vriendelijke mensen.
Vandaag op pad met de auto, want mijn benen willen nog niet mee na de 2daagse in Hope Nature Reserve. Marc daarentegen had er deze morgen al wel een zware wandeling opzitten, terwijl ik nog wat rust nam op het balkonnetje van onze kamer. Hij bezocht de Waenhuiskrancave. Deze grot is enkel bereikbaar bij laag tij. Wou het nu net lukken dat eb deze morgen om 7u10 was, dus hij moest vroeg uit de veren, maar het zou een écht genot zijn voor het oog om de grot te zien, die uitgeeft op de zee. Dus hij trotseerde zanderige wegen over de duinheuvels begroeid met fynbos en beklom rotsige paden om dan de ingang te bereiken van de 'cave'. En naar hij mij vertelde, heeft hij het daar op gegeven na zijn moeilijke tocht. Blijkbaar was het maar een ingang de grootte van een 'mansgat', waar je bijna op je buikliggend moest door kruipen om de grot te bereiken. Hij vond dit net iets te veel van het goeie en heeft dus ook het hoogtepunt van zijn wandeling gemist : de binnenkant van de grot.
Na wat uitrusten bij het ontbijt, trokken we naar Struisbaai, Agulhas en De Mond Nature Reserve.
Struisbaai : voor zijn visserhaventje en omwille van een 'pijlstaartrog", Agulhas omdat het de meest zuidelijke punt is van Afrika én De Mond Nature Reserve voor zijn wetlands en moerasvogels.
Was het een geslaagde expiditie? Nee, als je de doelstellingen ingelost wil zien, ja als je kijkt naar wat we wel kregen op de trip.
Struisbaai : ik had dolgraag de befaamde 'pijlstaartrog' pilchars gevoerd om zo weer eens een ander dier te kunnen aarnraken en voelen, maar dat was een maat voor niets. Blijkbaar zijn de roggen enkel te vinden in de haven wanneer de vissersboten terug komen én net vandaag zijn deze omwille van te veel wind op zee niet uitgevaren. Dus geen roggen, die komen bedelen om visrestjes... pech. Maar wel een zeehond, die zijn zonnedobber aan het pakken was vlakbij het strand. Op wandelafstand in de zee. Ik wou dolgraag naar de rob toestappen in het water, maar mocht niet van Marc. Flauw....
Aghulhas : prachtige kustlijn van Struisbaai naar Agulhas : 14km witzandstrand en daarna een rotsige kust bezaaid met zeevogels : de witborst-aalschover, de afrikaanse aalschover én totaal onverwacht "oystercatchers". Deze zwarte vogels met rode ogen en lange rode bek zijn niet alleen zeer opvallend, maar ook zeldzaam. En ze bleven zitten op de kliffen vlakbij waar ik mij settelde met mijn camera. Dit was dus wel een meevaller.
Daarna reden we verder tot Agulhas vuurtoren en voorbij een scheepswrak tot Zuiderstrand.
Marc ging daar een wandelingetje doen op het strand terwijl ik wat rustte in de auto om daarna nog een wandelingetje te kunnen doen in de wetlands. Tijdens zijn stranduitje botste hij op een aangespoelde dode zeehond. Ah dat was de geur, die ik heel de tijd ruikte in de auto...En ik die dacht dat er stinkzwammen in de struiken groeide. Vond dat al raar, want het is hier voor deze paddestoelen niet het geschikte klimaat. Het was dus de rotting of gisting van het robbenkadaver.
Tot slot nog een ommetje naar de wetlands voor een paar foto's van moerasvogels. Geen moerasvogel te zien, maar een wel een supermooie omgeving en zeer bijzondere planten, die het de omweg wel de moeite waard maakte. En onderweg al weer veel gezien : kaapse grijsbokken, gele mangoest, korhaan én een pofadder, die ik snel achtervolgde tot aan de struiken om een foto te kunnen nemen....
Don't worry : ik leef nog, zoals je kan zien....
En morgen rijden we door richting Hermanus via Gansbaai en de Kelders. We hadden gehoopt een walvisboottocht te kunnen doen onderweg, maar de touroperator van Gansbaai belde niet meer terug. Morgen even langs rijden en hopen dat het dan overmorgen lukt. Want walvissen zien van op een duin, een klip of vanop het strand is geweldig, maar het blijven altijd toch maar een paar vinnen, een staart of lange zwarte bewegende meet tussen de golven. Van dichtbij zien moet nog iets anders zijn...
Om af te sluiten nog een sfeerverhaaltje : dit jaar geen echte halloween voor mij, geen griezeltochten, geen rare wezens maar alsof men hier wist dat ik zot ben van de scarywenies : ze hebben in Agulhas een 'spookwandeling". Kijk maar naar de foto's. En dan hadden ze waarschijnlijk medelijden met mij dat mijn gezondheid het niet toelaat deze wandeling te doen en hebben ze ons getrakteerd op 2 avonden vollen bak onweer. En dat ik daar bang van ben dat is zeker. Kan je nog meer griezelen op halloween dan van de harde knallen en gedaver van het gedonder en opgeschrikt worden van de bliksemflitsen op zee en in de duinen? En de lucht was ook geheel gekleed in halloween'dress'. De foto van de vissershuisjes van Kassiebaai met de dreigende onweerswolken laten jullie geheel in de sfeer komen. En dat we naar binnen moeten vluchten hebben dat moet ik zeker niet vertellen.....
Fotoalbums van Zuid-Afrika