Reisverhaal «kruger en marloth park deel 2»

back to Africa | Zuid-Afrika | 0 Reacties 13 September 2017 - Laatste Aanpassing 13 September 2017

De voorbije dagen verliepen als een rollercoaster : van supercoole belevingen naar enge ervaringen en weer naar omhoog met wat momenten om van te genieten en dan weer naar omlaag naar een dieptepunt als vandaag. Een echte rootjsbaan dus. Maar jullie willen uiteraard weten wat we op onze rit allemaal beleefden waardoor wij het als rollercoaster benoemen.

De foto's zeggen al heel wat.

Maandag was sensationeel. Onze Krugerbeleving kende een hoogtepunt.

We startten onze dag met een pauze aan de Crocodile pools en in de verte bemerkten we een troep leeuwen, een zevental. Fijn om te zien, maar zo veraf dat het voor een ervaren safariganger al niet zo veel meer voorstelde. Een troep leeuwen kunnen zien enkel met een verrekijker of als kleine stipjes op een telelens, is niets in vergelijking met onze leeuwenervaring in Hwange vorig jaar, toen we op een uitkijktoren vlakbij hen stonden, tenmidden van hun jachtterrein waar ze net een olifant hadden geveld. We waren verheugd al wat gezien te hebben maar toch ook nog niet echt voldaan. We zetten onze rit veder. Terwijl we van Crocodile Bridge richting Malelane reden en speurden van links naar rechts, kwam er op de weg ineens vanuit het niets tussen de struiken een leeuwin naar ons toegewandeld, gevolgd door 2 imposante mannetjesleeuwen. Dit was uiteraard wel een supervaring. De leeuwen paradeerden naast onze auto, bakenden hun terrein af vlakbij de wagen door een sprits tegen een boom terwijl ze met hun doordringende blik ons recht in de ogen aankeken.

Marc raakte wat in paniek en begon te roepen : 'doe dat venster toe, snel, straks slaat hij een poot binnen, maar ik wilde verder genieten van deze ultieme dichtbij ervaring'.

Gedwee sloot ik dan toch maar tegen mijn zin het raam. Mijn gehoorzaamheid werd beloond, want Marc draaide het voertuig en wij zetten de achtervolging van de leeuwen in. Zolang ze op de weg verder wandelden konden we van hun groteskheid genieten en hen bewonderen, en ook nog wat kiekjes maken van hun prachtige lijf en manen.  Dit was gewoon super .....

En alsof de maandag nog niet genoeg cadeautjes had gegeven, werden we in de namiddag in een hide ook nog verwend met het pootje baden van 4 neushoorns en het badderen van een kudde olifanten met baby olifantje. Gewoonweg genieten, was het dan wel in een sterk geurende getatchede schuilhut. Dankzij de tip van onze apotheker kon ik het er toch een halfuurtje uithouden. Op mijn mondmasker een paar druppeltjes eucalyptus sprenkelen en zo versnijd ik de allergische geur van teer toch even om foto's te kunnen nemen van de dierenweelde. Met dank aan apotheker Bondroit.

Voldaan en goedgezind keerden we huiswaarts naar Marloth waar onze huisdiertjes ons enthousiast stonden op te wachten. Waaronder vandaag ook een zebra, die het leuk vond om handgevoederd te worden. Dit samen met het gezelschap van zorro en zijn gnoebende en schattie met wat concurrerende wrattenzwijnen maakte de dag uiteraard helemaal af.

Afsluiten met een schoteltje lekker 'prawns with garlic' kropen we welvoldaan vroeg in ons bedje in de hoop de volgende dag nog zo'n dag te kunnen beleven. Jammer maar helaas schone liedjes duren niet lang en zo werd dinsdag een downdag.

Dinsdag en route voor spotting in Kruger. Uren rijden met enkel impalas en wat vogels langs de weg. Het was om 9u s ochtens al 30 graden warm en de dieren zochten dus verkoeling onder de bomen, waardoor ze niet echt zichtbaar waren voor ons de spotters on the road. Vrij teleurstellend begin van de dag dus, maar het werd nog erger, niet alleen saai, maar ook beangstigend.

Nadat we toch wat waterbokken mochten zien aan een meer en in de verte wat olifanten, moesten we ons van de weg verwijderen want daar kwamen onze gevreesde olifanten'bulls'. Ze waren met zijn drieen deze keer en kwamen met een nogal hoge snelheid aangestormd. Twee van hen waren immens groot. Eentje heb ik nog snel door het raam kunnen fotograferen voor Marc in achteruit schakelde en van de weg reed om de gevaarten te laten passeren. Oef we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Zoals jullie weten is zo'n mannetjesolifant de enige waar ik schrik van heb als ik in Afrika ben én in de tuin ook van mannelijke vervetapenleiders, die kunnen eveneens agressief uit de hoek komen.

Opgelucht zetten we onze weg verder, maar daar dook een ander gevaar op. Ramen dicht, airco af (terwijl het inmiddels dik 35graden was) want de rookpluimen kwamen gevaarlijk dichterbij. Mijn monddoekje met eucalyptus op de mond en rijden maar, zo snel mogelijk weg van de rook. Dat hoopten we toch. We kwamen temidden van een bosbrand terecht. De sprinkhanen vlogen alsmaar meer tegen onze voorruit terwijl ze van het onheil wegvluchtten, de rook werd dikker en zowel links als rechts van de baan zagen we vlammen en vuurhaarden. Onmogelijk hier door te rijden. Marc draaide dus de auto op de verschroeiend hete grasvlakte en we maakten rechtsomkeer. Ik had maar schrik dat de banden zouden smelten op deze pikzwarte dampende ondergrond, maar gelukkig hielden die het vol. Dan maar 50km omrijden.

Een minder leuke dag dus gisteren.

Vandaag was ik al om 5u3O uit de veren om de dieren te voederen, maar ook dit liep op een sisser uit. De gnoebende was er eerst gevolgd door apenmeute die onze tuin terorrisseerde waardoor ik mijn witlipjes niet kon voederen (zijn de koedoes).  En bovendien had ik heel wat moeite om te ademen. Blijkbaar is de brand in Kruger nog niet onder controle en hangt de rokerige lucht tot hier. Om 8u zat ik al terug in bed. Weerom uitgeput van het zuurstoftekort.... Geen toffe ervaring dus. En Marc die loopt nog steeds met een zere knie van de val in de Lake panic hide en is dus blij met zijn welgekomen rustdag na 2 dagen rijden in het krugerpark. Duimen maar dat het morgen weer beter gaat....