Reisverhaal «Krugerpark lower sabie en marloth park»

3 maanden tour door Zuidelijk Afrika | Zuid-Afrika | 2 Reacties 01 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 01 Oktober 2016

Hier zijn we weer vanuit het ZuidAfrikaans paradijs Marloth Park. We huren hier de villa van Bart en Sylvie uit Lochristi, villa Karibu. Dit is werkelijk het Eden van Greater Kruger. Hier ben ik helemaal in mijn nopjes. En ik niet alleen, Marc geniet ook met volle teugen. Een zeer comfortabele, laat ons maar zeggen luxueuse villa met alles er op en er aan, behalve de gevreesde tatched balken, wat kan een mens zich nog meer wensen...

Veel dieren natuurlijk... En ja hoor, ook dat is hier bingo. Op ons terras lopen gnoes, zebra's en kudu's af en aan. Afgewisseld met een bende wilde zwijnen, de ene al wat mooier dan de andere, getooid met dikke knobbels of zo erg gehavend dat het vlees van zijn kaak er af hangt en de vliegen er in gedeien en hun eieren leggen. Een griezelig beeld, maar dit pijnlijdend dier krijgt van mij dan een appeltje extra terwijl mijn maag omdraait en ik een schuldgevoel heb omdat ik deze sukkel niet durf te aaien zoals zijn soortgenoten zonder letsels.

Al deze dieren komen uiteraard niet zomaar in onze tuin staan. Ze wachten op hooi, korrels, mais, appeltjes en sommige zelfs op kaas en charcuterie of overschot van onze gebakken kotelet en struisvogelsteak. Bij dit laatste heb ik het over de zeer franke mangoesten, die uit onze handen komen eten. Elk om beurt nemen ze een hapje aan, maar als je de vleesjes tussen hen gooit is het een gekreis en gebijt van jewelste en verdwijnt ineens de rangorde. 

We hebben hier het gevoel midden in de dierentuin te leven tussen de dieren en dat is zo geweldig, één van de hoogtepunten uit onze reis en zeker voor herhaling vatbaar, al ben ik hier een fortuin kwijt aan het kopen van eten voor al deze dieren. Maar het is het meer dan waard. Hier wil ik eeuwig blijven. Ik voel me als een boerin in de zevende hemel en geniet van het aanvoeren van bundels hooi en handvoederen van kudu's, zebra's, gnoe's en wrattenzwijen en mangoesten. Al gauw wist ik wat de favoriete hapjes zijn van elk dier en dat maakt het uiteraard gemakkelijker om dichterbij te komen.

We kochten ook vogelvoer met de bedoeling nog wat mooie 'bird'foto's te maken, maar deze dieren hebben geen kans om te komen eten want de kudus halen met hun lange tongen de voederbakjes van de vogels leeg. Dus grote hoeveelheden mais gekocht om deze prachtige antilopen hand te voeren met zogezegde vogelvoer....

Ook al werken we hier hard om de beestjes in leven te houden tijdens de droge periode, toch komen we hier tot rust. Ik hoef niet meer in de auto te slapen als vlucht voor tatched en rook en Marc kan gerust zetelen in den tuin en moet eens 15d niet elke dag veel kilometers touren om een prachtig dier te vinden en te spotten. Ze komen gewoonweg aan de deur. En als we roofdieren of buffels of waterbokken willen zien, rijden we gewoon langs de afsluiting van Marlothpark en zien we in de rivierbedding van de Crocodileriver (natuulijke grens met Kruger) al die dieren. 

Vandaag zagen we leeuwen op jacht naar impala's. Een troep van ongeveer 8 leeuwen wilde een kill maken, maar mislukten. Jammer...

Dit is al de 2de maal in 4dagen dat we net niet een kill mogen meemaken. In de regio van LowerSabie een paar dagen geleden was een cheetah aan zijn aanval bezig en verdwenen de impala's in de bush zodat ze uit ons gezichtsveld verdwenen voor het moment supreme en dit na anderhalf uur wachten op het hoogtepunt. We waren alvast getuige van het sluipen en crossen.

De laatste reeks fotos laat jullie mee genieten van de cheetah in actie en van ons voedergenot van onze wilde huisdieren...

Gisteren deden we een dagje kruger regio Berg en Dal en dat was duidelijk neushoorngebied. We zagen er een eenzame witte neushoorn en een groepje van 5neushoorns aan een waterhole, vna heel dichtbij en in volle actie. Die fotos komen later deze week.

Ook al is het voor ons nu rusttijd tijdens ons verblijf in Marloth, toch vond ik nog niet de tijd om de voorbije 4dagen te bloggen. Hier is het zelf koken, voor de dieren zorgen, een boerinnenleven he... Maar het mag eeuwig duren, ook nu dat we moesten binnen vluchten voor een alweer hevig onweer met felle buien. Al bibberend van de schrik tik ik nog wat harder op mijn tabletklavier om jullie te berichten en denk ik dat de redding voor heel wat hongerige dieren nabij is en dat is het belangrijkste. Want het is een schril contrast tussen de lijven van de dieren in krugerpark en onze gevoederde diertjes in Marlothpark. Ook in de dierenwereld is er discriminatie, jammer genoeg.

Tot later.