Reisverhaal «krugerpark vervolg en hoedspruit»

3 maanden tour door Zuidelijk Afrika | Zuid-Afrika | 2 Reacties 21 September 2016 - Laatste Aanpassing 21 September 2016

Hallo, hier zijn we weer, na een lange periode zonder internet of zeer beperkt internet, probeer ik nu terwijl we wachten in de autogarage op onze huurauto in onderhoud om jullie terug wat meer te vertellen. 

Aangezien we in Mopani zeer beperkt internet hadden heb ik jullie enkel getrakteerd met wat krugerfoto's en een klein relaas, maar de leuke verhaaltjes heb ik gespaard voor nu.

Toen we in onze eerste kampplaats waren in kruger, helemaal in het noorden en mooiste, meest wildernisgedeelte van kruger, in Punda Maria, schrok ik me verrot toen we rustig zaten te spotten in hun birdhide aan het privé-waterhol. Iets kriebelde zeer hard aan mijn ontblote onderbenen. Ik keek naar beneden en wou het gekriebel doen stoppen en zag iets grijs-zwarts van zo'n 10cm groot over mijn onderbeen lopen. Bij de eerste aanblik volgde deze gedachte : Bwah wat is dat ??? een spin of wat, het angstzweet brook me uit, zo'n griezelbeest op mijn been.... maar toen keek ik beter en wat aanschouwde ik dan en deed daardoor mijn emotie onmiddellijk weer omslaan in een gelukzalig gevoel : het was een gekko. Dit fantastische maar uiterst schuwe diertje dat je bijna nooit kan pakken of aanraken omdat het enkel schichtig over de muren en planfond van je verblijf loopt, deed nu zowaar een wandelingetje over mijn been... Kan je nog gelukkiger zijn??? Ja hoor, lees straks maar verder en je zal zien dat er nog meer toffe dingen zijn geweest.

In een volgend kamp waren de dieren ook vlakbij. Bosbokken liepen zeer dichtbij-rond onze bungalow- je kon ze aanraken en eten geven. Ook een reuzewaterhagedis vond een wandeling in de tuin wel aangenaam. En dan elke ochtend werden we getrakteerd op een wel zeer origineel ontwaakconcert ... De leiders van de bavianenbende kwamen bij zonsondergang op rooftocht in de vuilnisbakken. Een wekker hadden we niet nodig, het gekletter van de vuilnisbakdeksels die door de bavianenmannetjes met de nodige professionaliteit tegen de grond werden gegooid en het geroep van de grey-wakeupbird of go-awaylorrie-vogel volstonden. De bavianen zochten zorgvuldig wat lekkers uit hun schatkisten om vervolgens de buitenkeukens te inspecteren en daar nog wat weg te ratten. Zo werd Marc voor de 2de maal het slachtoffer van een overval in ZuidAFrika. De baboons vonden zijn banaan wel lekker... 

Ons volgend verblijf was een ware bush-ervaring. Een verbijf in boulders bush lodge is zeer uniek. Het complex werd midden in de savanne gebouwd op palen. De keuken en gemeenschappelijke zitruimte met terras is verbonden met de 5 slaapkamers voor 4 personen en je verblijft er enkel met je eigen gezelschap en zonder personeel. De lodge is niet omheind door afsluitingen en kijkt uit op een waterhole waar dieren af en aan komen drinken. S nachts vliegen vleermuizen en nachtzwaluwen rond je balkon en houden alle insecten weg. Dit is een geweldige wild-ervaring en zeer rustgevend omdat je er ongestoord en heel dicht bij de dieren kan leven. Ware het niet dat alles er getatched is met carboline en dat gevoelige mensen zoals ons wel heel ziek maakt. Door mijn allergie kreeg ik een opgezwollen gezicht en rode huid alsof het vel verschroeid was. Ademen was bijna onmogelijk. Dus ons geluk was van korte duur en weerom drong een nachtje autoslapen zich op. Om onze wagen te bereiken moesten we de veilige haven op palen verlaten en door de met niet alijtd vriendelijke dieren bevolkte omgeving lopen in de pikkendonkere, maar dat deert ons niet.

En onveilig was het er zeker. We hadden immers in de namiddag in het vogelbad een wel heel gevaarlijke slang gespot, een 'mozambique spitting cobra', geen gewoon slangske. Dit dier kan op 3meter afstand gif spuwen en dat bleek een gebruikelijke bezoeker te zijn van de afgelegen en eenzame lodge....(zie foto's)

Aangekomen in Letaba was ik ten einde raad en uiterst emotioneel, door vermoeidheid van het vele auto-kamperen en door de last dat ik had van de allergieen en weerom een chalet met zwarte balken door vernieuwing met carboline-laag. Gelukkig was daar de dutymanager de reddende engel Winslow die alle moeite van de wereld deed om een slaapplaats voor ons te vinden. Hij annulleerde ook de aansluitende Olifantscampovernachtingen en liet ons 2 nachtjes langer bij hen verblijven. Onze uiterste dank aan hem.

In de omgeving van Shingwedzi zagen we zoals reeds verteld heel wat spectaculairs zoals leeuwen met welpjes en hyena's...

Verderop, in het middendeel van  het krugerpark beleefden we weinig speciaals ( rond Mopani en Letaba). Dit is een vrij lege omgeving met de zeer saaie kale boompjes van het fynbosch. Door de droogte zijn de meeste dieren doorgetrokken. Enkel wat waterbokken en olifanten zijn achter gebleven en in de bijna lege rivieren liggen nijlpaarden stillaan dood te gaan. Hun ruggegraat steekt er door en hun huid ziet bijna roze door de verschroeiende hitte.

Na deze saaie en hartverscheurende krugerpark-periode door de aanhoudende droogte, waren de voorbije 4dagen verblijf in Hoedspruit een welgekomen afwisseling.

We logeerden er in een Wildlife-estate, dit is een reuze groot domein met verschillende bungalows/huizen waar wilde dieren vrij rondlopen. Wij hadden er een leuk huis ter beschikking, dat we deelden met onze goede vriendin de eekhoorn in het dak. Een leuk verblijf, maar de organisatie door Safarilious liet te wensen over. Er was niemand aanwezig bij inchecken en info ivm het terrein was er niet. Maar we genoten toch en rustten goed uit.

Hier bezochten we vooral echte toeristen-trekpleisters : Mohollolo, EndagerdSpeciescenter, Jessica de Hippo, Khamai Reptile Centre. Dit zijn gedeeltelijke zoo's maar met grotere dierenverblijven en andere doelstellingen. Men vangt hier gewonde of verlaten wilde dieren op en doet aan kweekprogramma's voor de bijna uitgestorven diersoorten. 

Wij hadden er alvast fantastische dichtbij-dier-ervaringen .

Ik kon een half-wilde nijlpaard kussen, Jessica the famous hippo. En zowel Marc als ik konden het reusachtige dier voederen en masseren. GEWELDIG , zie foto's.

Voor de 2de keer op deze reis kon ik een slang in mijn nek houden, deze keer geen boa, maar een python. Een loodzware python. Fantastisch, maar s avonds had ik wel een zere nek...Maar het was de pijn meer dan waard.

We bezochten een gieren-kerkhof. Een immense betonnen bak vol benen en rot vlees waar de gieren en maraboes komen eten. Marc heeft een gier kunnen voederen en straalde (zie foto)....

En tot slot mochten we het voederen van 'painted of wild dogs' bijwonen. Dit zijn mijn favoriete dieren samen met de olifanten, dus je kan je wel voorstellen hoe ik van deze dichtbij ontmoeting in volle actie heb genoten. Het is immers bijna onmogellijk om hen in de natuur in het wild te zien... Dus dit was een unieke kans.

En tot slot mochten we de houdini van de bush gedag zeggen, Stoffel de honeybadger of honingdas; dit dier staat ook in mijn top 3. Het is zo klein, maar zo'n venijn en krachtig dat je er wel respect moet voor hebben. Het is zo groot als een vos, maar kan een buffel doden. Superdier dus.

Als afsluiter van onze 4daagse in Hoedspruit zijn we nog wat gezellig gaan winkelen en hadden we beiden een kappersbeurt voor amper 110rd of zo'n kleine 8euro samen. En elke dag gingen we uit eten in SleepersRailwayrestaurant waar we maar 20euro betaalden voor 2, dessert inclusief. En alles was er om uw vingers af te likken. ZuidAfrika is dus voor ons supervoordelig leven, zou ik zo Marc overtuigd krijgen om hier elke belgische rotwinter te komen spenderen???? Maar eerst er voor zorgen dat ik van mijn allergie van af geraak en hopen dat mister Bart de Wever en zijn kornuiten de loopbaanonderbreking niet aanschaffen....

Nu probeer ik nog de foto's te loaden en e zijn weer online binnen 8d. In het zuidelijk gedeelte van kruger dat we nu gaan bezoeken is immers weer geen internet maar veel wilde dieren, hopelijk...doei