Reisverhaal «Lower Sabie road S130»

last time back at last in zuid afrika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 05 November 2022 - Laatste Aanpassing 05 November 2022

Na een welgekomen rustdag op het terras, doen we vandaag nog een krugertochtje.

Migraine speelt me parten en dus wordt het een kortere rit vandaag, 1 graveltrajectje en terug langs de hoofdbaan van Lower Sabie naar Crocodilebridge. 

De martial eagle zit nu aan de andere kant van de hoofdweg, nog steeds vlakbij de controlepost, maar dit keer in een boom. Zou een ranger langs geweest zijn? willen ze hem nog niet vangen om te verzorgen? Is hij niet zo ernstig gewond? geen idee, veel vraagtekens, geen antwoorden...

Wat verderop worden we gedwongen om halt te houden, van de tegenovergestelde richting komt een bende bavianen aangewandeld. Wel 50 exemplaren. Geweldig om die parade te zien voorbij trekken.  Heel relaxed, maar ietsje rapper dan de landschildpad verder op de weg.

Kort maar krachtig deze dag : het wordt 'leeuwendag'.  Nog niet zo lang aan het rijden en vlak naast de weg : 3 leeuwinnen op de gebruikelijk manier, slagzeil wegens de hitte. Lekker knorren en zich van niemand of niets zich iets aantrekken. Af en toe het hoofd even recht, wat geeuwen, wat pootlikken en verder maffen. Toch een half uurtje bij hen gestaan om te genieten van de grote katten.  Daarna terug op weg.

Opnieuw een wow, wel van iets kleiner formaat deze keer : een treesquirl of boomeekhoorn. Schattig, zeeeeer goed geschapen, mannetje :dat zal je wel merken op de foto's straks...

Terug op de hoofdweg aangekomen, doet een chauffeur van een open safarikar teken naar ons. Wat bedoelt hij precies ? iets te zien aan de rechterkant of wat? We rijden stilletjes tegen 20km/u en kijken naar rechts. Grote flapperende oren, een waggelende snuit en enorme slagtanden verschijnen uit het struikgewas. Een olifantbull.

Marc slaat alles toe, stopt met piepende remmen om het prachtige maar gevaarlijke dier ruimte te geven, maar deze schrikt op door het geluid en wordt zwaar geagiteerd. Kopschuddend en trompetterend zet hij aan. Marc zijn reflex was prima, rap gas planche en maken dat we weg zijn.

Dit was een close call, wree spannend moment maar goed afgelopen.

Even verderop is Lower Sabie. Daar wat bekomen bij picknick en met een lekkere ijskoude koffie caramel van mugs and beans. Die verlicht de hoofdpijn, maar toch maar huiswaarts, genoeg voor vandaag.

Net voor de gate, nog een traktatie : a pride of lions, wild geschat een tiental leeuwen onder een parasolboom aan de einder. Met het blote oog niet te zien, met de verrekijker en telelens amper en toch heeft iemand het gespot. Proficiat aan de goeie spotter !  Wie goed kijkt en mijn foto uitvergroot, kan ze misschien ook spotten.

Vandaag rustdag. Bij 34gr rond 13u bijna niet buiten te komen. Gelukkig vroeg gaan lunchen in Jabula lodge, befaamd om zijn lekkere biefstukken en overheerlijke supermalse brochetten. Dat laatste heb ik gegeten en Marc alweer een hake (vis) maar deze keer goed gebakken op de pan en niet gebatterd in deeg.

Het heeft gesmaakt, maar net voor we de rekening moeten betalen, beginnen de rijke zwarte toeristen aan een braai bij het zwembad. Een grote schouw stoot een enorme stinkende rookpluim uit en onze rust is voorbij. Vluchten en rusten, siesta en bloggen.... Morgen nog een thuisdagje, want Kruger is te druk in t weekend en maandag gaan we weer op pad. 

Gisterenavond was Marc ook weer van de goei. Cliff en Anita brachten onze verse handdoeken en een fles rode wijn. Effe zitten babbelen samen, terwijl ik ook nog mijn male kudu met grote horens zijn lekkers gaf. Heel aangename en zorgende mensen (caring couple!). Cliff is 64j en Anita 50j, gelijkaardig koppel als wij dus maar met een iets kleiner leeftijdsverschil. Zalige huisbazen. Maar ik onderhoud dan ook hun woning tot in de puntjes, elke dag het terras vegen en ook binnen alles oprommelen.

En terras vegen was vandaag echt wel nodig. Gisterenavond een onweersbui van jewelste. De bomen zwiepten heen en weer, de donder sloeg soms in als een bom, continu geroffel en gebliksem. Het terras werd gewoon volledig verlicht van de bliksem. Geen diertjes dus. Toen we al in ons bed lagen, hoorden we alles weer tot leven komen. De frogs/kikkers begonnen weer te fluiten, de nachtvogels te zingen en de bushbabies te huilen.

En wij deden onze oogjes toe en hopen deze avond op spektakel op ons terras.