Reisverhaal «saint lucia en de islamangaliso wetlands»
back to Africa
|
Zuid-Afrika
|
0 Reacties
29 September 2017
-
Laatste Aanpassing 29 September 2017
Good evening beste lezers,
vandaag een kort verhaaltje. Ben niet zo in de mood om te schrijven, want we zijn wat uitgeput van 3d safari op een rij. Gans de dag dieren spotten is best wel vermoeiend in combinatie met het fotograferen met een 600mm lens met convertor. Dat is puur gewichtheffen en dan zeker vandaag als er een stevige wind staat, waardoor je lens wordt omver geblazen. En Marc die is ook stikkapot van het 3dagen baantjes trekken tussen de duinen, grasland en wetlands, moerassen.
Gelukkig zijn de islamangaliso wetlands zeer gevarieerd en zijn er on the road verschillende rustpunten ingebouwd. Er zijn heel wat uitkijkpunten en schuilhutten waar je een tijdje kan uitblazen van het rijden, maar niet van het spotten noch fotograferen. En Marc is dan ook niet geheel vrijgesteld van inspanning, want dan haalt hij zijn verrekijker boven om het landschap af te turen. Het zuidelijke islamangaliso wetland nationaal park heeft ook een extra troef, namelijk 'cape vidal' en 'mission rocks'. Op beide plaatsen kan je lekker luien aan zee. Toch zijn de 2 plaatsen totaal verschillend.
Aan Cape Vidal kan je enkel zitten aan een zandstrand en dat is vaak nogal druk bezocht en dus niet zo aangenaam, maar het achterland, namelijk de duinenrug vol struiken en bomen is dan wel weer de moeite, want daar kan je tal van leuke dieren vinden, waaronder de bijna uitgestorven apensoort 'samangomonkey". Dit zijn prachtige dieren, waar je uren kan naar kijken terwijl ze hun dolle leventje leiden. Verder zijn er rovers allerlei te vinden. Aan de vuilbakken wippen mangoesten in en uit de trashbins op zoek naar een hapje. Terwijl boven je hoofd de roofvogels vliegen en speuren naar de resten van de braais of barbecue van andere toeristen. Ze vechten om een stukje vet vlees, hun poten in elkaar hakend in de lucht en scheuren langs je hoofd terwijl ze neerdalen nabij de picknicktafels. Dus al houden we niet echt van het strandgedeelte van cape vidal we zijn er toch al een paar keer naar toe gereden om deel te mogen uitmaken van deze spektakels. Vandaag zal het mij niet meer lukken om er nog foto's van te posten, want ons pijpke is uit, maar 1 van de volgende dagen laat ik jullie zeker mee genieten. Gelukkig is de vermoeidheid die we nu voelen een gezonde moeheid én eindelijk al een ganse week niet omwille van rookproblemen. Joepie...
Mission Rock is dan wel weer het gedeelte in het nationaal park dat aan zee ligt, waar wij kunnen luieren en genieten. Zoals het woord al aangeeft, hier geen zandstrand maar rotsformaties met poeltjes, waar prachtige krabben in ronddolen en visjes achter gebleven zijn. Het kleine waterleven is boeiend en het geruis van de golven en de goeie zeelucht brengt ons rust.
Verder zagen we onverwacht veel dieren in de rest van het park : neushoorns, buffels, nijlpaarden, tal van antilopen zoals rietbok, blesbok, waterbok, duikers en grijsbokken. Verder zeer speciale en uitzonderlijke vogels waaronder de wolnekooievaar, de knikpluvier, een paar ganzesoorten... pff te lui om in mijn vogelgids te gaan kijken hoe ze ook weer noemen...wie het echt wil weten, vraagt het maar per mail en dan zal ik het wel doorgeven.
We deden hier ook een cameleonnachtrit. Heel leuk, maar geen topper want weerom zagen we geen luipaard noch hyena's. Ah maar we zagen gisteren wel overdag een luipaard, maar zover weg dat het op mijn foto's slechts een stipje groot is. Dat is zien, maar eigenlijk niet zien of ben ik gewoon niet snel tevreden?
Wat ik écht wel waardeerde aan de nachtrit was het feit dat ik een flpnekcameleon mocht vasthouden en een mini-kikkertje en dat we bushpigs of bosvarkens zagen.Dit was ons eerste keer. Het is familie van de wrattenzwijnen maar deze soort leeft s nachts. En daardoor hebben we ze nog niet eerder gezien. Dus dat was tof, maar gisteren de dag na de nachtrit waren we gekraakt. De organisatie van de sjakabarkertour was niet zo denderend. De gids was tegelijkertijd ook diegene die de spotlight moest bedienen en spotten en de truck besturen. Het was een goede spotter en hij vond wel wat dieren, maar het gevolg was wel dat hij niet naar het wegdek keek en we verschillende keren zwaar door elkaar geschud werden. éen keer zelfs zo hard dat mijn haarelastiekje uit mijn haar vloog. Dus gisteren nek en rugpijn taroef....
Maar dit weerhield ons niet om toch te gaan safaririjden gisteren....ook het weer kan ons niet stoppen.
Gezien we hier in de wetlands zijn, worden we ook geregeld wet of nat. De ene dag is het hier 20 tot 25 graden, ideale temperaturen en de volgend dag giet het water. Nog steeds niet koud, maar donker en vuil herfstweer. En vandaag vlogen we bijna weg, zeer stormachtig extra veel hevige wind maar ook veel zon.
Nu kruipen we in ons bedje en de foto's krijgen jullie later...
Fotoalbums van Zuid-Afrika