Reisverhaal «Sedgefield, goukamma, buffalo bay en jubilee creek»
back to Africa
|
Zuid-Afrika
|
0 Reacties
22 Oktober 2017
-
Laatste Aanpassing 23 Oktober 2017
Hallo again,
Na een paar fysiek en emotionele dagen, ben ik weer in mijn schrijverspen gekropen. Ik hoop de down-dagen nu wel voorbij zijn. Na de rokerige weken te hebben moeten doorstaan, zat ik weer helemaal geblokkeerd, waardoor ik onze geplande uitstappen niet heb kunnen doen én ik ook psychisch vrij diep heb gezeten. Gelukkig brachten veel rusten en het zonnetje soelaas. Ik voelde me vandaag terug beter en positiever. De geplande wandeling van 3,6km in Jubilee Creek in de oerbossen bij Knysna was nog wel te hoog gegrepen, maar ik heb toch een kort wandelingetje langs de kreek kunnen maken en kunnen genieten van de rust en stilte van het oude bos. Terwijl het beekje een ontspannend kabbelend geluid maakte, waren we getuige van de kreten van de bosbewoners onder de fluitende harmonische tonen van de knysnaloerie en de bizarre geluiden van andere vogeltjes. Jammer genoeg geen Knysna toeraka van dichtbij kunnen zien om te fotograferen. Pech. Wel vond ik een speciaal kikkertje, een zwart met gitzwarte ogen met witte kringen er rond. En een ander puitje met een oranje velleken. Die zie je bij ons niet. Dus toch geen duits of hollands bos, ik ben toch nog steeds in ZuidAfrika. Want daar was ik de voorbije week serieus over aan het twijfelen. De rotsige kust en de gezellige badplaatsjes kan je even goed ook in Frankrijk vinden, met dat verschil dat daar de omgeving meestal rookvrij is.
Deze namiddag bezochten we Brenton-on-Sea. Tijdens onze rit door het bergachtig landschap van de Goudbergbossen naar de kust waren we veelvuldig getuige van de bosbranden op 7 juni dit jaar. Hele bossen zijn vernietigd. Alles is zwartgeblakerd van de bomen tot de grassen en zelfs de duinbegroeing is in vlammen opgegaan. Verkeersborden en asfalt zijn deels weggesmolten en ook een aantal huizen hebben de brand niet doorstaan. Wel bizar : het is alsof de brand heeft gesprongen. Het ene huis is volledig verwoest en de buren zijn gespaard gebleven terwijl de buren langs de overkant dan weer getroffen zijn. Je moet maar bij de slachtoffers zijn he. Ook de eigenaars van het guesthouse 'hide away' waar we nu verblijven zaten middenin de brand. Hun eigendom is vrijwaard gebleven, behalve de bomen en het hek, maar de buren hebben geen woning meer over. De ramp strekte zich uit over een strook van zo'n 60km grondgebied, van Sedgefield tot Plettenberg over Knysna. Het resultaat van 2 brandhaarden en een aanwakkerende stormwind van 140km per uur in combinatie van het onprofessionele werk van de brandweer, die bij aanvang van de brand weigerde helikopters met watervaten in te zetten omdat dit te duur zou zijn geweest. Een ravage was het gevolg, niet alleen voor de inwoners hier, maar ook voor de woudbewoners (dieren) en de natuurreservaten. Gelukkig begint de natuur zich al te herstellen na 4 maand. Op veel plaatsen zie je nieuwe grassen komen en wonder boven wonder, bomen met compleet zwarte boomstammen krijgen nieuwe groene takjes op de verschroeide stam. De rookgeur is echter ook nog niet overal verdwenen. Aan de kust is de stank al weggetrokken, maar in grote delen van de baai en lagune en de duinen, ruik je nog steeds de as en brandgeur.
We wilden gisteren het Goukamma Nature Reserve bezoeken, maar dat lukte niet, want dit nationaal park was niet toegankelijk voor het publiek omwille van de brand. Ook loketten en toiletten aan de gate van de ingang van dit natuurreservaat waren opgebrand of gedeeltelijk vernietigd. We zijn dan als alternatief naar Buffalobay gereden, maar dit moesten we ons niet beklagen, want de rotskust hier was geweldig mooi. Van zodra het hoogtij werd en wij niet meer konden zitten op de rotsen, zijn we naar de lagune wat verderop gereden, waar we onze campingstoelen hebben uitgezet en het leven rondom de lagune hebben bestudeerd vanuit onze luie zetel. Op een zandbank in de lagune zaten aalschovers, meeuwen én de zeldzame 'oystercatcher'. Deze zwarte zeevogel met rode ogen en rode bek is met uitsterven bedreigd. We hadden er al een paar dagen naar gezocht, maar niet gevonden én hier op een onbetreden stukje, niet echt toegankelijk voor het publiek, hebben we ze gevonden en geobserveerd...We zijn er wel door wat duinenbegroeing moeten voor kruipen en hebben een illegaal visserspadje gevolgd, maar het was de moeite waard. En bij het terug keren naar de auto zag ik een slang vliegensvlug wegritselen onder het duinhelmgewas. Ze lag te zonnen op de duinen en wij hadden ze opgeschrikt. En wat we op het lagunestrand ook vonden, is een heel bizar wezentje. Zie foto : een fluoblauw schepsel, een kwalachtig iets dat een donkerblauwe vloeistof uitscheidt, gelijkaardig aan inkt van een inktvis en na een half uurtje is het uitgedroogd en crepe-achtig en als je er aan komt ontploft het. Gezien ik dit diertje niet ken, riskeer ik het niet om aan te raken met mijn hand, dus deed ik het experient op het dode dier met een stokje. Wie weet wie dit intrigerend diertje is ???? Laat het dan weten, want ik ben er nieuwsgierig naar.
Voor onze natuurbeleving gisterennamiddag, hebben we in de voormiddag eerst wat cultuur opgesnoven. We bezochten de zaterdagmarkt van Sedgefield. Een combinatie van de ambachtenmarkt in Daknam op 2e pinksteren en de fiesta europa - markten, die in de zomer veel vlaamse steden aandoen. Dus een gezellige mix van kunst en prutserijen en heerlijke gerechtjes. Smullen dus. Marc kon er oesters krijgen en heeft zich hier laten door verleiden. Ik heb me tegoed gedaan aan een bretzel met brie en vijgen. En een pannekoekje met suiker achteraf. Daarna dronken we nog een koffietje met butterscotch en proefden we nog 2 kleine gebakjes : pecannoot en karamel. Euh, ikke dronk die lekkere koffie en Marc een ambachtelijk gebrouwen bier : een irish donkere van de brewery op Thesen Island.
Over eten gesproken : vandaag zijn we gaan lunchen in een zeer tof restaurant. Alsof we in de jaren 1900 tot 1960 waren. Azo een tof interieur met allemaal oude, romantische spullen. Pure nostalgie...En het toppunt is dat deze zaak wordt open gehouden door de achterkleinzoon van de beroemde Florence Nigthingale. Echt waar. Ze noemde haar kleinkinderen 'dotties' en zo werd de zaak ook genoemd nu 'Totties'. Een echte aanrader!
Fotoalbums van Zuid-Afrika