Reisverhaal «van sabi sands naar marloth park»

last time back at last in zuid afrika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 20 December 2022 - Laatste Aanpassing 20 December 2022

Voldaan na een super 4daagse in Simbavati en Sabi Sands waar we getuige mochten zijn van een luipaardkill, een terrein afbakende luipaard, leeuwen, neushoorns en nog veel meer prachtige dieren, zetten we onze tocht verder naar Marloth Park. Reikhalzend uitkijkend naar een leuk weerzien met Cliff en Anita, onze nieuwe vrienden. De rit brengt ons via de Paul Kruger gate naar Kruger NP. We rijden richting Skukuza om daar af te draaien naar Lower Sabie om van het nationale park afscheid te nemen met een lunch bij Mugs and Beans Lower Sabie. Dit keer weinig te zien vanop hun terras aan de rivieroever, want de regen valt met bakken uit de lucht. Maar onze frigobox is wel weer wat voller : lemon meringue pie, reuzecookie, quiche. Bij Cliff al een eerste maal. Met angst zetten we onze rit voort naar de Crocodile Bridge, wat als er flood is? Met zoveel regen kan dat best wel eens zijn en dan moeten we helemaal rond rijden naar Berg en Dal en Malelane om via de dodenbaan naar Marloth te rijden.

Gelukkig was deze dag een lucky day. Geen overstroming en vrije doorgang en ook een bingo-day op spotting-gebied. Nog maar net de gate voorbij en daar staan al een paar auto's aan de kant van de weg. Waarschijnlijk een 'kat' te zien ??? Effe strategisch plaats nemen, wat manoevreren en nee, dat geloof je niet, 7j lang geprobeerd ze te zien, nooit gelukt en deze reis ongelooflijk maar waar, een 2de keer Wilddogs. De wilde honden liggen wel verscholen achter bushes en struiken. en door het zomerse regenweer steeds hoger groeiende gras wordt de zichtbaarheid nog meer belemmerd. Voor foto's niet zo'n lucky day. Of toch, aan de andere kant van het struikgewas, zie ik ook een beige bewegende vlek, die ligt precies wat beter om de camera te kunnen focussen. Ik verzet de auto en ja, daar komt ie... God miljaar, het is een hyena. Heb ik me daarvoor verzet? En ja, nu ist te laat, want nu kan ik niet meer terug naar mijn beste plekje rijden, want een volgende auto belemmert dat intussen al en dan komen de wilde honden 1 voor 1 piepen en ben ik de pieneut, want kan ik geen winning kiekjes meer nemen....jammer, maar de honden hebben we toch weer voor een half uurtje mogen observeren. Fantastische jankende hond-geluiden strelen onze oren en hun natte vacht geur is ook heerlijk om op te snuiven, om maar niet te spreken van hun prachtige verschijning en interactie met elkaar.

Na de lunch beleven we nog 2 hoogtepunten tussen Lower sabie en crocodile bridge.

Twee leeuwen liggen naast de weg te rusten onder een boom. De ene, een echte sukkel, waarschijnlijk heeft die leeuwen-TBC want zijn vel kleurt grijs en zij is heel erg buiten adem. De andere een jonge mannenleeuw, wel een supermooie verschijning.

Even verder op de weg, een luipaard. Toch ongelooflijk, alles aan het einde van onze KrugerNP-bezoekdagen.

Daarna terug naar ons favoriete plekje bij Cliff en Anita. Ook daar krijg ik goed nieuws te horen. Ik krijg de kans om jonge genetkatjes te gaan bekijken en te knuffelen. Supermoment. Maar ook akelige ervaring, een warthog waarvan het halve gezicht was weggerot, vermoedelijk door een gevecht, komt bij ons staan aan het terras. Ik moet bijna overgeven, dit kan ik echt niet zien. Maar Marc geeft het beestje wat eten. Het sukkeltje eet de appeltjes en korrels op tot 2 soortgenoten hem verjagen en hij een grote gil laat. Hij had ze waarschijnlijk niet zien aankomen en kreeg nog wat klop. Ocharme. De dag erop laat Cliff weten dat de natuurwacht het beestje gaat verlossen uit zijn lijden met een schot. Heel erg, maar beter voor hem.

Laatste dag van de 3 vervangingsverblijfdagen logeren we bij Cliff zijn zuster en haar man Paul. Ook hij is een heel lieve en zorgzame man, maar vergat een geurkaars weg te nemen uit de studio. Gelukkig vindt Marc snel de dader van de indringende parfumgeur, zet die buiten en kookt voor mij een pot azijn om te kunnen ademen in het voor de rest zeer modern en prachtig verblijf.

Hier wel weinig dieren te spotten in de dichte begroeing. Oorspronkelijk hadden we bij hen willen logeren, maar de gevraagde periode was niet meer beschikbaar. Geluk bij een ongeluk, want ik voelde me veel meer thuis bij Cliff en Anita, zeer hartelijk koppel en veel meer dieren bij Kruger Willow.  Wel 1 groot voordeel in Terrapin, hier solar panels en airco voor de ganse studio. Zo blijf je gans de dag airco hebben en dat is hier wel nodig. Maar als Cliff zijn woord houdt, is dat volgend jaar in Kruger Willow ook opgelost. Want ze plannen ook installatie van zonnepanelen en airco in de living. Joepie, gered!

Die nacht ook geteisterd door een verschrikkelijk onweer, waardoor alarm in huis afging en Paul door de helse regenweer moest komen kijken in de studio. De arme man reed bij vertrek tegen onze auto. Hopelijk komt alles in orde met de verzekering. Paul nam alvast veel foto's van de verzekeringspapieren en schade en zou het in orde brengen. Hopelijk in Durban bij inlevering auto geen problemen.

En dan nu doortocht Swaziland en Mkuze....