Reisverhaal «ZuidAfrika here we come»

back to Africa | Zuid-Afrika | 0 Reacties 05 September 2017 - Laatste Aanpassing 05 September 2017

Beste lezers, familie en vrienden, we gaan weer van start met onze reisverhalen. Dit keer mogen jullie 10 weken lang mee genieten van onze avonturen. Soms wordt het een negatief verhaaltje als het gaat over de gezondheid, maar ik beloof jullie dat ik deze reis veel meer leuke dingen zal schrijven dan gezaag en geklaag over mijn longproblemen en de  zorgen dat dit met zich mee brengt...

Deze Afrikareis startte in Nederland. Een uur later dan gepland was er de take off in Schiphol, een KLM vlucht naar Joburg. We kozen speciaal voor KLM deze keer om wat meer beenruimte en zo ook wat meer ademruimte te hebben tijdens de vlucht. Het heeft geloond... Met onze benen zaten we wat comfortabeler maar nog steeds kregen we het gevoel als sardines op elkaar gepakt vervoerd te worden. Vliegen blijft een marteling. De dag er na had ik alweer een bloedneus en snotvalling en Marc elastieken benen. Maar als je dan eenmaal landt in Joburg is het tijd om de knop om te draaien en een paar versnellingen lager te schakelen om te kunnen versmelten met de langzaam aan way of life van zwart Afrika.  Tijdens deze vlucht zijn we wel verwend geweest qua eten. Het was kwaliteitseten in vergelijking met andere vliegtuigkost. Dat is ook al iets he.

Na een nachtje onrustig slapen in Joburg, Sunflower lodge, gaan we op pad met onze huurauto.

De Sunflower lodge is een aanrader. Het wordt gerund door een 70jarige zeer kranige dame en haar echtgenoot en zelfs op deze leeftijd is ze nog gepassioneerd bezig met het verwennen van haar gasten. Comfortabele kamer en lekker uitgebreid engels ontbijt. En dan de eerste afrikaanse perikelen. Ik had de levertijd van de huurauto laten vervroegen van 9u naar 8u omdat mijn ervaring leert dat men zich hier zelden of nooit houdt aan de afspraak en zo waar bijna altijd te laat komt. Het plan was om op deze manier toch tijdig on the road te zijn. Terwijl we aan de ontbijttafel zaten kwam de eerste pechtelefoon. Men zou wat later zijn met het afleveren van de auto. Niks abnormaals dus, we blijven nog rustig. Tot we de huurauto zien op de oprit rijden. Geen dacia duster dus maar een veel kleinere auto, die volgens hen ook tot de categorie M behoort en dus in de prijsklasse valt waar wij voor opteerden. Omdat ik een jaar op voorhand heb geboekt en speciaal had gevraagd naar of een duster of een nissan quasqhai, stelde ik me niet tevreden met het geleverd model. Vanaf de eerste dag dus al een 'karinneken doen'.... dit wil zeggen eens goed van mijn oren maken....aan de andere kant van de lijn wilde men eerst niet toegeven maar uiteindelijk mochten we met de chauffeur naar Joburg luchthaven rijden en daar een dacia duster ophalen. Heel raar eerst zijn er geen dusters ter beschikking en dan plots op de luchthaven wel. Het was inderdaad te mooi om waar te zijn want in de luchthaven wisten ze van niets en was er geen duster.  Maar ik geef mij niet en ga verder in discussie. Uiteindelijk wordt er ons een alternatief aangeboden, een wagen uit een hogere categorie, een hyundai tucson, zonder meerprijs. NIet wetende wat voor auto dit is, happen we toe. Maar ook deze auto is geen hogere wagen en eigennlijk  lost dit dus mijn probleem niet op om een goed zicht te hebben om wild te spotten. Dus ben ik nog steeds gefopt.Het voordeel is dat dit wel een automatische auto is. Marc zal het dus zo wel iets makkelijker hebben om te rijden. Dat is ook al iets. En nu hopen dat ik niet extra moet betalen aan het einde van onze reis. Vooruitziend dat ik ben liet ik het wel op papier zetten maar dat is nog geen garantie. We hebben zo al genoeg farces meegemaakt in het verleden. Hoofd niet meer over breken, het is inmiddels al 11u en we moeten nog van start gaan. Op weg naar Nelspruit nu. Onderweg krijg ik het toch wat moeilijk. Ik ben slap en rillerig, blijkbaar gebruikte ik al mijn energie op aan de onderhandelingen ivm de auto. De eerste confrontatie met mijn duidelijk nog steeds zwakke gezondheid. Dat belooft... 

Onze gastvrouw in Sunflowers had ons een gouden tip gegeven voor de lunch. Onderweg houden we dan ook halt bij Millies, een verfijnde wegrestaurant gespecialiseerd in 'forel'. Het was overheerlijk maar beiden kregen ons lekker eten niet op omdat we allebei te moe waren.

Tegen 16u bereiken we eindelijk onze lodge in Nelspruit, de Shandon Lodge, een prachtig establisement met een reuzemooie binnenkoer maaaaaaar ah ja de buren waren vuurke stook aan het doen en ja al op de eerste avond moet ik afrekenen met het feit dat de therapie van prof Lambrecht UZ Gent nog niets heeft opgelost.

Wat wordt dat de rest van de reis?????

Onze kamer is gelukkig goed afgesloten en we kunnen allebei vrij ademhalen en uitrusten.

Dag 2 : bezoek aan de Nationale Botanische tuin van Nelspruit. Een prachtige omgeving om de eerste afrikaanse natuur en rust op te snuiven. Een gedeelte is een tropisch regenwoud, zeer mooi. Het fladdert er vol met prachtige vlinders, sprinkhanen van 10cm groot srpringen er rond met gespreide vleugels enn plots weet ik waarom ik hier wil zijn. Niets gaat boven het één zijn met de natuur!  Een ander gedeelte is het afrikaans woud en hier worden we vergezeld door tal van speciale vogels waaronder de 'turaco', een vogel van ongeveer 30cm groot met een groenblauw vederkleed en rode vleugels. Een prachtexempaar met ook nog een grote bek. Wat een geluid produceert deze kanjer...

In deze botanische tuin worden we ook herinnerd aan de potholes van Gods Windows nabij Hazyview. Het rotsgedeelte werd uitgehold door de kracht van de schitterende waterval en vormt een natuurlijk spel van golven en deiningen in de rotspartij.

We leerden ook al heel wat bij over de struiken, planten en bomen in Zuidafrika op de gevolgde 'bomenroute' doorheen de tuin.

Het was een eerste stukje genieten. Jammer genoeg moesten we rond 13u al vertrekken om boodschappen te doen voor ons 15daags verblijf in Marlothpark bij Kruger.

We rijden Marloth gate door en onmiddellijk zie ik vervetapen, wilde zwijnen en ook hier turacu's... Super, k voel me meteen weer thuis en tel af naar het voederen van mijn lievelingsdieren in de tuin van Bart's villa Karibu.

Wat een domper als we aan het huis aankomen. De tuin is leeg, geen enkel dier te bespeuren, enkel rook hangt er tussen de bomen...De moed zakt me in mijn schoenen, maar ik wil niet bij de pakken blijven zitten....Morgen wordt het vast beter.

Dag 3 : met volle moed begin ik aan deze nieuwe dag en leg ik de gisteren aangekochte mais en zonnebloempitten klaar in afwachting van de aankoop van de balen stro/hooi en de speciale voeding voor de dieren. Ik snijd er ook een appeltje bij... Lap recht in mijn duim met het broodmes, k had gedacht dat ze ook wat vlees lusten zeker....Rap effe ontsmetten en dan de voedertafel dekken voor de beestjes.

Tijdens het ontbijt zien we onze eerste gevleugelde vriendjes opduiken : de turacus zijn van de partij, een kardinaalwever komt er bij, de lawaaierige 'goawaybird' komt ook een appeltje mee pikken. De glossy spreeuwen en bull bulls schijnen ook wel wat fruit te lusten en we zijn weer vertrokken voor het ultieme dierengenot in onze tuin. 

Een paar uur geleden heb ik de luzerne gekocht en het buffet staat klaar. Terwijl ik mijn blogverhaaltje typ komt een prachtige bushbuck al eens proeven. Dit zijn zeer mooie bosantilopen. We genieten volop van haar aanwezigheid en proberen onze nieuwe camera 6D uit. Hopelijk lukt het wat om er mee te werken want morgen gaan we naar Kruger.

Tot later....

Onze eerste Marloth dag is alsnog een succes gebleken. We zijn gaan lunchen met zicht op de crocodile river. Terwijl Marc smulde van zijn 'prawncurry' en ik van mijn inktvistubes en grote garnalen of gamba's, zagen we in de rivierbedding al verschillende krokodillen, impala's en een reuze grote varaan.

Ik heb vandaag ook ontdekt waar het gezegde 'domme gans' vandaan komt. Een paartje nijlganzen begon veel lawaai te maken. Bleek dat ze een krokodil aan het verjagen waren en nee hoor dit bleef niet bij 1 keer. Telkens een krokodil in de buurt kwam begon ze te snateren voor de ganse buurt in plaats van weg te vliegen. Beseffen die dan niet dat ze een smakelijke snack zijn voor de krokskes ????

Verder zagen we ook onze eerste kudde olifanten aan de overzijde van de rivier. Genieten tijdens de lunch dus.

Bij thuiskomst was onze voedertafel leeg gegeten...geen idee wie hier de voorbije uren zijn buikje is komen vol eten. Dat spektakel hebben we gemist. Maar de tuin zat vol met vervetapen, die we trakteerden op een appeltje en een immens groot wrattenzwijn vergezeld van 2 kinderen, die ook al uit de kluiten gewassen waren. Weer wat korrels lichter dus.

En nu een dutje doen tot het ochtendgloren en dan hup naar Kruger voor meer dierenvertier.