Reisverhaal «Villa de Leyva»

Zuid Amerika 2 | Colombia | 0 Reacties 27 September 2019 - Laatste Aanpassing 10 Oktober 2019

27 september – 3 oktober 2019      

Traject: Barichara – Villa de Leyva – Paradero Los Micos – San Jose del Nus      

Villa de Leyva      
Het dorp Villa de Leyva is vooral bekend om zijn grote centrale plein. Dit levendige dorp bevat 20.000 inwoners, de meest hooggeplaatste politieke personen zouden hier een tweede verblijf hebben. Bogotá is immers niet zo heel ver af. De ligging op 2.166 meter hoogte, zorgt voor een aangenaam klimaat, voldoende warm, doch koel ‘s nachts.

Vanuit Barichara brengt een lange bergrit ons naar Villa de Leyva. In afstand valt deze nog mee, doch de toestand van de wegen en de vele zware vrachtwagens die moeilijk omhoog geraken, zorgen voor grote vertragingen. Vandaag rijden we door een geologisch onstabiel gebied, wat te merken is aan veel diepe wegverzakkingen. Tijdens het laatste stuk, moeten we een lang eind over een zandweg, waar men aan het werken is.

Het dorpje Villa de Leyva is na Cartagena onze 2^de locatie die we graag opnieuw bezoeken. In 2008 hebben we enorm genoten van de rust in het mooie plaatsje. Al bij onze aankomst herkennen we het dorp met zijn witgekalkte huisjes, doch ditmaal oogt het veel drukker en meer toeristisch uitgebaat.
Grote oneffen kasseistenen laten ons danig hobbelen door de smalle straatjes, waar geparkeerde auto’s overal in Manga’s weg staan. Na Barichara namen we ons voor om niet meer door de dorpscentra te rijden, doch dat blijkt opnieuw onvermijdbaar, als we een goed gelegen slaapplaatsje willen vinden. Ditmaal wordt dat een mooi omheind grasveld in een woonwijk, naast een schooltje. Paarden grazen om ons heen.

Zaterdag wasdag – marktdag
Hier bevindt zich een ‘self service’ wasserette. Het is een uitzondering in Latijns Amerika dat men zelf de was kan doen, daar maken we graag gebruik van. Bovendien is dit een aantrekkelijke nieuwe zaak, waar alles blinkt. Terwijl onze was in de machines zit, praten we met de vriendelijke uitbater, die ons de tip geeft om naar de zaterdagboerenmarkt te gaan.

Op de Plaza de Mercado vinden we het kleurrijk marktje, met een enorm groot aanbod van groenten en fruit. Alle kraampjes zijn opgesteld onder tentjes, als bescherming tegen zon of regen. We laten ons verleiden en schaffen meerdere soorten fruit en groenten aan. Daarna eten we een eenvoudige, maar lekkere locale schotel onder een luifeltje. Hiervoor zoeken we een zitplaatsje uit de rook van de barbecue, niet evident.

Casa Terracotta
Net buiten het centrum van Villa de Leyva bevindt zich het Casa Terracotta. Dit bizar gevormde huis is 500 m² groot en volledig opgetrokken uit ‘terracotta’, het materiaal van onze klassieke bloempotten. Het werd helemaal met de hand gebouwd en bestaat volledig (inclusief het meubilair) uit klei, gebakken in de zon. Het gebouw bevat totaal geen cement of staal.
Bij de bouw ervan in het jaar 2000, was het de bedoeling van architect Octavio Mendoza om er zelf in te gaan wonen. Doch de populariteit van het huis, deed hem anders beslissen. Het werd een toeristische attractie.

Toen de plaats in 2008 bezochten, kwamen we net te laat, de deuren waren al gesloten, we moesten tevreden zijn met wat foto’s van de buitenkant. Ditmaal gaan we binnen een kijkje nemen. In een stijl die aan Gaudi doet denken is het huis helemaal afgewerkt en ingericht. Maar toch met een zeer eigen karakter.

Eerst bekijken we de buitenkant, zelfs de tuin is met veel oog voor detail ingericht. Via een lange trap, die lijkt op de staart van een reusachtige leguaan, komen we op verschillende terrassen terecht, tot helemaal boven op het dak. Onderweg passeren we zitplaatsen, met zelfs een barbecue.

Via één van de terrassen, kunnen we naar binnen en komen onmiddellijk in het grote slaapvertrek op de bovenverdieping uit. We tellen in totaal 4 slaapkamers, met elk een eigen badkamer en toilet, zithoek, bureau met boekenschappen, kleine terrassen, ... Ook in de ruime keuken merken we duidelijk oog voor detail. Badkamers zijn afgewerkt met mozaïek, verder is alles in ‘terracotta’, net als de buitenkant.
Dakramen laten veel licht naar binnen, we voelen onmiddellijk de bewoonbaarheid van dit huis aan. De warme afwerking met zijn vele gebruiks- en kunstvoorwerpen, beelden, rieten matjes op zitplaatsen, boeken, … maakt het zelfs gezellig. Een grappig detail: wanneer we de titels van de vele boeken lezen, merken we dat een groot aantal in het Nederlands zijn.

Opnieuw naar de grote warmte
Na enkele dagen rondkuieren in het mooie plaatsje, beslissen we verder te trekken. Het grote plein vinden we nog steeds schitterend, met de rustige ambiance eromheen. De straatjes eromheen zijn leuk om zien, doch jammer van de vele winkeltjes en restaurantjes die het authentieke karakter wat verminderen. Toch was het leuk om dit plaatsje terug te zien, het geeft een idee over de evolutie sinds 2008. Dit zien we enkel in de meest toeristische plaatsen, zoals hier. Minder bezochte locaties, daarom niet minder mooi, blijven nog steeds meer hun authentiek karakter bewaren.

Dat deze locatie drukker wordt, merken we ook aan de 2 andere campers die we er ontmoeten. Het is leuk om ervaringen uit te wisselen, met Paul & Tania uit Nieuw Zeeland en met Jenny & Cristian, zij is Duitse, hij Chileen.

Onze volgende bestemming zijn enkele kleine koloniale dorpjes in de omgeving van Medellin. De stad laten we over, omdat we die in 2008 al uitgebreid bezochten.

Helse rit door de bergen
We keren een stukje op onze route terug, een kronkelende bergweg met vele werkzaamheden. Verder volgen we route 62, waarvan we hoorden dat deze zeer slecht zou liggen. Het eerste deel valt goed mee, het blijft een zeer bochtig parcours door een schitterende felgroene omgeving.

Eenmaal wat verder, komen we opnieuw in een geologisch onstabiel gebied, met alle gevolgen van dien. Voortdurend diepe wegverzakkingen, asfalt die plots onderbroken is over een groot stuk, met plotse niveauverschillen van het wegdek en grote, diepe putten, … Langzaam rijden is de boodschap. Aan het begin van de weg staat een bord dat vrachtwagens met oplegger niet toegelaten zijn. Gelukkig, want de vele korte bochten zouden hen in de problemen kunnen brengen. En zo moeten wij daar al niet voor opletten bij elke bocht in aantocht …

Omdat de rit nog langzamer verloopt dan verwacht, stoppen we bij een locaal basisrestaurantje aan Paradero Los Micos. Hier zullen we het avondmaal gebruiken, op voorwaarde dat we in de tuin mogen overnachten. Dat is geen probleem, de vriendelijke dame nodigt ons prompt uit: het eten wordt geserveerd om 18 u. Ondertussen genieten we van de geluiden in de mooie natuur, opnieuw horen we een collibrie zoemen, voor we deze zien. In Villa de Leyva zagen we er ook al enkele. We mogen kiezen tussen steak en kip, naar gewoonte in de locale restaurantjes. Veel variatie kent men niet. Doch de steak die we hier voorgeschoteld krijgen is echt lekker, met rijst, frietjes en gebakken banaan. En de volgende verrassing is de prijs … 21.600 COP (5,5 EUR) voor onze 2 schotels en 2 coca cola’s.

’s Avonds krijgen we een heus tropisch onweer over ons heen … de regen valt met bakken uit de lucht, met voortdurend felle lichtflitsen vanuit alle richtingen. Onze verwachting dat Manga daardoor wat properder zal worden, blijkt ’s ochtends ijdele hoop.

Tijdens het vervolg van de rit, wordt de weg enkel nog minder goed te rijden. Wellicht heeft de felle regen daar geen goed aan gedaan. De putten worden dieper, de weg smaller door verse modder- en steenlawinetjes, bovendien moeten we regelmatig door diep water rijden, verspreid over de ganse breedte van het wegdek gedurende meerdere meters.
Vlak voor het stadje Landazuri denken we dat het niet meer erger kan, doch in het stadje is het toch al smalle wegdek, over een lange afstand opengescheurd en vormen zich zeer diepe geulen. Daar willen we niet met onze wielen in belanden. Brommertjes, voetgangers, honden die op het wegdek liggen en nergens voor wijken, … maken de doorgang alleen maar krapper. Ook daar geraken we voorbij …

Vanaf het plaatsjes Cimitarra verbetert de weg, we komen aan de andere kant van het gebergte in de provincie Antioquia terecht. Ook het landschap verandert, van broze zand- en rotswanden naar glooiende weilanden. Het blijft indrukwekkend mooi. In San Jose del Nus zullen we overnachten op de parking van een benzinestation, de heerlijke rust en stilte van de vorige nacht zullen we hier missen.

TIPS:
PLAZA DE MERCADO – ZATERDAGBOERENMARKT
Leuk om bezoeken, met veel kleurrijke groenten- en fruitkraampjes, alsook een aantal etensstalletjes met eenvoudige locale schotels aan economische prijzen (2 schotels + 2 frisdranken, 22.000 COP). Marktje gaat door op zaterdag tot rond 15 u.
Inkom: N.v.t.
Coördinaten: 05.631015 – 73.520826

WASSERETTE –SELF SERVICE
Dit is de eerste ‘self service’ wasserette die we in Colombia tegenkomen. Grote nieuwe machines (opgestart 3 maanden terug), zeer proper. Wassen is steeds met koud water, zoals (bij ons weten) overal in Zuid Amerika. Indien gewenst, hoeft men hier niet te blijven, de vriendelijke uitbater is bereid om de was uit de machine in een droogkast te stoppen en nadien in een wasmand … maar plooit niets op. Gratis WiFi. Kwaliteitskoffie zal binnenkort worden aangeboden, machine is besteld.
Prijs: 14.000 COP voor machine van 8 kg, inclusief drogen, wasproduct, wasverzachter en geurdoekjes in de droogkast. Dit is minder dan de helft van de prijs van een normale wasserette, waar je de was afgeeft en later ophaalt.
Coördinaten: 05.634180 – 73.525420

DRINKWATER UIT DE MUUR
Aan de straatkant kan men drinkwater tappen via een eenvoudig kraantje in een kloostermuur. Hiervoor vraagt men een donatie, er is een gleuf in de muur voorzien. Locale mensen komen hier voortdurend hun vaatjes vullen.
Coördinaten: 05.635950 – 73.523250

OVERNACHTINGEN:
VILLA DE LEYVA – GRASPARKING
Coördinaten: 05.636211 – 73.520373
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Grasterrein binnen omheining, achter een schooltje in een woonwijk. Vrij rustig, op het moment van aankomen en vertrekken van de schoolkinderen na. Geen voorzieningen.
Minpunten: Enkele schoolkinderen zijn door de camper aangetrokken, ze kunnen niet laten ertegen te duwen, aan de trap te prutsen, eentje kleeft een kauwgum op de motorkap.

PARADERO LOS MICOS –PARKING ACHTER HET HUIS
Coördinaten: 06.170584 – 73.711094
PRIJS: We eten in het restaurantje en mogen in de tuin overnachten.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Kiezelterrein achter het restaurantje en het huis. Op de weg hier is weinig passage, die helemaal stilvalt ’s nachts. Zeer rustig. Geen voorzieningen.
Het avondmaal wordt om 18 u geserveerd.
Minpunten: /

SAN JOSE DEL NUS –PARKING BENZINESTATION
Coördinaten: 06.497356 – 74.827885
PRIJS: Gratis.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
Grote zandparking aan een benzinestation langs route 62, met hotel, restaurantje, autowerkplaats, carwash. Toiletten, douche (bij de mannentoiletten), water, WiFi.
Minpunten: Lawaaierig door trucks die voortdurend aankomen en wegrijden.

GEREDEN TRAJECT:
Barichara – San Gil – Socorro – Barbosa – Autoboy – ^2.315 mh – Santa Sofia – Villa de Leyva, 186 km
Hoofdweg 45A: vrij wat vrachtverkeer en autobussen, iets minder druk dan het stuk ten noorden van San Gil. Bochtige bergweg. Gelegen in een geologisch onstabiele regio, waardoor veel verzakkingen in het wegdek zitten, vaak vrij diep en schuin.
Zijweg 62: wat rustiger, eveneens vrij bochtig, doch minder oneffenheden.
Via Moniquira Santa Sofia: smalle bergweg, gedeeltelijk zeer goed, maar grotendeels onverhard en wegwerkzaamheden die voor vertragingen zorgen.
Dorpsstraten San Gil zijn smal en zeer druk.
Dorpsstraten Villa de Leyva zijn smal, vrij druk en zeer hobbelig door dikke, slecht gelegde kasseistenen.
TOL: 8.200 COP, peaje Oiba (weg 45A)

Villa de Leyva – Santa Sofia – Patromil – Barbosa – Paradero Los Micos, 100 km
Dorpsstraten Villa de Leyva zijn smal, we kiezen deze keer niet voor de centrale straat, die minder druk is, maar even hobbelig door de dikke, slecht gelegde kasseistenen.
Via Moniquira Santa Sofia: smalle bergweg, gedeeltelijk zeer goed, maar grotendeels onverhard en wegwerkzaamheden die voor vertragingen zorgen. Ietwat drukker dan op heenweg.
Route 62: zeer bochtige bergweg. Eenmaal weg 45A gekruist, niet toegankelijk voor vrachtwagens met oplegger. Dit is terecht, de vele korte bochten zouden een probleem vormen voor de lengte van deze voertuigen. Na een eindje, verslechtert de toestand van de weg en moeten we zeer langzaam rijden. Door geologische onstabiliteit zijn er vele diepe wegverzakkingen in het asfalt, stukken waar het asfalt weg is, grote diepe putten en oneffenheden die vaak een soort traptrede vormen, … Deze zeer slechte stukken, worden voortdurend afgewisseld met stukjes goed asfalt. Doch hoe verder we komen, hoe minder goed de weg er bij ligt. Toch genieten we van de mooie omgeving!

Paradero Los Micos – Landazuri – Cimatarra – Puerto Berrio – San Jose del Nus, 183 km
Route 62: vervolg zeer bochtige bergweg. De toestand van de weg verslechtert nog steeds, zeer langzaam rijden is de boodschap. Door geologische onstabiliteit zijn er nog steeds vele diepe wegverzakkingen in het asfalt, stukken waar het asfalt weg is, grote diepe putten en oneffenheden die vaak een soort traptrede vormen, … Ook wordt het wegdek zeer smal, door een aantal rots- en zandlawinetjes, sommige duidelijk wat ouder, maar wellicht enkele nieuwe door de hevige regen van de avond ervoor. Ditmaal moeten we meermaals door diep water rijden, dat zich meterslang over de breedte van het wegdek verspreidt, of dit door de zware regenbui komt vragen we ons af. De zeer slechte stukken worden minder en minder afgewisseld met stukjes ‘beter’ asfalt. Nog steeds gaat de wegkwaliteit erop achteruit, tot rond en in het stadje Landazuri. Daar zitten een aantal scheuren in het wegdek, die zeer diepe geulen vormen in de lengterichting.
Toch blijven we genieten van de schitterende omgeving!
Eenmaal voorbij het plaatsje Cimitarra, verbetert het wegdek snel, doch het parcours blijft zeer bochtig.
TOL: 8.500 COP, peaje Puerto Berrio (weg 62, voorbij de stad Puerto Berrio)

EXCURSIES:
VILLA DE LEYVA – GROOT KOLONIAAL DORP
Zeer aangenaam dorp om te vertoeven, met veel ambiance in de straatjes omheen het grote plein. Rondkuierend in het dorp zijn veel ontdekkingen te doen, een aantal kloostergebouwen, kerkjes, pleintjes, koloniale huizen, … en genieten van een hapje of een drankje in één van de kleine zaken.
Op meerdere locaties omheen het centrale plein bevinden zich chocolademuseums, doch dit blijken enkel restaurantjes en pralinewinkels te zijn. Van de chocoladeproductie is niets te zien.
Casa Terracotta: meer een kunstwerk, in zeer grillige vorm. Boeiend om te bezoeken.
Coördinaten: 05.634802 – 73.536536
Inkom: 10.000 COP pp.
SCORE: 5/5
INKOM: N.v.t.
PARKING:
We vertrekken steeds te voet van onze slaapplaats.
Coördinaten: 05.636211 – 73.520373