Reisverhaal «Luang Prabang»

We komen hier aan met de boot na een schitterende tocht over de azuurblauwe Nam Ou rivier, die vlak voor Luang Prabang in de brede Mekong uitmondt. Ondanks de vele toeristen straalt deze stad toch een zekere vorm van rust uit. De mooie grote huizen in Frans Laotiaanse stijl, omringd door groene tuinen, zorgen hiervoor. In de hoofdstraat heerst een gezellige drukte, toeristen kuieren tussen de kleurrijke winkeltjes en restaurantjes. Verse stokbroden, kaas, wijn, fois gras op het menu, de franse gesproken taal, officiële slogans en naamgeving in het Frans, … herinneren aan de Frans koloniale tijd.

’s Ochtens gaan we kijken naar de tocht van de bedelmonniken doorheen de straten van de stad. Ontelbare in oranje uitgedoste mannen, jong en oud, wandelen in een lange rij langsheen de op het voetpad zittende gelovigen die graag hun offer willen brengen. Ze dragen allemaal een grote rijstpot met deksel, waarin de gaven worden gedeponeerd. Niet enkel rijst wordt uitgedeeld, ook andere voedingswaren, brikpakjes met drank, koekjes, snoep, tandpasta, tandenborstels, … zelfs geld.
Wat ons zo tegensteekt hieraan is dat een groot deel van de rijst terug uit de potten wordt gehaald en in grote manden op de grond gegooid.
Misschien zijn de potten te vol ? Maar dit moet toch frustrerend zijn voor de gulle gever hiervan ? En waarom enkel de rijst ?
Tussen de gelovigen nemen een aantal toeristen plaats die rijst kochten om uit te delen, ze willen op de foto. Dit is echt storend aan de hele ceremonie, die toch deel uitmaakt van een sereen geloof. In ons hotel vraagt men om hier zeker niet aan deel te nemen.
Vele foto’s worden genomen met flits. Ook wij maken vele foto’s, maar trachten dit van op een afstandje te doen en vooral zonder het gebruik van de flits. Dit wordt overal in de stad zo gevraagd.

De stad verkennen we door een wandeling te maken die wordt voorgesteld in ons reishandboek (LP). Deze leidt ons door rustige buurten met prachtige panden, langs de kleurrijke versmarkt, naar de oevers van de Mekong en de Nam Khan rivier, naar enkele prachtige tempels, het Royal Palace, …, om te eindigen op Phu Si hill waar we de zonsondergang bewonderen. Een prachtige wandeling waarover we de ganse dag doen en die ons de stad toont in al zijn aspecten.
De Wat Xieng Thong is een tempel die anders is dan de meesten. Niet enkel de voorzijde is bijzonder, maar vooral ook de achterkant van de gebouwen zijn prachtig beschilderd in Laotiaanse stijl met kleine figuurtjes die plaatselijke legendes afbeelden.
Het Royal Palace museum boeit ons zeer. We krijgen er een idee over de geschiedenis van het land tijdens de monarchie, vóór de communisten in 1975 het bewind overnamen. Vooral de legende, die door middel van schilderijtjes (met telkens een uitleg in het Engels ernaast hangend) op de muren doorheen het ganse paleis wordt afgebeeld, is leuk om volgen. In de garage van het paleis bewonderen we de oude auto’s waarmee de Koninklijke familie in de jaren ‘60 rondreed. Ook de foto tentoonstelling ‘drijvende monnik’ in een bijgebouw vinden we een bezoekje waard.

Vele hotelletjes bieden een vast menu aan voor het vieren van oudejaarsavond. We kijken wat rond, maar het lijkt ons allemaal nogal veel. Na 2 ½ maanden reizen in Azië hebben we echt geen zin in een uitgebreide menu, we zijn het vele eten niet meer gewoon. Echt wel grappig, de Franse restaurantjes hebben allemaal Fois Gras op het menu staan, de Laotiaanse restaurantjes zeewier.
Uiteindelijk belanden we in één van de betere restaurantjes (hun prijzen zijn in dollars uitgedrukt in plaats van de plaatselijke munt Kip), waar we à la carte kunnen eten. Na 45 minuten wachten hebben we nog steeds niet besteld, we krijgen pas de kaart. Rondom ons is 1 tafeltje aan het eten, de anderen wachten allemaal en zijn voor ons aangekomen. Dit ziet er echt niet goed uit … Een man die zijn aperitief heeft gekregen, maar niet de bijhorende hapjes die hij bestelde, geeft het wachten op. Hij rekent af en vertrekt. Een koppel aan de tafel naast ons kregen enkel hun glas bier, maar ook nog niet de kans te bestellen. Ook zij druipen af. Dit waren wij ook al van plan, dus volgen we het rijtje.
Uiteindelijk belanden we in een druk restaurantje van een Zwitser. Hier staan vooral Zwitserse, Oostenrijkse en Duitse gerechten op de kaart. We eten een soepje, spaghetti met zalm en ijs. Zoveel eten zijn we niet meer gewoon … het lukt ons amper dit op te krijgen.

Op nieuwjaarsdag willen we de Kuang Si watervallen bezoeken. Op aanraden van een Canadees koppel, waarmee we sinds een aantal dagen regelmatig contact hebben, nemen we niet deel aan een georganiseerde excursie. Deze spenderen niet voldoende tijd aan de prachtige watervallen. Met een Iers en een Duits koppel delen we een tuk tuk ernaartoe.
Eerst bewonderen we de zwarte beren die aan de ingang van de watervallen binnen grote omheiningen leven. Deze zijn allemaal gered van de handel in jonge beren toen ze nog zeer jong waren. Het kenmerk van deze dieren is een witte V in de hals, telkens een beetje anders en uniek.
De azuurblauwe rivier stroomt over kalkrotsen die uitgehold zijn tot mooie zwempoelen in alle afmetingen. Stroomopwaarts komen we bij steeds hogere watervallen, tot aan de laatste die echt prachtig is. Hier nemen we het pad rechts van de waterval omhoog, om via glibberige uitgesleten rotstrappen bij de top van de waterval uit te komen. We waden doorheen het koele heldere water naar de overkant van de brede rivier en genieten ondertussen van een zeer mooi uitzicht. Aan de andere kant dalen we af over een goed trappenpad langs de rand van de waterval, met houten trappen waar het water onderdoor stroomt. Veel gemakkelijker dan de heenweg.
Ons gezelschap neemt een koele duik in de waterpoelen aan de voet van de watervallen. Het water is koud, maar deugddoend !
  

Ernaartoe:
te voet Ban Sop Houn – Nong Khiaw
boot Nong Khiaw – Luang Prabang, 110.000 LAK pp, 6 ½ uren onderweg, prachtige boottocht, ietwat oncomfortabel zitten op de houten planken
tuk tuk Luang Prabang steiger – hotel, 5.000 LAK pp

Hotel:
Ammata guesthouse, 40 USD per nacht (aanvankellijk 45 USD pn) voor een 2 persoonskamer met sanitair (warm water), airco, ventilator, WIFI, gratis drinkwater en koffie, zitterras voor de kamers, zitplaatsen in een niet gezellige tuin, in het oude stadscentrum, tel. 071-212175, Koun Xoa road, pphilasouk@yahoo.com, veel te duur prijs/kwaliteit, alle accommodatie zit vol in de eindejaarsperiode, waardoor de prijzen onrealistisch worden opgetrokken

Excursies:
Monniken bedelronde: gratis, mogelijkheid tot aankoop eten voor de monniken, wordt afgeraden door ons hotel, wij zijn immers geen Boeddhisten

Wat Xieng Thong: 20.000 LAK pp, aanrader

Phu Si heuvel: 20.000 LAK pp, we beklimmen de heuvel om de zonsondergang te zien, deze is mooi, maar door de massa mensen op de heuveltop en de boomtakken die ervoor hangen, niet echt fotogeniek.

Royal Palace museum: 30.000 LAK pp, open: 8.00 u – 11.00 u en 13.30 u – 16.00 u. Aanrader !

Kuang Si watervallen: 25.000 LAK ingang. Aanrader !
ernaartoe: tuk tuk, 50.000 LAK pp (200.000 LAP voor de tuk tuk), wachttijd chauffeur inbegrepen (3 ½ uren), gedeeld met andere toeristen

Tip: Voor het bezoek aan de Kuang Si waterval stelden we een tuk tuk chauffeur voor om enkele toeristen bij elkaar te zoeken zodat de prijs per persoon kon dalen, we spraken hiervoor een vertrekuur af (dat ons de ruimte gaf om alsnog aan een georganiseerde toer deel te nemen mocht hij niemand vinden). Hij slaagde hierin, wat ons meer vrijheid gaf dan bij het deelnemen aan een georganiseerde toer, waarbij de tijd aan de waterval zeer beperkt is omdat er nog andere bezoeken mee gecombineerd worden, de prijs is dezelfde. Wij waren langer onderweg.

Tip: een mooie zonsondergang is te bewonderen aan de rand van de Mekong rivier of aan de overkant van de bamboe brug over de Nam Khan rivier.