Reisverhaal «Ichuña »

Peru | 0 Reacties 22 Maart 2022 - Laatste Aanpassing 31 Juli 2022

22 – 25 maart 2022     

Traject: Miraflores – Ichuña     

Ichuña     
De gemeente Ichuña is gelegen langs de Ichuña rivier, midden op de Altiplano en heeft een 1.400-tal inwoners. Hier werd in 2003 een universiteit gestart, in samenwerking met een Belgische instelling. Veel is te danken aan de grote inzet van de Belgische priester Jef, die hier gedurende 20 jaren heeft gewoond en de promotor van het project was. De inwoners van Ichuña zijn hem nog steeds immens dankbaar voor wat hij allemaal deed en nog steeds doet, nu vanop afstand.

Jaarlijks heeft men hier gemiddeld 390 studenten, ongeveer de helft meisjes en jongens. Ze komen uit verschillende regio’s van het land hiernaartoe na het beëindigen van hun secundair onderwijs, vanaf 17 jaar. Elke studierichting aan dit instituut duurt 5 jaren. Verblijf wordt de studenten geboden in een speciaal voorzien gebouw. Tijdens de vakantieperiodes hebben ze de mogelijkheid om hier te blijven en mee te werken aan speciale projecten van de gemeente.

In 2005 hebben we met een groepje van 8 vrienden Ichuña bezocht. Toen was dit een zeer klein dorpje, met een onproportioneel groot universiteitsgebouw. Accommodatie was uiterst basis, slechts 1 hotelletje was beschikbaar, het werd gebruikt door ingenieurs die hier logeerden in het kader van mijnbouw in de regio.
Toen werden we zeer goed ontvangen, met in het universiteitsgebouw de groet aan de Belgische en de Peruaanse vlag op maandagochtend. Studenten van de richting toerisme / Engels namen ons mee voor de beklimming van de Choucapaca berg, 5.050 meter hoog. Een leuke ervaring. De burgemeester vroeg ons advies, over wat hij moest organiseren voor het ontvangen van toeristen.

Omdat we benieuwd zijn naar de evolutie van dit sympathieke dorpje op de Altiplano, wilden we opnieuw een bezoek aan Ichuña brengen, nu we in Peru rondreizen.

Aankomst in Ichuña
Vroeg ’s ochtends verlaten we onze overnachtingsplek nabij Miraflores, het voelt niet goed hier lang te blijven omdat we vermoeden dat het privé terrein is. We rijden de enkele kilometers naar Ichuña, de weg ligt zeer modderig, met diepe plassen, door de overvloedige regen van gisterenavond.

Voor we Ichuña inrijden, stoppen we op een pleintje bij het voetbalterrein. Hier ontbijten we.

Onze GPS stuurt ons door de hoofdstraat, dit is de doorgaande weg. Doch het mooi geplaveide straatje is zeer smal. Halfweg staat een pick-up truck mooi langs de kant geparkeerd, we kunnen er desondanks niet passeren. Enkele vriendelijke mensen helpen zoeken naar de chauffeur. De man komt uit een restaurantje en rijdt zijn voertuig een heel eind achteruit, tot hij aan de kant kan stoppen en ons doorlaten. Hij bevestigt dat dit de doorgaande weg naar Puno is. Doch een andere man raadt ons aan om beter via een onverharde parallel straat te rijden, die een stuk breder is, mochten we nog terugkeren.

We gaan op zoek naar een geschikt overnachtingsplaatsje, denken dat ergens aan de kerk te vinden. Die ligt aan het centrale plein, boven de hoofdstraat, en is te bereiken via een smal zandbaantje. Het straatje inrijden is maar krap, we geraken maar net door in het straatje naast de kerk. Gelukkig vinden we er een onbebouwd perceeltje, waar Manga mooi op past. In het gemeentehuis vragen we of we hier mogen parkeren en overnachten, of dat ze verkiezen dat we bij het voetbalplein gaan staan. De vriendelijke man zegt dat hij het veiliger vindt in het centrum, hij gaat mee kijken waar we staan geparkeerd. Het is prima, dit is het pand waar vroeger het huis van priester Jef stond, het is geen privé terrein.

Te voet gaan we het dorpje verkennen, iedereen op straat groet ons vriendelijk. We kopen brood en zoeken de plaats waar benzine te verkrijgen is, achter een gesloten deurtje. Voor ons vertrek zullen we hier onze tank laten bijvullen.

Onverwacht bezoek
Wanneer het begint te regenen, keren we terug naar Manga. We brengen er rustig de namiddag door. Tussen de buien in, komt een jongetje de camper fotograferen. Een andere jongen ziet Marc buiten komen en loopt op hem af. ‘Is dit je huis? Heb je ook een bed?’ Hij komt een kijkje nemen, van in de deuropening.

Wat later horen we stemmen, er wordt geklopt. Een delegatie die bestaat uit 5 personen van de ‘Alianza Ichuña-Belgica’ komt ons verwelkomen. Er volgt een leuk gesprek, wat aardig lukt ondanks onze eerder beperkte kennis van het Spaans. Alle tijd die we tijdens de pandemie hebben besteed aan Spaanse lessen, loont!
We vertellen dat we hier in 2005 waren en wat er allemaal is veranderd. Het was toen een klein dorpje. Aan de rivier lag een modderterrein, waar nu een mooie dijk met wandelpromenade wordt aangelegd, met banken onder luifeltjes. Er was maar 1 hotel, zeer basis en zonder enig comfort, nu zijn er meerdere kleine hotelletjes. Het gemeentehuis en het pleintje zijn helemaal vernieuwd.

Ze vragen of we nog even blijven, het is interessant voor hen dat we hier zijn naartoe gereisd. Morgen willen ze ons om 8.30 u ophalen voor een bezoek aan het pedagogische instituut. Nadien zal de dame uit het gezelschap ons meenemen naar de afdeling technologie, waar ze ons ook graag willen ontmoeten. En daarna zijn we uitgenodigd bij de burgemeester. Dat belooft een interessante dag te worden.

Meerdere officiële ontvangsten op een rij
Om 8.30 u haalt Wilmer ons op. Hij brengt ons naar het kantoor van het Pedagogisch Instituut, waar zijn collega’s op ons wachten. Eén van de doelstellingen van dit instituut is om de traditionele locale talen Quechua en Aymara te onderwijzen, zodat deze niet verder verloren gaan maar door de jongere bevolking opnieuw worden gekend.
Na de voorstellingen van de aanwezigen en onszelf, volgt een vragenronde. Men informeert ook of we hun instelling zouden willen promoten bij vrienden en andere reizigers. Iedereen is welkom om hier een bezoek te brengen, gesprekken of uitstapjes met studenten kunnen worden georganiseerd, wie dat wenst kan aan hen komen lesgeven, éénmalig of voor een langere periode. Aan het einde van de vergadering krijgen we een ‘officieel’ document, opgesteld in de vorm van een decreet, waarmee we als ‘illustere gasten en voorname bezoekers’ worden bestempeld, die voor hen een belangrijke steun zijn. Men overhandigt ons als bedanking voor onze aanwezigheid elk een mooie sleutelhanger, van kleurrijk handwerk uit Ichuña. Aan het einde van de vergadering wordt er frisdrank en koekjes gepresenteerd, foto’s worden genomen als herinnering van dit aangename samenzijn.

Daarna krijgen we een rondleiding op de campus, met een gebouw voor accommodatie van de studenten en meerdere lesgebouwen. We worden tot op het dak meegenomen, waar we een mooi overzicht hebben, alsook over Ichuña.

Hierna worden we meegenomen naar het Technologisch Instituut, waar we aan andere mensen worden voorgesteld. De vergadering in de computerklas verloopt min of meer hetzelfde als deze hiervoor, alsook het vriendelijke verzoek om hulp. Ook hier krijgen we een officiële bevestiging van onze ‘vriendschapsbanden’, waarbij men ons bedankt voor onze aanwezigheid met broederlijke groet. Gevolgd door de bijhorende frisdrank, koekjes en foto’s. Het is middag, er is een schotel voor ons voorzien, met lekkere forel uit de rivier in het dorp.

Na de middag worden we vergezeld door Faustino, leraar Engels, die ons de ganse voormiddag vergezelt en optreedt als vertaler indien nodig. Hij neemt ons ook mee naar een 14-daags lokaal marktje, waar mensen uit omringende dorpen hun landbouwproducten komen aanbieden.

Om 14 u worden we verwacht bij de burgemeester. Ditmaal worden we vergezeld door Jenny, eveneens lerares Engels. Handig dat men ons zo wil helpen met de taal. Ook hier een gelijkaardig gesprek, met de bijhorende frisdrank, koekjes en foto’s.
De burgemeester wil graag Ichuña op de toeristische kaart brengen, om de cultuur uit de omgeving te delen met geïnteresseerde bezoekers. Hoe meer mensen hier naartoe komen, hoe liever, iedereen is welkom! Hij vraagt of we hem kunnen helpen deze boodschap te verspreiden.
Hier krijgen we ook de vraag of we morgen nog kunnen blijven. Er is een bijeenkomst met de studenten die hier in de zomervakantie aan een milieuproject hebben gewerkt, waarbij ze in de omgeving overal bomen zijn gaan planten. Het schooljaar start op 11 april, voor velen de eerste keer dat ze ter plaatse les kunnen volgen. Tijdens de 2 voorbije jaren van pandemie, was alle onderwijs in Peru virtueel. Men vraagt ons of we de studenten willen toespreken, hen motiveren zich optimaal in te zetten voor hun studies.

’s Avonds wordt er op onze deur geklopt. Een vrouw uit de buurt komt bezorgd vragen of we wel eten hebben, ze wil voor ons een forel klaarmaken.

Ceremonie met studenten
De volgende ochtend haalt Jenny ons op om naar het voetbalstadium te gaan. Daar zijn stoelen klaargezet onder luifels die de deelnemers beschermen tegen de felle hoogtezon.

In afwachting van de uitgenodigde sprekers, praten we wat met de studenten, die uitgedost zijn in de kleurrijke traditionele kledij. Ze vertellen over hun project, waarbij ze de ganse vakantie bomen hebben geplant in de regio. Vandaag is het hun laatste werkdag. 11 april zullen ze hun nieuwe schooljaar aanvangen, het zijn zowel pedagogische als technologie studenten.

Eenmaal iedereen aanwezig, worden wij verzocht om plaats te nemen bij de burgemeester en de genodigden, in plaats van tussen de studenten te blijven zitten.

De ceremonie bestaat uit speeches van verschillende personen, waarbij een aantal mensen in de bloemetjes worden gezet, alsook de werkstudenten. Certificaten worden aan de studenten overhandigd. Onverwacht worden ook wij naar voren geroepen, we krijgen van de burgemeester een glazen kader met een officiële onderscheiding als voorname persoonlijkheid, die wordt geregistreerd in het ereregister van Ichuña. Hierbij worden we bedankt voor ons bezoek aan Ichuña en voor de interesse die we betonen voor hun problematiek. Ook krijgen we elk enkele geschenken, o.a. een tasje in typisch handwerk, een zonnehoed met het logo van de gemeente, …

En dan mogen wij het woord tot de studenten richten. Gelukkig waren we gisteren verwittigd en hebben we aldus een tekstje in het Spaans voorbereid. Zomaar uit het vuistje spreken is niet evident, daarvoor kennen we de taal niet voldoende … dat hebben we tijdens de vergaderingen van gisteren ondervonden.

Aan het einde van de ceremonie, wordt er nog wat nagepraat. Zowat iedereen wil met ons op de foto. We wisselen een aantal E-mail adressen uit en worden Facebook vriendjes met de politiebrigadier. Zijn collega vertelt al lachend dat we met een ‘camion’ door de smalle dorpsstraat reden bij aankomst en niet door konden.

Afscheid van Ichuña
’s Ochtends om 8 u wordt er al op onze deur geklopt, Wilmer wil nog afscheid komen nemen. Hij kwam ons de eerste dag verwelkomen en was erbij tijdens de eerste vergadering in het pedagogische instituut. Hem hebben we gisteren niet meer gezien. Hij vraagt hoe laat we vertrekken en zal ons dan nog een keer komen uitwuiven.

Ook in de straten worden we door mensen uitgewuifd en nog een keer enthousiast toegeroepen dat we steeds opnieuw welkom zijn. Wat is dit een warme en vriendelijke gemeente, waar men duidelijk niet gewend is om bezoekers te zien!

Zelf nemen we ons voor om bij terugkeer naar het noorden, wanneer we opnieuw Peru zullen passeren, hier nog een keer langs te komen en wat langer te blijven.
De lange ruwe weg hiernaartoe is het zeker waard!

OVERNACHTINGEN:
ICHUÑA – BRAAKLIGGEND PANDJE ACHTER DE KERK
Coördinaten: -16.140069, -70.535110
Gelegen op 3.785 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Klein onbebouwd perceeltje achter de kerk, vlakbij het dorpsplein. We vragen in het gemeentehuis toestemming om hier te parkeren en overnachten. Voertuigen passeren hier niet, enkel voetgangers. Rustig!
Geen voorzieningen.
Minpunten: /

GEREDEN TRAJECT:
Miraflores – Ichuña, 4 km
MO-103: zeer smalle weg, vrij modderig door de regen van de avond ervoor. Wegdek met veel putten en nog steeds veel stroompjes te kruisen.
Straten in Ichuña: de hoofdstraat is geplaveid, maar te smal om te kruisen met een breed voertuig. Beter is een parallel straat (de 2^de straat te tellen van aan de rivier, want de dichtste bij de rivier is halfweg versperd), die ook door bussen en vrachtwagentjes wordt gebruikt. Het straatje naar de overnachtingsplek achter de kerk is smal en modderig, past net voor een breed voertuig. Aan de kerk kan worden gedraaid.