Reisverhaal «wachten … in volledige isolatie!»

Zuid Amerika 2 | Peru | 1 Reacties 27 Maart 2020 - Laatste Aanpassing 06 September 2021

27 maart – 2 oktober 2020     

Traject: Huancayo     

Complete isolatie     
Peru is een land met een grote complexiteit, omwille van diverse bevolkingsgroepen en culturele achtergronden. Het is een uitgestrekt land met een grote verscheidenheid aan geografische en klimaatzones.

Toch kent de Corona pandemie in Peru een langzame start, wellicht dankzij de zeer vroege en strenge maatregelen, de vele controles … Pas in april beginnen de cijfers echt snel te klimmen. In de noordelijke grensprovincies zijn de aanvankelijke wantoestanden, het weigeren om de Corona maatregelen te aanvaarden door de bewoners, ondertussen onder controle.

Al vlug komt men tot de ontdekking waar het probleem zit … de overdekte vers markten vormen een haard van besmettingen. Zonder deze markten met verse producten kan men hier echter niet verder, supermarkten met hun Europese prijzen zijn niet betaalbaar voor velen. Deze verzamelingen van kleurrijke marktkraampjes vormen de plaats bij uitstek waar kleinschalige landbouwers en fruitkwekers hun producten komen aanbieden. Maar omdat die zich meestal binnenin grote gebouwen bevinden, komen te veel mensen samen zonder veel ruimte voor afstand.

Onmiddellijk begint men massaal te testen, daarvoor gebruikt men snel testen. Hierbij test men de aanwezigheid van Covid in het bloed, door een prikje in een vinger. Wie bij deze testen positief kleurt, moet een moleculaire test ondergaan, immers immuniteit na de ziekte toont ook positief aan. Iedereen die besmet wordt ondergebracht in speciale quarantaine hotels.

De markten worden gesloten, gedesinfecteerd en gereorganiseerd. Grote markten worden verplaatst naar meerdere kleine locaties, in scholen of op sportterreinen. Zo kan met grote massa’s mensen op 1 locatie vermijden. Marktkramers moeten een positief attest voorleggen om opnieuw hun kramen te mogen openen.

Ook op andere plaatsen waar veel mensen samenkomen, worden massaal onverwachte testacties uitgevoerd.

Wanneer de cijfers stabiliseren in juni, beslist men enkele provincies wat meer vrijheid te geven. Veel is het niet, men mag nu ook ‘alleen’ naar buiten voor niet essentiële zaken. Winkels mogen openen, mits ze een individueel Covid plan laten goedkeuren, dat ter plaatse wordt gecontroleerd en opgevolgd. Het openbaar vervoer komt stilaan beperkt op gang.

Te vroeg … zoals al snel blijkt. 14 dagen later vragen een aantal provincies aan om opnieuw in volledige quarantaine te worden geplaatst. Dat wordt prompt uitgevoerd. Men behoudt de 2 verschillende vormen van quarantaine, waarmee men afwisselt naargelang de noden. Maandelijks wordt bekeken of men nog iets kan lossen bij de lichtere quarantainevorm. De controles worden opnieuw verhoogd, de cijfers worden zeer kort opgevolgd, waar nodig wordt onmiddellijk ingegrepen.

Eind juli – begin augustus wordt de piek van de pandemie bereikt. Daarna dalen de cijfers langzaam maar zeker. Hoopvol kijken we uit naar onze vrijheid!

Quarantaine dag 100– een mijlpaal
Om de eenzaamheid in isolatie een beetje te breken, worden we door de mensen van de toerismepolitie verrast, ze nemen ons op 2 juli een dagje mee op stap. Vanuit een voertuig met tralies tonen ze ons hun omgeving. Al zouden we deze plaatsen niet zelf bezoeken als toerist, het doet deugd eens een andere omgeving te zien.

Voor Herlinde is dit de eerste keer sinds het begin van de pandemie dat ze de straat ziet (Marc mag om de 2 weken onder politie escorte naar de supermarkt voor bevoorrading). Dat voelt echt vreemd aan. Onderweg zien we amper mensen, wie op straat loopt is alleen en draagt een mondmasker, zoals het hoort. Zeer veel straten zijn afgesloten, ganse dorpen onbereikbaar. De buurtbewoners staan zelf aan de barrières en laten enkel passeren wie er woont, mits uit het voertuig te stappen voor ontsmetting van handen en voeten. Aan de provinciegrens worden alle voertuigen ontsmet, we rijden onder een constructie door, die een vloeistof over de politieauto sproeit.

Geen enkele toeristische attractie is open, restaurantjes en de meeste winkels blijven gesloten. Een vriendelijke bewoner neemt ons mee voor een kort boottochtje op het meer Laguna Paca, daarna rijden we langs het gesloten kloosterkerkje Convento de Ocopa. ’s Middags rijden we een doodlopende bergweg op naar de omgeving van het dorpje Ingenio. Deze zone zou Covid-vrij zijn, we moeten 2 keer uitstappen voor desinfectie. De agenten spreken met de uitbater van een ‘gesloten’ forellenkwekerij met restaurant, Las Cataratas Ingenio. We mogen even rondkijken tussen de kweekvijvers. Terwijl we toekijken vangen ze de nodige vissen en bereiden forelschotels voor ons, die we in de tuin mogen opeten. Onze uitstap eindigt op een heuveltop, aan de voet van het reusachtige witte beeld Virgen de la Concepcion, de bouw ervan in 2006 duurde 8 maanden. Met zijn 25 meter hoogte en 80 ton is dit het 2^de grootste beeld van zijn soort in Latijns Amerika, na El Retendedor in Rio de Janeiro, Brazilië.

Op 27 augustus willen ze dit nog een keer herhalen, we zitten ondertussen 156 dagen in quarantaine. We worden opnieuw meegenomen naar enkele bezienswaardigheden in de omgeving. Maar … ditmaal kunnen we zelfs niet overal geraken, toegangswegen zijn afgesloten, geen doorkomen aan. Dit maakt ons bewust dat reizen nog helemaal niet mogelijk is, al zouden we het mogen. We wandelen omheen het gesloten Parque Identidad Wanka, een botanisch parkje met 200 verschillende plantensoorten, waaronder de zeldzame Raymondi. Bosque de Piedras kunnen we niet bereiken, we proberen meerdere toegangswegen, doch allen zijn afgesloten wegens de pandemie. Ook de weg naar het kleine glasheldere meertje Laguna Nahuimpuquio is afgesloten, doch onze agentes slagen erin om iets dichterbij te geraken, van daaruit kunnen we door een drassige weide wandelen tot bij de waterkant.

Afscheid van onze politievrienden
Eind september komt men vragen om de politiekazerne binnenkort te verlaten. De nieuwe generaal ziet ons niet graag op zijn domein verblijven, wat we perfect begrijpen. Tot nu toe bleef de volledige quarantaine van toepassing in onze regio, we mochten de provinciegrenzen niet over. Vanaf 1 oktober zal het ganse land in quarantaine ‘light’ gaan en worden verplaatsingen mogelijk.

We spreken af dat we ons zullen voorbereiden en op 2 oktober Huancayo verlaten. Met de hulp van de toerismepolitie brengen we onze verzekeringsdocumenten in orde, laten een Covid-test afnemen, vullen onze propaanflessen, gaan naar de supermarkt, ...

Wanneer we op 2 oktober de politiekazerne uit rijden, worden we door vele agenten uitgewuifd. Onze vrienden van de toerismepolitie begeleiden ons nog naar de Ford garage. Ze hebben het moeilijk om ons te laten gaan en terwijl Manga een onderhoudsbeurt krijgt, nemen ze ons toch nog een keertje mee naar een mooi plekje. Bosque Dorado is een oude Inca site op 3.723 meter hoogte, in een bijzonder mooi bos, te bereiken langs een zanderig bergweggetje. Deze plaats wordt regelmatig gebruikt door studenten voor hun festiviteiten. In een ambachtelijke werkplaats mogen we elk een typische wollen muts kiezen als afscheidsgeschenk van de sympathieke politiechef.

Gewapend met een positief testresultaat en een attest van de politie verlaten we de gastvrije stad Huancayo. Onze politievrienden staan er op ons nog te begeleiden naar een eerste slaapplek, doch daar worden we geweigerd, vanwege Covid-19 … het wordt donker wanneer ze terugkeren naar hun stad en wij op zoek gaan naar een overnachtingsplekje op de parking van een benzinestation.

We verbleven 199 dagen in quarantaine, volledig geïsoleerd. In deze periode hadden we zeer beperkt internet en amper contacten met anderen, 2 keer mochten we mee op uitstap … De vrijheid die we nu krijgen is beperkt, het voelt onwerkelijk … maar het geeft een goed gevoel!

OVERNACHTINGEN:PACHACHACA – PARKING BENZINESTATION
Coördinaten: -11.595021 – 75.962124
Gelegen op 3.842 meter hoogte.
PRIJS: Gratis.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Vrij rustige ommuurde parking achter het benzinestation, met bewaker. Vrachtwagens staan langs de andere kant, we kunnen goed slapen.
Minpunten: /

GEREDEN TRAJECT:
Huancayo – San Juan de Pachacayo – La Oroya - Pachachaca, 140 km
PE-35B – Carretera Central Margen Derecha / PE-3S – Carretera Central, Huancayo – San Juan de Pachacayo – Oroya: Bochtige weg in goede staat.
Carretera Longtitudinal de la Sierra Sur, Oroya – Pachachaca: drukke weg door bebouwde kom.