Reisverhaal «Zonnige en lelijke charme»

Bolivië | 1 Reacties 22 Mei 2010 - Laatste Aanpassing 22 Mei 2010

Isla del Sol, het eiland heeft haar naam niet gestolen. In het Titicacameer baadt deze 'rots van de puma' in een altijd schijnende zon. Die zon zou hier zelfs geboren zijn. Net als de eerste inca's hier uit het water aan wal zijn gestapt. Legendes die ik graag geloof.
Vanuit Copacabana varen we over het heilige meer tot aan de Escalera del Inca. De trappen waren destijds een noodzaak om tot op de meer dan vierduizend meter hoge richel van het eiland te geraken. Voor ons zijn ze de inspanning die straks beloond moet worden. De beklimming volgt drie stromen die vanuit el Fuente del Inca, een natuurlijke bron bovenop de berg, ontspringt. De levensnoodzakelijke waterlopen symboliseren de incafilosofie 'Ama sea, ama llulla, ama kela' (steel niet, lieg niet, wees niet lui).
Liegen en stelen doe ik hier niet, maar ik permitteer het me wel om tussen de schitterende wandelingen door lui te zijn, niks te doen. Om me te laten overweldigen door de rust en de stilte op het autoloze eiland en de zichten op het machtige Titicacameer. Maar ook om te leven op het ritme van de zon die, zeker op het eind van de dag, een spel speelt met het eiland en haar omgeving. Al wil ik de legende graag geloven, toch denk ik dat er een of andere inca 'Isla del Sol' bij zonsondergang bedacht heeft.

"We rijden van de berg en onze remmen zijn kapot", moeten we gelukkig niet zingen als we ons met de bus van in El Alto in de vierhonderd meter diepe put van La Paz storten. Langs de flanken van het dal zien we een gigantische hoofdstad die er schijnbaar rustig bijligt. Schijnbaar. Eens je zelf in de put zit waan je je in een circustent waar de uitgang zoek is. Dagelijks zakken campesino's en masse naar de stad af om er een mega-braderie te organiseren. In de georganiseerde chaos zal je altijd vinden wat je zoekt. Mochten we nog niet getrouwd zijn, vindt Valery hier het meest potsierlijke trouwkleed. Mochten we bouwplannen hebben, vinden we hier lamafoetussen om onder ons aanstaande huis te begraven. En stel dat we een kind verwachten zouden waarzeggers op de heksenmarkt, door cocabladeren in de lucht te smijten, kunnen voorspellen als het een twee-, drie- of vierling zal zijn. Getrouwd zijn we al en bouw- of voortplantingsplannen hebben we vooralsnog niet. We hebben dus niks van dat alles nodig maar ik koop tijdens het eindeloze slenteren puur genot van de lelijke charme.