Reisverhaal «Ongrijpbaar»

Chili | 0 Reacties 23 Februari 2010 - Laatste Aanpassing 16 Juni 2010

Wanneer je op iets moois stuit, heb je de onweerstaanbare neiging je eraan vast te klampen: om het te kunnen bezitten en er een zeker gewicht aan te geven in je leven. Maar schoonheid is ongrijpbaar en doet zich vaak voor op plekken waar we wellicht nooit meer naar terug keren. Hoe kun je het dan bezitten, hoe kun je vasthouden aan de zwevende trein, de halva-achtige stenen of het Engels dal?

Of aan el Parque Nacional Torres del Paine? Wat een cadeau dat een scheur in de plaat van Magellaan zo'n twaalf miljoen jaar geleden achter gelaten heeft! Om de vele trippers optimaal te verwennen heeft de laatste ijstijd en het Patagonische weer het Paine massief fijntjes afgewerkt. Op onze vijfdaagse trekking vallen we van de ene verbazing in de andere. Geen enkele van de honderd gestapte kilometers verveelt. Bij momenten is het, zeker met de rugzak, afzien (Valery komt in het park zelfs zichzelf even tegen). Maar elke lijdensweg wordt beloond. Met de bijna 3000 meter hoge granieten Torres zelf maar ook met schitterende gletsjers of de vele lagos die het smeltende ijs vullen. Ik wil van Valery scheiden om haar hier opnieuw ten huwelijk  te vragen...

Het fototoestel biedt uitkomst, voegt Alain de Botton er nog aan toe. Het nemen van foto's kan de bezitsdrift lenigen die door de schoonheid van een plek wordt opgewekt, schrijft hij. Ik schiet mijn geheugenkaart vol maar geen enkele foto zal onze verwondering kunnen weergeven. De beelden zullen ons wel herinneren aan ons hart die we er verloren hebben, als de haarlok van een geliefde die je bij het afscheid hebt afgeknipt.

Even verderop laat een lage pas in de Cordillera van de Andes de Pacifische stormen toe om vanuit Chili Argentinië binnen te waaien. Met de tijd zijn de pakken sneeuw gecomprimeerd tot de Glaciar Perito Moreno. Het ijsblokje van vijf kilometer breed en zestig meter hoog valt beetje bij beetje in gigantische brokken uiteen in het grootste meer van het land, el Lago Argentino. Op deze winderige dag genieten we vanop een steenworp afstand van de gletsjer (die indruk hebben we althans) van een indrukwekkend klank- en lichtspel. Met een geweldige kracht storten sneeuwballen van de facade diep het sop in. En als de zon af en toe het witte oppervlak belicht lijkt het alsof er lampen in de gletsjer aangaan. Het licht dringt door het ijs en creëert een glazen huis met blauwgele sfeerverlichting. We hebben de neiging er ons aan vast te klampen maar de Glaciar Perito Moreno is ongrijpbaar.

 

 

 

 

Fotoalbums van Chili

General (19)

10 April 2010 | Chili | Laatste Aanpassing 03 December 2010

  • Barcaza Don Felipe
  • la Carretera Austral
  • Wegblokkade
  • Río Peulo

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking