Reisverhaal «Verslag 10 vanuit Colca Valley»

De schaduw van de Inca | Peru | 1 Reacties 26 Juli 2019 - Laatste Aanpassing 09 Augustus 2019

26 juli 2019

’t Was weer een vroege deze morgen. 5u45 uit bed. Met plezier want we staan vandaag voor wat een vrij spectaculaire rit naar de Colcavallei zou moeten worden. We moeten daarvoor 160 km overbruggen.

Om 7u40 laten we Arequipa achter ons. Eerst even ‘happy birthday’ zingen voor medepassagier Wim die vandaag een jaartje ‘jonger’ wordt.

Het is nog even spannend want we weten niet of de weg richting de Colcavallei nog afgesloten zal zijn door de stakers. Binnen het half uur zal blijken dat het vals alarm is. We zijn al te vroeg op pad. De stakers zijn nog niet wakker..

Terwijl we de stad uit rijden duidt Omar ons nog een en ander over deze streek.

De bevolking in Arequipa groeit elk jaar. Eerst en vooral omwille van de werkgelegenheid, vooral in de mijnbouw. Ten tweede is dit de tweede economie van Peru en zijn er hier veel scholen en universiteiten. De dichtstbijzijnde mijn bevindt zich op 35km van Arequipa. Peru is de tweede koperproducent ter wereld na Chili en dingt naar de eerste plaats. Het stof van de koperproductie zorgt voor nogal wat vervuiling in Arequipa.

De Atacamawoestijn is de droogste ter wereld. Er heerst dus geen watererosie en daardoor houdt de woestijn haar mineralen vast, die door subductie van de tectonische platen opgestuwd zijn. In Peru gebeurt de koperwinning in open mijnen. In Chili moeten ze steeds dieper gaan graven, waardoor men vermoedt dat de koperwinning daar sterk kan afnemen in de toekomst.

Arequipa ligt op de grens van een woestijn richting de oceaan en aan de andere kant laagbeboste steppehellingen richting Andes. Een vruchtbare vallei dus in een onherbergzaam gebied.

We bereiken de stadsgrenzen en zien de niet meer dan 40 jaar oude buitenwijken, waar vooral mijnwerkers en landwerkers wonen. De groei gaat hier zo snel dat de aanleg van de basisinfrastructuur niet kan volgen. Bij de grote aardbeving van 2001 (7,6) zijn de meeste wild opgebouwde huisjes ingestort. Nu moeten ze bouwen met de duurdere bakstenen en beton. Daarom staan hier heel veel onafgewerkte huizen, met enkel het afgebouwde gelijkvloers. Van buitenaf ziet dat er heel arm uit, maar vanbinnen is alles perfect in orde. Men betaalt ook geen belastingen als het huis niet afgewerkt is en daar wordt uiteraard ‘gebruik van gemaakt’.

We hebben net een ravijn overgestoken. Die leidt naar de sillargroeves, waar er zich ook rivieren en bronnen bevinden.

Schoolplicht bestaat. In deze armere wijken sponsort de NGO Solaris de bouw van schooltjes. De vroegere NGO Intervida is wegens corruptie opgeheven.

Om 8u30 laten we stilaan de bebouwing achter ons. De weg kronkelt al langs de hellingen omhoog. We stijgen. Onze horizon wordt breder. Het landschap wordt ruig, rocky en ruw. We zien in de verte de vulkaan Sabankaya die een ferme rookpluim de.lucht in stuurt. Dit is de vulkaan die in 2001 uitgebarsten is. De warme as is op naburige vulkanen terechtgekomen. Zo ook op de gletsjer op de Ampata, die weggesmolten is en de Juanita mummie blootgelegd heeft, die nu in Arequipa te zien is.

We rijden voorbij een grote cementfabriek die het roze sillargesteente gebruikt voor zijn productie, maar ook de Portland blue en Rumi (‘steen’ quechua) produceert. Hier werken meer dan 3000 mensen. Zij verdienen ongeveer 1800 tot 2000 Soles per maand.De mijnen betalen de full package met boni en sociale voorzieningen (Het minimumloon in Peru is 950 Soles). Bolivië is een van de grootste afnemers. Het cement wordt via deze weg getransporteerd. Wij rijden op de interoceanic road, die ons verbindt met Titicaca, Bolivië en uiteindelijk Brazilië. Deze weg loopt dus West-Oost.

De San Juanita mummie staat bekend als de Incamummie. Johan Reichert ontdekte hem. Daarom ‘Juanita’. Juanita was 15 jaar oud. Ze kwam van Cuzco als pelgrim. Ze at enkel groenten, dronk chicha en kauwde op cocabladeren. Incamummies werden altijd in hellingen (kraters bv) begraven op grote hoogte (6000m) in foetuspositie. De kraters stelden de schoot voor waarin ze geplaatst werden ter voorbereiding van een volgend leven.

De Juanitamummie is goed bewaard gebleven vanwege de grote hoogte en de lage temperaturen. Op haar zijn geen mummificatiemethoden toegepast.

De mummificatie in het algemeen gebeurde door het gebruik van in water verzachte quinoa. Ze verwijderden de organen en smeerden het lichaam vanbinnen in met deze quinoasubstantie. Daarna balsemden ze het lichaam aan de buitenkant met lokale kruiden.

De valleien worden hier uiteraard bevloeid door het bergwater, maar door het afsmelten van de sneeuwtoppen en het terugtrekken van de gletsjers (climate change) wordt het water hier ook schaarser.

We bevinden ons omstreeks 9u30 al op 3000m hoogte. De begroeiing verandert stilaan. We zien de cactussen verschijnen naast laag en ruig struikgewas. Op 3500 m ongeveer verdwijnen de cactussen weer en hebben we enkel nog grassen (de puno), die zeer gegeerd zijn door de kameelachtigen.

Peru is een van de 20 landen ter wereld waar er veel fris water is. Het probleem is de distributie. 70% van de bevolking bevndt zich in het Westen en daar bevindt zich slechts 2% van het water. 29,5% van de bevolking is ten oosten van de Andes (tussen Cuzco en Puno). Zij hebben bijna al het vers water. 0,5% van het water bevindt zich in het Titicacameer.

Die 2% water in het Westen is in principe voldoende voor iedereen, maar het wordt helaas niet in reservoirs bijgehouden. Het vloeit gewoon in de oceaan. Werk aan de winkel voor de overheid!

Cocabladeren zijn voedzaam en gezond. Hebben niets te maken met cocaïne. Goed voor de bloeddoorstroming en het spijsverteringsstelsel. Het geeft ook een wakker gevoel en beschermt tegen hoogteziekte. We krijgen allen enkele blaadjes die we tussen tanden en kaak moeten houden om zo stilaan de substantie in ons op te nemen.

Om 10u10 zien we onze eerste kleine kudde vicuñas. Iets verder zien we zowaar guanaco’s. Een specialleke want dit zijn heel schuchtere dieren die zelden zo zicht in de buurt van de weg komen. We bevinden ons al op 4000m hoogte. We hebben werkelijk fantastisch weer: opaalblauwe hemel, die messcherp afgeboord wordt door de grillige Andesruggen. Geen zweem van haze. Ideaal!

Om 10u45 houden we een theestop ‘mate’ in de kleine site Patahuasi. We voelen onmiddellijk dat we iets trager moeten stappen. We bevinden ons op ‘Limburgse’ hoogte. Ietsjes langzamer bewegen en vooral spreken….Het Zonhovense koppel in onze groep voelt zich als Limburgse visjes in het Andeswater. Het fantastische zonnetje schenkt ons een uiterste aangename 21°C op dit niveau.

We bevinden ons hier op en in de Westelijke cordillera van de Andes, die we zullen oversteken naar de Altiplano waar het Titicacameer zicht bevindt. Het contrast tussen het achterliggende besneeuwde gebergte en de ‘tocra’ (pampa) op de voorgrond, die nu eens dor is en dan weer groen doorspekt met kleine wateroppervlaktes, biedt een groots totaalbeeld dat nauwelijks met een foto te vatten is. Je voelt je minuscuul in dit overdonderende kader.

Op niveau 4600 m krijgen we een werkelijk grote kudde alpaca’s met een minderheid llama’s in het zicht. Werkelijk honderden zijn er. Ze grazen in een kleine groene depressie, waardoor we er een machtig zicht op krijgen. Vanaf niveau 4700m rijden we tussen de sneeuw. Om 12u40 bereiken we het hoogste punt: 4910m. We stappen langzaam maar zeker uit en…. het voelt meer dan draaierig aan. Diego kruipt naar het obligate fotopunt toe. Manolito heeft danig veel steun van de omliggende muurtjes nodig…. We hebben hier een magistraal zicht op de omliggende vulkanen. De Sabancaya begroet ons met een flinke rookpluim.

Om 13u gaan we de pas over en dalen af naar de Colca canyon, met zijn 3160 m de diepste canyon ter wereld, tweemaal de diepte van de Grand Canyon. Om 13u30 krijgen we een mooi zicht op Shivay, gelegen op 3630m. Een stop waard. Shivay is de hoofdstad van de provincie Cayoma en telt 8000 zielen.

De Colca canyon ontleent zijn naam aan de Colca rivier en heeft een lengte van 100 km. De Colca vallei is een heel vruchtbare vallei en kent op bepaalde plaatsen zelfs tropische temperaturen. En jawel, die voelen we op deze uitzonderlijk mooie dag in deze vallei zeer goed aan. Met een vernuftig irrigatiesysteem en terrasbouw tot op de hellingen, door de Incas aangelegd, heeft deze vallei een ‘menselijk aanzicht’ maar het natuurdecor blijft wonderlijk mooi. We verheugen ons al op de thermale baden die deel uitmaken van onze Colca Lodge, waar we straks lunchen en deze nacht zullen verblijven.

We rijden voorbij Shivay en dalen verder af, voorbij het dorpje Yunkai naar onze lodge. Morgen komen we hier nog een meer gedetailleerd kijkje nemen. De verdere afdaling richting deze lodge biedt ons een reeks formidabele zichten op de omgeving. De combinatie van de gorges van deze canyon met de colcarivier is werkelijk schitterend. Via een smal brugje gaan we de canyon over en cirkelen dan verder naar beneden richting de finish, een huzarenstukje voor de chauffeur, want dit is echt wel supersmal.

Om 14u15 zijn we ter plaatse. En.. het ziet er fantastisch uit. Wat een mooi domein, geheel aan de boorden van de Colca gelegen. Een absolute oase.

Niemand lijkt veel last te hebben van hoogteziekte. We gaan in de allerbeste stemming aan tafel voor alweer een toffe lunch. Net zoals gisterenavond in de Zigzag staat alpaca op het menu: redelijk wit zacht vlees dat net niet smelt in de mond.

Na de lunch zet Manolito zich even voor onze kamer 13, die in paviljoenstructuur, zoals alle kamers, gelijkvloers in het verlengstuk van de centrale onthaalzone is opgetrokken. Het is 16u en alles is peis en vree rondom ons. We hebben werkelijk een ‘room with a view’. Het terrein voor ons daalt in glooiende cirkelvormige terrassen naar de Colca toe. Elk terras is omzoomd door een perfect geknipte buxushaag. Bij de boorden van de rivier zien we een reeks paviljoentjes met spitsdaken netjes tegen elkaar aan gevleid. In de achtergrond maakt de Colcarivier een sierlijke buitenbocht in onze richting. Hij heeft zich een weg gebaand doorheen de hier net iets bredere vallei in de canyon, tegen de grijswitte steile rotswand aan. De late namiddagzon beschijnt minzaam de groene vlakte die het erosiewerk van de rivier heeft doorstaan. Het waterpeil in de Colca staat behoorlijk laag. De geeërodeerde rotsen en keien op de oever geven zich aan het blote oog prijs. Grote blokken, rotsen, stenen en keien die de Colca in waterrijkere tijden meesleurt liggen her en der verspreid over de rivierbedding als waren zij achteloos door de Incagoden uitgestrooid. Op zijn bankje voor het paviljoen hoort Manolito enkel stilte, sporadisch doorbroken door de vogels die op het gazon en in de kleurrijke struiken naar voedsel zoeken. Enkele kolibries hangen zwevend voor de kelkvormige rode bloemen die het paviljoenpad kleur geven. Dit hele tafereel speelt zich af binnen het decor van het hooggebergte waarop we restanten zien van de irrigatieterrassen die de Incas hier hebben neergepoot.

Manolito, Paloma en Diego zoeken het volgende anderhalf uur de thermale baden op aan de boorden van de Colca. Achtereenvolgens 37 en 39°C. Zaaaaaalig. Diego waagt het nog dit af te wisselen met een sprong in een 22°C bad. Manolito en Paloma wensen die marteling niet te ondergaan. Hoe dan ook bevinden we ons in een hemels kader. Een beetje unreal zelfs als je het echt gaat beseffen. Ook dit nemen ze ons niet meer af.

Carmel heeft (bewust of onbewust?) haar badpak niet bij. Zij gaat voor een uurtje relaxatiemassage. Ze komt rond 18u verkwikt weer op de kamer, weliswaar met enige hoofdpijn veroorzaakt door de grote hoogte (nog steeds 3400m) waarop we ons bevinden.

Om 7u gaan we aan tafel voor een gezellige lunch opgevrolijkt door de gevierde jarigen: Wim vandaag, Manolito op 3 augustus, 40ste huwelijksverjaardag van Paloma en Diego op 4 augustus en de verjaardag van Paloma op 5 augustus. Reden genoeg om een extra glas te consumeren.

Om 9u20 is de dag en de bobijn af. We gaan compleet horizontaal voor hopelijk een rustige nacht.

 

 

 

 

Fotoalbums van Peru

De schaduw van de Inca 3 augustus (12)

03 Augustus 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 06 Augustus 2019

  • HFI 3155
  • HFI 3149
  • HFI 3133
  • HFI 3144

De schaduw van de Inca 2 augustus (47)

02 Augustus 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 05 Augustus 2019

  • HFI 2973
  • HFI 3079
  • HFI 3012
  • HFI 3123

De schaduw van de Inca 1 augustus (36)

01 Augustus 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 05 Augustus 2019

  • HFI 2739
  • HFI 2866
  • HFI 2760
  • HFI 2857

De schaduw van de Inca 31 juli (42)

31 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 02 Augustus 2019

  • HFI 2650
  • HFI 2690
  • HFI 2515
  • HFI 2683

De schaduw van de Inca 30 juli (35)

30 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 31 Juli 2019

  • HFI 2325
  • HFI 2404
  • HFI 2355
  • HFI 2362

De schaduw van de Inca 29 juli (31)

29 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 31 Juli 2019

  • HFI 2224
  • HFI 2198
  • HFI 2203
  • HFI 2207

De schaduw van de Inca 28 juli (47)

28 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 29 Juli 2019

  • HFI 2042
  • HFI 2099
  • HFI 2073
  • HFI 1945

De schaduw van de Inca 27 juli (43)

27 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 06 Augustus 2019

  • HFI 1454
  • HFI 1221
  • HFI 1376
  • HFI 1245

De schaduw van de Inca 9 (37)

25 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 27 Juli 2019

  • HFI 0591
  • HFI 0598
  • HFI 0610
  • HFI 0643

De schaduw van de Inca 8 (2)

24 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 27 Juli 2019

  • HFI 0574
  • HFI 0575

De schaduw van de Inca 7 (25)

23 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 24 Juli 2019

  • HFI 0537
  • HFI 0495
  • HFI 0432
  • HFI 0552

De schaduw van de inca 6 (30)

22 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 23 Juli 2019

  • HFI 0325
  • HFI 0248
  • HFI 0367
  • HFI 0348

De schaduw van de Inca dag 5 (47)

21 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 22 Juli 2019

  • HFI 0109
  • HFI 0205
  • HFI 0212
  • HFI 0137

De schaduw van de Inca (54)

18 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 20 Juli 2019

  • HFI 0047
  • HFI 0020
  • HFI 0062
  • HFI 9894

De Peruaanse vlag (1)

16 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 16 Juli 2019

  • Schermafbeelding 2019-07-16 om 15.41.21

De schaduw van de Inca (10)

16 Juli 2019 | De schaduw van de Inca | Peru | Laatste Aanpassing 16 Juli 2019

  • HFI 9828
  • Schermafbeelding 2019-07-18 om 06.32.18
  • HFI 9831
  • HFI 9830

 

Plaats een Reactie

Bea en Tino Na een "hete" onderdompeling in het rijk van De Medici's worden we nu overstelpt met een cultureel verslag van het land waar de Inca's het voor het zeggen hadden. Hoe je deze gedetaileerde beschrijving kan maken van al die informatie die je bekomt tijdens zo een drukke reis gaat ons petje te boven Hubert. We genieten en leren nog verder bij met je reportages. Vele groetjes en genieten jullie nog verder volop van dit " reisje ". Bea en Tino Geplaatst op 29 Juli 2019

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking