Reisverhaal «Verslag 8 vanuit Arequipa»

De schaduw van de Inca | Peru | 0 Reacties 24 Juli 2019 - Laatste Aanpassing 25 Juli 2019

24 juli 2019

Wow, geslapen tot 7u30. Wat een luxe! Wanneer we naar het ontbijt stappen voelt het nog wat frisjes rond de neus. Wanneer we omstreeks 9u30 gepakt en gezakt richting bus stappen heeft de zon echter het melkwit weggebrand en voelt het heerlijk warm aan. We flirten al met de 20°C. Iedereen goedgemutst de bus op dus voor een oversteekdag richting Arequipa. Eerst meer dan 300 km naar Lima (Callao) en daarna het vliegerke op. We slapen de volgende nacht op 2325 m hoogte. Onze hoogtestage start!

We rijden terug richting Lima en het belooft een drukte van jewelste te worden want we zijn op één dag van de opening van de Juegos Panamericanos in Lima. De Peruaanse president vertrekt, net als wij, vandaag van Lima naar Arequipa. Om ons bezoek voor te bereiden?? We hopen het… maar vrezen ervoor. Hij gaat eerder om daar te negociëren met de mijnwerkers (kopermijnen) die volop in staking zijn. Er zijn momenteel wegen afgezet richting Puno. We zouden hier in de komende dagen wel eens mee geconfronteerd kunnen worden. Er is in het Zuiden ook een vulkaan uitgebarsten een paar dagen geleden. Benieuwd of we die stofwolk zullen te zien krijgen. Alle toegangswegen naar Arequipa zijn vandaag in elk geval dicht. Gelukkig vliegen wij daarheen.

De huidige president Vizcarra is een interimpresident, tijdelijk aangesteld dus omdat in Peru in recente tijden een enorm corruptieschandaal is losgebarsten. De Braziliaanse aannemer Odebrecht zou hier al vele jaren met steekpenningen grote contracten binnengehaald hebben. Vier ex-presidenten zijn hierbij betrokken. Een ervan, Alan Garcia, heeft ondertussen zelfmoord gepleegd. Alejandro Toledo is een week geleden opgepakt in Washington. Oyanto Umala zit al in de gevangenis. Cuchinski, die de laatste verkiezingen gewonnen heeft, is nu ook opgepakt. De vrij totalitaire president die voor deze vier kwam, Fujimori (een Japanner!!) zit momenteel ook achter de tralies. Hij is president geweest van 1990 tot 2002. Hij is het die de terroristische beweging ‘Het Lichtend Pad’ halt heeft kunnen toeroepen door deals te maken met de Columbiaanse drugscartels. Op zich was dit voor Peru een schitterende zaak, maar hij is in dat hele proces toevallig ook niet armer geworden…

Onderweg zien we nogmaals een meer dan uitgebreide generale repetitie voor de nationale feestdag op 28 juli. Redelijk indrukwekkend. “Somos Peru”, het nationalistisch gevoel zit er bij de Peruanen heel diep in!

Om 13u20 rijden we over een heuvel die de scheiding vormt tussen het Icaweer en het Limaweer. Vrijwel onmiddellijk zien we de garúa voor ons en het melkwit boven ons. We zijn op 15 km van Cañete.

Om 14u gaan we lunchen in het kleine restaurant El Piloto in San Vicente de Cañete. Als voorgerecht eten we een langverwacht primeurke: palta rellena, zijnde avocado gevuld met in dit geval een groentenmacedoine.

Een uurtje later rijdt Cesar ons de Panamerican weer op voor een laatste duw richting Lima. Omstreeks 16u30 rijden we Lima binnen. We maken hernieuwd kennis met de verkeers- kudde. We doen er nog meer dan twee uur over om luttele kilometers te overbruggen naar de luchthaven. Miranda weet de tijd perfect op te vullen met elf quizvragen over al hetgeen we in de verlopen dagen hebben meegemaakt. Geen hulpmiddelen toegelaten. Het echtpaar Carmel & Manolito komt als eerste uit de bus, wellicht vanwege de gemaakte verslagjes. Ze krijgen als prijs een fles Queirolo Pisco Quebranta. We verdelen de inhoud over alle groepsleden onder de vorm van een typisch Peruaanse Chilcana cocktail, zijnde pisco gecombineerd met ginger ale.

Aan de luchthaven nemen we met dik applaus afscheid van onze chauffeur Cesar. Hij heeft een dijk van een job voor ons verricht. Die man kan een stukske autocarrijden!! Wellicht is dat een condition sine qua non om met zo’n groot ding het Limaverkeer te trotseren. In de luchthaven kent de check-in andermaal een pijnlijk traag verloop, maar… alles komt altijd goed. Een dikke kus dan voor onze lokale gids Johanna, die in Lima moet achterblijven. Om 20u20 trekt onze A320 zijn neus op. Arequipa, here we come.

Om 9u45 landen we veilig en wel in Arequipa. Een goed half uur later rijden we al met de bus die ons opwachtte richting Arequipa centrum. Het valt ons op dat de luchthaven zowat omgeven is door duizenden lichtjes. De stad is blijkbaar vrij uitgestrekt. Zeven kilometer moeten we rijden om ons nieuw verblijf voor twee dagen te bereiken: hotel Costa del Sol (Libertador). Het hotel is geheel in koloniale stijl opgetrokken. Het is statig en straalt van buiten en van binnen grandeur uit.

Arequipa is met zijn 1,5 miljoen inwoners de tweede stad van Peru. De stad draagt geheel en al het koloniale cachet. De meeste gebouwen zijn opgetrokken in zogenaamde sillarsteen (witte turf), een poreus vulkanisch gesteente. Morgen zullen we met graagte het koloniale centrum bezoeken. Maar eerst… de koffer in en slapend de hoogtegewenning starten.