Reisverhaal «Het reizen beu???????»

Zuid-Amerika | Chili | 0 Reacties 25 Oktober 2011 - Laatste Aanpassing 25 Oktober 2011

De laatste tijd krijgen we regelmatig per mail de vraag of we het reizen nog niet beu zijn.  We, ronddolen in de natuur wordt nooit saai.  Het is niet zoals de zoveelste GSM, TV, computer, ... kopen.  Elke dag ben ik zo verwonderd over de pracht van de omgeving hier; de geur van een groen woud, de schoonheid van de wild stromende rivier, het zien van besneeuwde bergtoppen, wilde dieren, regen die druppelt uit de lucht en mijn huid streelt, 's avonds de koude verdrijven met een knetterende kampvuur waar mijn ogen en gedachten uren in kunnen verdwalen, het aanschouwen van de kracht van de roofvogel die net de vlucht pakt.  Dit zijn allemaal weer onvergetelijke ervaringen van de voorbije geweldige week.

Het begon met een trekking op het eiland Chiloe.  We waren nog maar net vertrokken en konden genieten van 1 van de indrukwekkendste zoogdieren op aarde.  Ik kon het eerst niet goed geloven en wreef nog eens in mijn ogen vooraleer op Kim te brullen die al iets verderop was: "Kom kijken!"  Kim kwam zo snel ze kon aangerend met haar zware rugzak.  
"Kijk daar!" riep ik nog eens.
"Ja, rotsen, en dan?"
"Nee, walvissen!  WALVISSEN!"
"Neenee, da's gewoon een rots."
Op dat momen horen en zien we water de lucht in spuiten.  Overduidelijk twee walvissen!  We stonden perplex.  De twee logge waterdieren leken voor onze ogen een waterballet op te voeren.  Min of meer synchroon rolden ze op hun zij en staken een vin de lucht in, tuimelden verder door waarna ze terug de diepte indoken.
De trekking zelf liep niet zonder vallen en opstaan.  Het zoeken van de paden, als die er al waren, verliep heel moeizaam.  We stonden regelmatig tot onze enkels in de modder en vriemelden ons tussen de bamboe en de omgevallen bomen.  We kregen, regen, wind, hagel maar ook zon.  Mijn lichaam stribbelde ook wat tegen, met een moe gevoel en stramme spieren.  Maar het was het meer dan waard; de uitzichten fenomenaal!  Het leek alsof de ontembare ruwe zee het land terug opeiste.  Rotswanden van 100 meter hoog deden alle moeite om dit te voorkomen.  En dan het grote contrast met de lieflijke zandstranden, onaangeraakt en uitnodigend om een hele dag op te liggen.
We bezochten ook nog enkele pittoreske vissersdorpjes, waar de tijd leek stil te hebben gestaan.  Ze waren een genot om in rond te kuieren, met de zalige lichte regenval die het plaatje mooi afmaakte.

En nu zijn we net terug van het Parc Nacional Alerces Andinos, een zeer uitzonderlijk park.  Het heeft zijn naam gekregen door de indrukwekkende en zeldzame alerce die hier groeit.  Dit is 1 van de grootste en oudste boomsoorten op aarde.  Het is een extreem traag groeiende boomsoort.  Door zijn heel kwaliteitsvol hout is deze soort ooit gekapttot bijna-uitroeiing.  Als je voor zo'n mastadont staat (diameter 4m) voel je je letterlijk en figuurlijk heel klein.  In het park staat een alerce die tot mijn grote spijt het leven heeft gelaten na 2.500 jaar van groei.
Aan de ingang van het park vertelde de ranger dat er zo'n tiental poema's in dit gebied zouden leven.  Dit gaf me een geweldig gevoel.  Er is nog maar heel weinig ongerepte natuur over, maar het maakt me blij dat er toch nog wildernis is.  De vernietigende kracht van de mensheid is enorm.  In België (en Europa op een paar heel kleine uitzonderingen na) is natuur al heel beperkt en wildernis onbestaand.  Ik word er triest van als ik er over nadenk naar een land waar het onmogelijk is echt te kunnen terugkeren naar de natuur.  Als we in deze parken rondtrekken, geeft dat een enorm gevoel van ongeloof al die pracht te kunnen bewonderen en voelen.  Het is geestelijk zo verrijkend en geeft lichamelijk een enorme boost.  Dit zouden meer mensen moeten doen!
Spijtig genoeg wist de ranger ons ook te vertellen dat de paden van de geplande trekking nog niet open zijn.  Dit is 1 van de nadelen van zo vroeg in het toeristisch seizoen te komen.  Maar by the way, houdt dit ook een enorm voordeel in: er zijn nog maar nauwelijks toeristen.  We amuseerden ons dan maar een dag met een paar kortere wandelingen vanuit de hut.  Ik doe mijn uiterste best al dit moois te fotograferen, met soms een pijnlijke poep en natte schoenen tot gevolg.  En bij mijn insziens lijk ik hier maar niet in te slagen.  Het is dan misschien ook zo goed als onmogelijk denk ik, dit moet je zelf ervaren.

Vroeger dan verwacht keren we terug naar Puerto Montt, onze uitvalsbasis de afgelopen weken.  Hier verblijven we in een hospedaje familiar "Rossy" bij 3 oudere mensen.  Telkens we terugkeren van een trekking staat de 84jarige Rosa ons met een brede glimlach op te wachten in de deuropening met de vraag hoe het geweest is.  Ze is nog ongelooflijk fit en staat vaak te zingen en dansen in de keuken terwijl het heerlijk geurende zelfgebakken brood in de oven staat.  Wanneer we koken (uit eten gaan is hier te duur voor ons) lopen ze de benen van onder hun lijf om ons te helpen.  's Avonds worden we regelmatig dronken gevoerd met Theo's wijn en Pisco Sour.  Op een avond vertelde Rosa ons dat ze een tijdje in Zwitserland heeft gewoond.
"Hoe vond je het daar?" vroeg ik verbaasd.
"Veel te druk en onvriendelijke mensen.  Chili, hier ligt mijn hart: de zee, de bergen, de natuur.  En hoe is het in België?"
Na een korte uitleg over ons volgebouwd landje keek ze ons aan met een trieste, veelzeggende blik.
Zo meteen nemen we weer plaats in de warme gezellige keuken en zal er weer een heel gesprek beginnen, waar we met wat geluk de helft van begrijpen.  Er wordt altijd veel afgelachen en we krijgen zo nu en dan een schouderklopje.  Ja, echt zalig.  We voelen ons hier thuis.

Wat we de afgelopen 4 maanden al hebben gezien en beleefd, valt NIET in geld uit te drukken.  Dus om terug te keren naar de vraag uit de mails, kunnen we resoluut zeggen: "NEE, we zijn het reizen nog lang niet beu!"

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Puerto Montt»

Puerto Montt (4)

25 Oktober 2011 | Zuid-Amerika | Chili | Laatste Aanpassing 25 Oktober 2011

  • Villa La Argostura wordt momenteel enorm belaagd d
  • Puerto Montt
  • De bussen in Chili en Argentinië zijn in prima st
  • Puerto Montt in de vroege uurtjes.

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking