Reisverhaal «PISCO - 5752m»

Zuid-Amerika | Peru | 4 Reacties 08 Juli 2011 - Laatste Aanpassing 09 Juli 2011

Voor ik aan een beklimming begin, krijg ik altijd weer datzelfde gevoel, of beter: een mix van uiteenlopende gevoelens.  Opwinding en nieuwsgierigheid zijn er zeker bij, twijfel over mijn eigen kunnen ook en dan toch ook nog een dosis angst, denk ik.  Een top zien liggen die je wil beklimmen doet je dromen, maar ook vrezen.  Je weet dat je pas echt terug gerust zal zijn als je veilig en wel beneden staat.
Aan een niet-alpinist uitleggen wat er zo geweldig is aan het beklimmen van bergen is moeilijk.  En ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens de beklimming van de Pisco het zelf niet zo goed meer wist.

Ik word wakker van Igors wekker en kan niet geloven dat het nu al 01u30 is.  Met een beetje tegenzin kruip ik uit mijn warme slaapzak en schiet ik gelijk mijn donsjas aan.  Nog snel mijn schoenen en rugzak aandoen en ik ben klaar.  In de verte zien we een paar rijtjes van 3 a 4 lichtjes de helling oplopen.  We zijn blijkbaar niet de vroegste vertrekkers.  Mijn lippen en handen bibberen van de kou, maar eens we aan de klim beginnen, krijg ik het al snel aangenaam warm.  Om de gletsjer van de Pisco te bereiken, moeten we eerst een gigantisch morenenveld over.  Het pad loopt over duizenden rotsblokken.  Sommigen liggen vast, anderen worden onstabiel als er een voet wordt opgezet.  We proberen de steenmannetjes, onze wegwijzers, van de rest van het puin te onderscheiden.  Dit alles moet in bijna absolute duisternis gebeuren.  Stilaan klimmen we hoger en het wordt steeds kouder.  De gure wind maakt het zelfs zo erg dat mijn handen pijnlijk beginnen branden.  Uiteindelijk begin ik over mijn hele lijf te bibberen.  Igor zet me op een rotsblok en begint op me in te praten en me op te warmen.  Nadat ik iets heb kunnen eten, besluiten we toch maar om verder te gaan.  Zo bereiken we eindelijk na 3 uur van dat blokkenwerk de gletsjer.
Tijdens het aanbinden van onze stijgijzers zien we 3 lichtjes het ijsveld afkruipen.  Een Belg vertelt ons teleurgesteld dat ze moeten opgeven door hoogteziekte.  Na een korte babbel zetten wij onze eerste stijgijzers op de gletsjer en horen we het krakende geluid van het ijs onder onze voeten.  Het pad slingert zich duidelijk zichtbaar over de steile hellingen.  We passeren regelmatig een reusachtige spalt.  Ondertussen is de zon aan het opkomen en de open sterrenhemel heeft plaats moeten ruimen voor grijze wolken en mist.  De koude is niet meer te harden en na twijfel besluiten we toch nog een stukje door te gaan.  De ene steile helling volgt de andere op en de lage temperaturen en zware inspanningen beginnen door te wegen.  Als dan ook nog eens 2 dalende mannen ons weten te zeggen dat het nog 2 uur is naar de top, zakt de moed me in mijn schoenen.  Na een kort overleg volgen we toch maar weer het stijgende pad.  Via een ijsbrug dalen we af naar een wat dieper gelegen spaltenveld.  Hier zitten we beschermd van de snijdende wind.  We kunnen genieten van ijskristallen en enorñe ijspegels.  Via een steile ijswand klimmen we eruit.
Eenmaal boven zien we de zon door de nevel schijnen.  De moraal stijgt evenredig met de temperatuur.  Terug hoop!  Stapje per stapje blijven we richting top schuifelen.  We komen een touwgroep tegen dat ons blij meedeelt dat het nog maar 10 minuten naar de top is.  Op dat moment klaart de lucht helemaal op en zien we voor de eerste keer de top vlak voor ons liggen.   We zijn al meer dan 6u onderweg, hebben al 4 keer bijna opgegeven en pas nu begin ik te geloven dat we het wel eens zouden kunnen halen.  Met een euforisch gevoel beklimmen we de laatste steile wand.  Mijn hoofd komt uiteindelijk boven het ijs piepen en ik zie Igor volop fofo's nemen van het schitterende uitzicht.  Ik lach en huil van vreugde en vermoeidheid.  Rondom ons liggen allemaal witte reuzen van de Andes.  En dan denk ik: "Dit gevoel, dit is wat het beklimmen van bergen zo geweldig maakt!"

Het bereiken van de top is natuurlijk het einde niet:  er volgt nog een lange zware afdaling en na in totaal 13u kunnen we in ons tentje kruipen.

We zijn sinds deze middag terug in Huaraz.  Ik heb al warmere handschoenen gekocht :)  We gaan hier een paar dagen rusten en al wat verder plannen.

Hasta la vista
Igor en Kim

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Cordillera Blanca»

Pisco (24)

08 Juli 2011 | Zuid-Amerika | Peru | Laatste Aanpassing 09 Juli 2011

  • 's Morgens op de gletsjer
  • Eindelijk de zon!
  • Ons tentje: klein, rood en uiterst links op campin

 

Plaats een Reactie

Jef Boekaerts Proficiat Kim en Igor met het bereiken van de top van de Pisco Nevado! Het is zwaar maar de beloning, het gevoel van op de top te staan, maakt alles goed. Nog veel succes met jullie verdere reisplannen. Geplaatst op 19 Juli 2011
Daan Superma(a)n Amai!! Ik ben blij dat jullie de top gehaald hebben. Jullie inspanningen werden beloond. Mijn tante Kim en nonkel Igor moeten niet onderschat worden!! Wel altijd voorzichtig blijven, he? We zijn blij regelmatig van jullie te horen en volgen jullie avonturen op de voet (ons mama is zelfs heviger naar jullie verhalen dan naar de herhalingen van Grey's Anatomy, en dat wil wat zeggen). Ik ga me nu verkleden en ga weer heel de dag spiderman-avonturen beleven. Waarschijnlijk ga ik ons Merel redden van de boze tovenaar of zo. Ook de moeite, zelle. Nog bedankt voor jullie mail. De diertjes die jullie noemen in jullie bericht, heb ik bezocht in de zoo. Zo heb ik ze toch ook gezien, nanananana. Nog veel reisgenot, Daan & co Geplaatst op 16 Juli 2011
Andy Respect !! Geplaatst op 10 Juli 2011
vake,moeke en Rik vake,moeke en Rik Hallo Kim en Igor, we zijn blij dat dit avontuurtje goed is afgelopen , want dat is ni goed voor onze bloeddruk. Ons moeke had direct gezegd, dit kan ik wel vergelijken met een superzware bevalling, maar achteraf is de beloning niet te beschrijven!We zijn weeral gelukkig dat we mee mochten genieten van het verslag en de schitterende foto`s, welke zeer goed getrokken zijn . Hou jullie nu maar wat rustig en kom nu maar eens wat op krachten. groetjes. Geplaatst op 10 Juli 2011

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking