Reisverhaal «El Chaltén »
Zuid - Amerika
|
Argentinië
|
1 Reacties
07 December 2010
-
Laatste Aanpassing 13 December 2010
22/11/2010 - 27/11/2010
Het Argentijnse Los Antiguos is, net zoals Chile Chico, zo'n onooglijk grensdorpje aan het zelfde meer dat hier Lago Buenos Aires heet.
Het is zondag, het dorpje lijkt uitgestorven maar we vinden een slaapplaatsje dat we delen met twee sympathieke Parisiens - ja, ze bestaan - en we kopen bustickets voor de volgende dag.
De busrit toont ons het Patagonië zoals beschreven door Bruce Chatwin in z'n boek "In Patagonië" : een bijna lege woestenij, eindeloze steppe met schaarse begroeiing, en de immer aanwezige woeste wind die, dixit Chatwin, "ook bij mensen het vernis eraf haalt". Toch is er leven : we zien vicuña's, een paar ñandú's (struisvogelachtige) en een piche (gordeldier). Hier en daar staan populieren die een estancia verbergen. Na veertien uur reizen komen we aan in El Chaltén, het mekka van de Argentijnse bergsport, dat in het noordelijk deel van PN Los Glaciares ligt. Het dorpje, dat nu 1000 zielen telt, bestaat pas sinds 1985. Er is geen bank, maar wel een kerkhof waar alle plaatsjes nog vrij zijn.
Om 22u30 lopen we door de gietende regen op zoek naar Hotel Las Piedras. Plots stopt een auto naast ons en een vrouwenstem roept door het raampje : "Ilona?" "Carina?", antwoord ik. Mijn nichtje! Slechts twee maal eerder heb ik haar gezien : toen ze 12 was in Argentinië en toen ze op bezoek was in België op haar 18de. Toch vliegen we elkaar als twee oude bekenden in de armen. Een hartelijker ontvangst had ik me niet kunnen inbeelden. Haar man Elvio is al even sympathiek. Ze baten hier een hotel uit en hebben hun handen vol aan het begin van het hoogseizoen. Hier en daar vinden we toch een moment om even samen te zitten en elkaar honderduit te vertellen over onze levens en familieleden.
Een andere reden waarom we hier zijn is de Fitz Roy, ook wel El Chaltén of "rokende berg" genoemd omwille van zijn top die steeds in wolken gehuld is. Maar de eerste dag hebben we geluk en kunnen we hem in bijna al zijn schoonheid bewonderen. We doen het rustig aan die dag : we gaan op zoek naar een regenbroek (je weet maar nooit), verkennen het piepkleine stadje en maken een korte wandeling naar een waterval.
Op dag twee wagen we ons aan het zwaardere werk. Voor het eerst in mijn leven wandel ik 25 km op één dag en nog wel in de bergen, door bossen, langs kleine meren en laguna's en door zompig moerasgebied. Dan gaat het steil en in zigzag bergop via een pad van rotsblokken tot aan de bevroren Laguna de los Tres. Even denk ik aan opgeven, dat moet ik er wel bijzeggen, maar ik zet toch door. Boven gekomen sta ik echt aan de voet van de Fitz Roy (3405 m). "De geit", die ik al lang uit het oog verloren was - zo snel stijgt hij, hoe steil de helling ook is - komt plots afgedaald van een nog hoger gelegen heuvel. "De moeite om nog verder naar boven te gaan?", vraag ik. Hij knikt maar zegt verder niets. Kan een verrassing bewaren, die jongen! Hij loopt nog eens mee naar boven en hoort mij allerlei superlatieven stamelen. Aan onze voeten ligt de Laguna Sucia, met het mooiste, smaragdgroene water dat ik van mijn leven gezien heb. We blijven hier maar liefst anderhalf uur rondhangen voor we de terugtocht aanvatten en uitgeput en met zere voeten (ik toch) onder de wol kruipen.
De volgende dag gaat het richting Cerro Torre. "Slechts" 22 km wandelen we vandaag, langs de bedding van de Fitz Roy-rivier, door lenga- en ñirebossen - onderweg geeft een carpintero patagónico (woody woodpecker, jammer genoeg geen foto) van zijn ... bek - tot aan de spitse, tandvormige Cerro Torre.
De laatste dag in El Chaltén wordt uitbollen : t-shirts kopen, nog een korte wandeling tot aan twee miradors, met zicht op het stadje, Lago Viedma én alle pieken onder een stralend blauwe hemel, uitblazen bij een heerlijke alfajor (Argentijnse lekkernij met chocolade en caramelvulling).
En dan rijden we weer verder, richting El Calafate, na uitgebreid afscheid genomen te hebben van Carina en Elvio, met de belofte dat we elkaar niet meer uit het oog zouden verliezen. Misschien komen ze in juli 2011 al op bezoek naar België. ¡Ojalá!
Praktische info :
- Hotel Las Piedras (Lago del Desierto, 423, esquina Piedrabuena) : info@laspiedraspatagonia.com.ar
- Patagonicus (Avenida de Güemes esquina Andras Madsen) : pizza
- La Chocolatería (Lago del Desierto, 104) : heerlijke, artisanale alfajores
-
Fotoalbums van Argentinië