Reisverhaal «Terug naar Maun»

Botswana | 0 Reacties 16 Oktober 2008 - Laatste Aanpassing 20 Oktober 2008

Donderdag 16 oktober

Ontbijten doen we zoals de vorige dagen op de campingtafel aan de wagen en niet in de chique lodge.
De safari zit erop. Emanuella en Massimo, die gedurende 7 dagen rustige en aangename reisgezellen waren, reizen nog door naar Victoria Falls en worden om 9.30u afgezet aan de grens van Zimbabwe. Van daar begint voor ons de 600 km lange terugtocht naar Maun, niet meer door de wildernis, maar over de geasfalteerde hoofdbaan. Het grootste gedeelte schiet het goed op, alleen tussen km 100 en 300 ligt de weg bezaaid met putten en moet de gemiddelde snelheid drastisch verlaagd worden, een gemiddelde snelheid die op de goede stukken 90 a 100 km/u bedraagt. Niet sneller, anders is het niet meer comfortabel voor ons in de open laadbak.

Op 70 km van Maun voelen we plots wat waterdruppels op ons lichaam: de allereerste regen na het droogseizoen. Het is nauwelijks voldoende om verfrissing te brengen, maar wat verderop is het wegdek helemaal nat en ervaren we de indringende geur van de bush na de regen. Dit zijn nog maar de kleine regens die voor wat afkoeling zorgen. Dat is hard nodig, want oktober is de warmste maand van het jaar. De echte regens komen pas vanaf januari.

Op zo'n 30 km van Maun gebeurt het onvermijdelijke, wanneer een jonge ezel de straat over rent. Grant probeert nog zo hard mogelijk te remmen, maar het arme dier wordt vol geraakt, omhooggeworpen en komt links van de weg terecht. Het is niet dood, maar waarschijnlijk is de ruggegraat gebroken. Er zit niets anders op dan het arme dier uit zijn lijden te verlossen. Wij stappen uit de wagen en Grant rijdt nog eens over het hoofd van de ezel om er zo snel mogelijk een eind aan te maken. Vreselijk, maar dit zijn dingen die wel vaker gebeuren. Ezels, geiten en koeien lopen hier zomaar over straat. Meestal steken ze langzaam over en heb je tijd om te vertragen of te stoppen, maar dit ezeltje liep plots snel naar de overkant, waarschijnlijk om bij zijn moeder te geraken.

Om 17.45u zijn we terug in Maun. We halen onze bagage op bij Liquid Giraffe en Grant zet ons af in Audi Camp waar we samen nog een lekker pintje drinken. Het is er niet erg druk vandaag, geen lange wachttijden dus in het restaurant. Om 22u gaan we doodmoe slapen in onze tent met bedden.

Vrijdag 17 oktober

We hebben afgesproken dat Rene of Marije ons 's morgens zou oppikken en ons naar de Discovery B&B brengen. Marije moet echter eerst nog om boodschappen naar Maun, maar ze bezorgt ons alvast onze laptop, zodat we kunnen beginnen met het intikken van de reisverslagen van de voorbije 10 dagen.

Het is al na de middag wanneer we in de gezellige hut kunnen intrekken. Het is er veel koeler en dus aangenamer om aan de verslagen verder te werken. De thermometer in de bar van het Audi Camp wees rond het middaguur liefst 39 graden aan.

De paardrijtocht langs de rivier, die we van 16u tot 18u geboekt hadden, kunnen we gelukkig nog annuleren. We hebben meer zin om het rustig aan te doen en een pint te gaan drinken met Grant, die zijn kantoren anderhalve kilometer verderop in de Okavango River Lodge heeft. Hij geeft ons nog nuttige informatie mee over Kaapstad en omgeving, waar we de laatste 5 dagen van onze reis zullen doorbrengen. Het is al donker wanneer hij ons terug afzet aan de Discovery B&B.

Samen met Rene en Marije houden we nog een BBQ met lekkere kippeboutjes, aardappelpuree en sla. De zelfgemaakte tiramisu van het huis is een sublieme afsluiter. Nog 1 keer slapen in Botswana en dan weer het vliegtuig op.