Reisverhaal «La Paz»

De wereldreis | Bolivië | 0 Reacties 26 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 13 Juli 2016

De politieke hoofdstad van Bolivia is La Paz (Sucre is de constitutionele en officiële hoofdstad0. Wij vonden het geen 'wauw' stad, maar het heeft een aantal leuke musea en een historische site op ongeveer een uur rijden. We brachten er drie dagen door en gingen Bolivia steeds minder en minder leuk vinden. Het is vooral het land van de stakingen, al hadden we er gelukkig als een van de weinige toeristen niet al te veel last van (elke dag was er wel ergens een betoging en of staking). Het centrale plein van La Paz was hierdoor ook hermetisch afgesloten wegens de lokalisatie van het presidentiële paleis en het overheidsgebouw. Er was amper volk te zien ondanks dat het een heel mooi pleintje is. Ook willen we er nog aan toe voegen dat men in dit land geen enkel respect voor verkeersregels heeft. Mensen rijden er continue door het rood. Eigenlijk staan de verkeerslichten er redelijk nutteloos bij. Maar goed.... Wel interessant is het fenomeen van de gemaskerde schoenpoetsers. Ze maken zich onherkenbaar omdat ze hun familie geen schaamte willen toebrengen, nochtans zijn het hardwerkende mensen.

We bezochten er een dag de historisch site Tiwanaku, veel schoot er niet meer van over en het was een bitterkoude dag. In de bijhorende musea was het nog kouder dan in de buitenlucht waar de zon gelukkig scheen. Het is onduidelijk of de site de hoofdstad van het gelijknamige rijk was of niet. Het rijk bestond tussen 200 n.Chr en 1000 n.Chr en het grondgebied besloeg het latere zuidelijke deel van het Incarijk. De Inca's beschouwen zich als afstammelingen van de Tiwanaku. De pre-Inca site bestaat uit een aantal tempels, waaronder de tempel met de zonnepoort. Vroeger stonden er grote monolithische beelden tot wel 6 meter hoog. Deze waren heel mooi versierd voor de verering van de zon en andere. Op het einde kregen we nog een privé rondleiding van een 7-jarige jongen die ons vooral van alles probeerde wijs te maken. Hij had het de hele tijd over de Inca's en elke keer wanneer de andere gidsen in de buurt over het Tiwanakurijk spraken, fluisterde hij ons toe dat de gidsen leugens vertelden. Schitterend ...

In de stad waren we het meeste onder de indruk van het museum van de etnografie en folklore. In het museum is er een tentoonstelling ondergebracht over verschillende lokale en eeuwenoude technieken tot het vervaardigen van kleding en andere zaken van stof. Ook kon het museum van de muziekinstrumenten ons enig smaken. Ernaast bezochten we nog een aantal musea waarvan de inhoud niet zo interessant was, maar gelukkig de schoonheid van de gebouwen veel goed maakten.

De rest van de tijd brachten we door met Varac, onze Armeense Australiër die we op de Galapagos eilanden leerden kennen en ook al in Cusco terugzagen. We gingen met hem heerlijk Vietnamees eten, dronken lekkere koffie, zagen in zijn hostel een aantal voetbalwedstrijden en gingen samen naar Tiwanaku. Ten slotte vonden we beiden in de hoofdstad een leuke en warme alpaca trui! Die zullen we nodig hebben, want het is hier volop winter.