Reisverhaal «Taganga»

De wereldreis | Colombia | 2 Reacties 10 April 2016 - Laatste Aanpassing 17 April 2016

Na de stad aan de zee was het tijd voor een klein dorpje aan de zee. Taganga was onze uitvalsbasis voor ongeveer 6 dagen. Onze verblijfsplaats was deze keer niet zo een topper. We wisten dat we omringd zouden zijn door vele beesten (honden, katten, kippen, eenden, kalkoenen, ganzen), maar helaas hield onze gastheer het niet allemaal zo proper en hing er dus een niet zo fijne strontgeur. Gelukkig kan je onder water niet zo veel ruiken en dus ging Koen volop duiken en dompelde Jolijn zich onder voor de cursus Open Water Diver.

Na vier dagen met heel wat stress voor Jolijn (en waarschijnlijk ook voor Koen om met al die stress om te gaan) is het helemaal in orde gekomen. Instructeur Desi heeft serieus afgezien. Dat duiken op zich is echt heel fijn, maar al die oefeningen die daar bij komen kijken, nee bedankt. Uiteindelijk is Jolijn met glans geslaagd en heeft ze haar Open Water brevet gehaald. De eerste duik samen met ons twee is ook al een feit! En hoewel dit volgens Koen nog niet eens zo een speciale duikplek was, heeft Jolijn volop genoten. Twee schildpadden (waarvan er ene een dode vis opat), een octopus, een groene mureen en duizenden gekleurde vissen. Dat smaakt naar meer.

En zo een brevet dat moet gevierd worden. We deden nog eens decadent en gingen met zijn twee uit eten voor de volle €25. Hiervoor kregen we een mojito als aperitief bij zonsondergang, als voorgerecht nam Koen een Mexicaanse tomatensoep met balletjes en Jolijn falafel met vers pitabrood. Het hoofdgerecht bestond voor Koen uit filet mignon in rode wijnsaus en voor Jolijn uit een pasta met verse zeevruchten, en als dessert namen we brownie met ijs en chocoladesaus. Na een hele tijd lokaal eten of zelf gekookt te hebben was het nog eens dubbel en dik genieten.

Onze laatste hele dag in Taganga deden we een daguitstap naar het nabijgelegen stadje Santa Marta. Ons volgende avontuur bestaat uit een 5-daagse tocht naar de Ciudad Perdida en hiervoor hadden we nog wat laatste spullen nodig. Na duizend en een winkels te hebben gezien op zoek naar een nieuw topje voor Jolijn (ze is er ergens onderweg 1 kwijtgespeeld) was uiteindelijk onze hele winkellijst afgewerkt. Tijd om wat in te pakken en te rusten. Want dat duiken was best vermoeiend, de afgelopen dagen lagen we steeds voor 22u in ons bed.