Reisverhaal «Isla Ometepe»

De wereldreis | Nicaragua | 0 Reacties 12 Maart 2016 - Laatste Aanpassing 20 Maart 2016

Met de boot van 17u staken we het meer van Nicaragua over richting Isla Ometepe, vergezeld met een prachtig zicht op de twee vulkanen die het eiland rijk is. Na nog een korte mototaxirit kwamen we later op de avond aan bij ons volgende logement. We verbleven bij Eric, Daniela en hun dochter Maeva. Zij vormen een van de 18 gezinnen uit de gemeenschap van Puesta del sol. De gemeenschap wordt bestuurd door vrouwen en leeft vooral van toerisme en landbouw. Er is een centrale ruimte aan het meer waar er regelmatig optredens zijn en het is de enige plaats in het dorp met internetverbinding. Er komen vooral veel buitenlandse groepen naar de gemeenschap, waarbij er dan ongeveer 3 personen per gezin worden ondergebracht. Eric is van oorsprong Canadees en hij heeft nog plannen om verder uit te breiden. We vonden het er zeer fijn en besloten om in totaal 4 dagen op het eiland te blijven.

Maar wat deden we daar dan allemaal? We reden met de fiets 12 kilometer tot aan Charco Verde (een natuurpark) en erna weer terug. Soms verklaren we ons zelf zot. Wie gaat er nu fietsen wanneer het 33 graden is en het wegdek regelmatig op en neer gaat. Zot zijn doet gelukkig geen pijn en het geeft heel wat voldoening achteraf. Nog een leuke anekdote tijdens het fietsen. We zijn het ondertussen al gewoon dat iedereen hier toetert wanneer ze met wat voor voertuig dan ook voorbijsteken. Toen we voor de zoveelste keer betoeterd werd, gaf Koen aan dat ze gewoon konden passeren. Bleek het een politieagent op de motor te zijn die ons al grommelend duidelijk maakte dat we achter elkaar moesten fietsen. Gelukkig leek hij snel naar huis te willen en nam hij niet de tijd om te stoppen.

Charco Verde dus; een heel mooi natuurpark met heel wat brulapen en hele mooie natuur. Er bestaat ook een legende over chico largo. De geïnteresseerden mogen de legende opzoeken. Op de terugweg stopten we ook nog aan Punta Jesus Maria. Dit stukje land steekt 1 kilometer uit in het meer en geeft een prachtig uitzicht op de beide vulkanen. Wanneer we op het puntje van de Punta stonden, voelden we ons ook echt bijna helemaal omgeven door het meer.

Over vulkanen gesproken. We hebben een deel van la Conception beklommen. Helaas hadden we de slechtste dag van de week uitgekozen en waren er te veel wolken waardoor we niet helemaal naar boven konden klimmen. We stonden om 6u ’s morgens klaar om te vertrekken en we wisten al snel waarom. De beklimming valt fysiek best mee, maar door het warme vochtige klimaat is het zweten tot je er bij neervalt. Het eerste deel van het pad gaat door het oerwoud, maar het leek net alsof we aan het zwemmen waren. Zo nat waren we toen we boven aan het uitzichtpunt aankwamen op 1.000 meter hoogte. Na een reserve T-shirt aan te doen, was het wachten tot de wolken wat opklaarden en hadden we een mooi uitzicht over een deel van het eiland en het meer. Het tweede deel leek ons echter te gevaarlijk. Dit deel van de vulkaan ligt namelijk boven de boomgrens en bestaat uit losse stenen. Deze hebben de neiging naar beneden te rollen wanneer iemand er op stapt. Door de mist zouden we vallende rotsen echter niet zien aankomen.

De laatste dag huurden we een scooter voor de namiddag, zodat we nog wat meer van het eiland konden zien, en reden we tot Ojo de Agua. Een verfrissend natuurlijk zwembad waar we voor het eerst even niet aan het zweten waren. Het zwembad was best mooi en het was een perfecte dag om ons verblijf in Nicaragua af te sluiten. Onze laatste stop in Nicaragua zit er op. Tijd voor land nummer vier: Costa Rica.